Piękna i przeklęta. Najniebezpieczniejsza kobieta XIX wieku

Życie w cieniu ojczyma i ucieczka

Lola Montez przyszła na świat w lutym 1821 roku w irlandzkim Grange. Ojciec zmarł w Indiach na cholerę krótko po przeprowadzce rodziny, a matka wyszła ponownie za mąż za porucznika Patricka Craigiego. Ojczym zabierał się wychowaniem dziewczynki, ale niepokoiło go jej wybuchowe zachowanie i buntownicza natura.

Edukację pobierała w szkockim Montrose, a później w Sunderlandzie pod opieką ciotki ojczyma. Mając szesnaście lat, zbiegła i poślubiła porucznika Thomasa Jamesa wbrew woli rodziny. Małżeństwo rozpadło się po pięciu latach, a rozwód sfinalizowano w Kalkucie.

Skandale na europejskich scenach

Debiut na londyńskiej scenie w 1843 roku zapowiadała jako hiszpańską tancerkę, ale ktoś rozpoznał w niej żonę Jamesa. Kompromitacja zmusiła ją do opuszczenia Anglii i przeniesienia kariery na kontynent. W Paryżu związała się z Franzem Lisztem, który wprowadził ją w środowisko artystyczne George Sand.

Romans z Alexandre’em Dujarrier, wydawcą wpływowego pisma, ożywił jej zawodowe perspektywy. Monachium odwiedziła w 1846 roku i szybko podbił serce Ludwika I Bawarskiego. Król nadał jej tytuł hrabiny Landsfeld w sierpniu 1847 roku wraz z hojną rentą roczną, mimo gwałtownych protestów monachijczyków.

Montez wywierała ogromny wpływ na decyzje monarchy, wspierając liberałów i atakując jezuitów. Przyczyniła się do odwołania ministra Karla von Abela, co pogłębiło kryzys polityczny w Bawarii. Ludwik abdykował w marcu 1848 roku pod presją rewolucyjnych zamieszek, a ona uciekła z kraju.

Bigamia i podróże

Krótko po ucieczce z Bawarii poślubiła młodego brytyjskiego oficera George’a Heałda. Poprzedni rozwód nie został jednak uznany we wszystkich jurysdykcjach, co naraziło parę na oskarżenia o bigamię. Związek szybko się rozpadł, a Lola wyjechała do Ameryki.

Stany Zjednoczone stały się jej domem w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych XIX wieku. Występowała jako tancerka i aktorka w różnych miastach, a w 1853 roku osiedliła się w Kalifornii. Jej dom w Grass Valley zyskał później status zabytku historycznego stanu.

Ostatnie lata w Australii i Ameryce

Gorączka złota przyciągnęła ją do Australii w 1855 roku. Spider Dance wykonany w Melbourne wywołał oburzenie prasy z powodu prowokacyjnych ruchów i zadartych spódnic. Gazeta The Argus oskarżyła występ o naruszanie norm moralnych i przyzwoitości publicznej.

W Ballarat zaatakowała batem redaktora Henry’ego Seekampa po negatywnej recenzji jej sztuki. Górnicy w Castlemaine witali ją entuzjastycznie podczas spektakli przed czterystu widzami. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych prowadziła wykłady moralne i angażowała się w pomoc potrzebującym kobietom.

Zmarła w Nowym Jorku w styczniu 1861 roku, mając trzydzieści dziewięć lat. Pochowano ją na brooklyńskim cmentarzu Green-Wood.