Wojciech Fibak. Ikona polskiego tenisa. Dziś biznesmen i kolekcjoner sztuki

Wojciech Fibak - urodzony 30 sierpnia 1952 roku w Poznaniu.

Jego przygoda z tym sportem zaczęła się już w dzieciństwie, gdy pod okiem trenera Zbigniewa Skrudlika stawiał pierwsze kroki na korcie. Jako młody zawodnik wykazywał ogromne predyspozycje do gry w tenisa, a jego talent szybko został dostrzeżony nie tylko w Polsce, ale też za granicą. W latach 60. zaczął odnosić pierwsze sukcesy w lokalnych turniejach. W wieku 18 lat, po ukończeniu szkoły średniej, postanowił w pełni poświęcić się tenisowi. Kariera Fibaka rozwijała się harmonijne, z każdym sezonem notował coraz większe sukcesy. Jego dynamiczna, ale jednocześnie precyzyjna gra, pozwoliła mu szybko wspinać się systematycznie na coraz wyższe miejsca w światowym rankingu.

Wojciech Fibak nie zdobył żadnego tytułu wielkoszlemowego w singlu, ale na swoim koncie zanotował liczne sukcesy. Jest finalistą Masters, czterokrotnym ćwierćfinalistą turniejów wielkoszlemowych, zwycięzcą wielkoszlemowego Australian Open w grze podwójnej. Najwyższe miejsce w rankingu ATP, pozycję numer 10. zajmował 25 lipca 1977 roku.

Na swoim koncie ma 536 wygranych meczów ATP w singlu i 536 w deblu. Jest 33-krotnym finalistą turniejów ATP w singlu (15 wygranych), 87-krotnym finalistą turniejów ATP w deblu (52 wygranych).

Jest najbardziej utytułowanym polskim tenisistą (wśród mężczyzn) ery Open (po 1968 roku) na arenie międzynarodowej. Łącznie wygrał 67 zawodowych turniejów ATP (Grand Prix) i WCT - 15 w singlu i 52 w deblu, w tym Australian Open 1978. Był to pierwszy tytuł Wielkiego Szlema zdobyty przez Polaka-mężczyznę i pierwszy w erze Open.

W najważniejszych turniejach singlowych awansował do ćwierćfinałów (Roland Garros, Wimbledon i US Open) oraz 1/8 finału (Australian Open). W rankingu ATP zajmował najwyższe w karierze 10. miejsce w singlu (25 lipca 1977) i 2. pozycję w deblu (5 lutego 1979). We wszystkich trzech konkurencjach rozegrał ponad dwa tysiące meczów w karierze, w tym 1561 na zawodowych kortach.

Apogeum kariery Fibaka nastąpiło w roku 1980, gdy doszedł do ćwierćfinałów Roland Garros, Wimbledonu i US Open. Jego niespodziewane sukcesy wywołały w Polsce "fibakomanię", porównywalną tylko do późniejszej o trzy dekady "małyszomanii", czy aktualnie "świątkomanii". Dostrzeżony przez kibiców Fibak wielokrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce Plebiscytu Przeglądu Sportowego. Szacuje się, że na korcie zarobił blisko trzy miliony dolarów. Po zakończeniu kariery osiadł w Monte Carlo.

Jego imponująca kariera, zarówno w grze singlowej, jak i deblowej, przyczyniła się do popularyzacji tenisa w Polsce, miała ogromny wpływ na cały polski sport. Zdobył liczne tytuły na arenie międzynarodowej, stając się wzorem dla kolejnych pokoleń polskich tenisistów.

W latach 90. pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Tenisowego. Poza kortem odniósł sukces jako biznesmen i kolekcjoner sztuki, łącząc sportową pasję z działalnością poza sportem. Jest ikoną polskiego tenisa.