Król i aktorka. Romans, który zszokował Londyn

Od sprzedawczyni ostryg do teatralnej gwiazdy

Przyszła aktorka przyszła na świat w lutym 1650 roku, prawdopodobnie w stolicy Anglii. Ojciec zmarł za kratami, więc dziewczynka dorastała w nędzy. Matka prowadziła szynk, gdzie młoda Nell obserwowała życie miejskiej ulicy.

Jako dziecko zarabiała na chleb, sprzedając owoce morza w dzielnicy rozrywki. Błyskotliwy dowcip i umiejętność improwizacji otworzyły jej drogę do teatru. W połowie lat 60. XVII wieku występowała już w Drury Lane pod okiem Thomasa Killigrewa.

Komedia stała się jej specjalnością. Publiczność uwielbiała jej bezpośredni styl gry i naturalne podejście do roli. Zarówno arystokraci, jak i zwykli mieszczanie zapełniali widownię na jej przedstawienia.

Faworyta monarchy bez politycznych ambicji

Rok 1668 przyniósł spotkanie z Karolem II, który dziewięć lat wcześniej odzyskał tron po okresie republiki. Ich relacja szybko przestała być tajemnicą. Król miał wiele kochanek, ale Gwyn wyróżniała się czymś wyjątkowym.

W przeciwieństwie do innych faworytek nie dążyła do władzy politycznej. To szczere przywiązanie do monarchy zjednało jej sympatię londyńczyków. W 1670 roku urodziła syna Karola, który otrzymał tytuł hrabiego Burford, a później został księciem St Albans.

Drugi syn, Jakub, zmarł w dzieciństwie. Mimo pozycji przy dworze aktorka nie zerwała ze sceną całkowicie. Współpracowała z Johnem Drydenem i innymi dramatopisarzami epoki.

Ostatnie lata i ślad w historii

Śmierć Karola II w 1685 roku zakończyła pewien etap. Król zadbał jednak o zabezpieczenie bytu swojej towarzyszki, zapisując jej rentę. Eleanor wspierała finansowo aktorów w potrzebie, pomagając środowisku, z którego sama się wywodziła.

Życie zakończyło się jesienią 1687 roku – najprawdopodobniej 14 listopada, choć dokładna data nie jest pewna. Pozostawił po niej syn z tytułem książęcym i legenda kobiety, która pokonała bariery klasowe. Od dziewczynki z tawerny do towarzyszki władcy – taka droga należała w tamtych czasach do rzadkości.