Zamek w Czersku. Historyczna rezydencja Książąt Mazowieckich niedaleko Warszawy
Ruiny zamku w Czersku
Zamek w Czersku. Dawna siedziba Książąt Mazowieckich niedaleko Warszawy
Zamek w Czersku, położony malowniczo na wiślanej skarpie, to miejsce o bogatej historii. Przez wieki pełnił rolę stolicy Ziemi Czerskiej i rezydencji mazowieckich książąt, a później znalazł się pod opieką polskich monarchów. Dziś, mimo upływu czasu i zniszczeń, średniowieczna warownia z gotyckimi wieżami nadal przyciąga turystów, oferując zarówno niezapomniane widoki, jak i kontakt z przeszłością. Ośrodek Kultury w Górze Kalwarii, zarządzający obiektem, udostępnia go zwiedzającym przez cały rok, proponując szeroką ofertę edukacyjną i rekreacyjną dla rodzin, grup zorganizowanych i szkół.
Jak dojechać?
Zamek otwarty jest cały rok. Do Czerska można dojechać samochodem drogą krajową nr 79, skręcając na wysokości Góry Kalwarii w kierunku wsi Czersk. Z Warszawy to około 40 km - podróż zajmuje mniej niż godzinę. Osoby niezmotoryzowane mogą skorzystać z autobusów podmiejskich kursujących z Góry Kalwarii, skąd do zamku prowadzi krótki spacer.
76-latka jechała pod prąd przez ponad 70 km. Stanie przed sądem
Zamek w Czersku, oprócz pięknego widoku na pradawną odnogę Wisły, to:
- wieża bramna z wystawą i możliwością wejścia na górę,
- wieża południowa (dostępna okresowo),
- wieża zachodnia (niedostępna dla zwiedzających),
- dziedziniec z ekspozycją.
Historia zamku
Historia Czerska sięga XI wieku, kiedy w miejscu obecnego zamku znajdował się gród obronny z drewniano-ziemnymi umocnieniami. Gród pełnił funkcję administracyjną i militarną, a jego znaczenie potwierdzają liczne wzmianki historyczne - m.in. uwięzienie księcia Henryka Brodatego przez Konrada Mazowieckiego. Zamek murowany powstał dopiero na przełomie XIV i XV wieku z inicjatywy księcia Janusza I Starszego, który uczynił z Czerska jedną ze swoich głównych siedzib. Po przyłączeniu Mazowsza do Korony w 1526 roku, zamek przeszedł w ręce królewskie, a następnie trafił pod zarząd królowej Bony Sforzy, która przekształciła go w renesansową rezydencję.
W czasie potopu szwedzkiego zamek został poważnie zniszczony, a kolejne stulecia przyniosły jego stopniową degradację. Próby odbudowy podejmowano w XVIII wieku, jednak po III rozbiorze zamek zaczął popadać w ruinę. W XX wieku rozpoczęto prace zabezpieczające i konserwatorskie. Dziś zamek jest udostępniony do zwiedzania, a jego ruiny przypominają o wielowiekowej historii tego miejsca.
