Łódzkie: Regionalne specjały rozpieszczają podniebienie

Łódzkie specjały kulinarne cechuje prostota i autentyczność. Kluczem do odkrycia kulinarnego dziedzictwa regionu są przede wszystkim świeże składniki doskonałej jakości - mleko, mięso, warzywa i owoce. Tylko z ich użyciem uzyskasz charakterystyczny smak potraw, którymi od lat zajadają się ze smakiem mieszkańcy tego zakątka Polski. Aby poznać niedoścignione pierwowzory, wybierz się na wycieczkę po regionie szlakiem tamtejszych rarytasów!

Trasa tej niezwykłej, gastronomicznej wyprawy wiedzie głównie przez łódzkie wsie. Tam, gdzie dawni mieszkańcy musieli korzystać z dóbr, które oferowała im natura - świeżego mleka prosto od własnych krów, jaj z przydomowego kurnika, mięsa nieznającego marketowych folii oraz ziół suszonych we własnych domostwach.

Jednym z takich specjałów jest ser twarogowy z siary, wytwarzany w powiecie rawskim. Jednolitą masę twarogową, przygotowywaną z pierwszego udoju krowy po ocieleniu, spożywano samą lub z dodatkiem przypraw, np. kminku. Do dziś w rodzinach, w których tradycja ta przekazywana jest z pokolenia na pokolenie, twaróg z siary wykorzystuje się także przy wyrobie pierogów, klusek, a nawet ciast.

W okolicach Eufeminowa ogromną popularnością cieszył się po II wojnie światowej twaróg z mleka koziego. W czasach, kiedy zniszczone i ubogie w zwierzęta hodowlane gospodarstwa zaczęły się odbudowywać, kluczową rolę w wyżywieniu rodzin odgrywały kozy. Ser wytwarzany z ich mleka zawierał wiele cennych witamin, a na dodatek był smaczny i dość uniwersalny. Zsiadłe mleko podgrzewano i wlewano w lniane płótno, czyli wykładonkę. Kawałek materiału następnie wieszano nad miską, do której spływała serwatka, a następnie formowano. Dziś twaróg z Eufeminowa jest lokalnym specjałem, który pieści podniebienia mieszkańców woj. łódzkiego niepowtarzalnym smakiem.

Na liście regionalnych produktów i potraw musi znaleźć się miejsce także dla kwosku z prażuchami. Kwaskową zupę z delikatnymi kluskami serwowano najczęściej w okolicach Ziemi Kobielskiej. Prawie każda gospodyni w swojej kuchni wykorzystywała kapustę i ziemniaki z własnej uprawy - te proste składniki stanowiły podstawę wspomnianego kwosku i prażuchów. Do ukiszonej wcześniej kapusty dodawano kwas i smażoną słoninę. Taką zupą o dość rzadkiej konsystencji, zalewano kluski z tłuczonych ziemniaków i prażonej mąki pszennej. Danie było smaczne, sycące i niezwykle często gościło na stołach mieszkańców wspomnianych terenów.

Niezwykle ciekawym przykładem przenikania się kulinarnych tradycji w Łódzkiem jest kugiel z Przedborza. Do czasów II wojny światowej, miejscowość licznie zamieszkiwali Żydzi, od których polscy mieszkańcy Przedborza nauczyli się przyrządzać tradycyjną żydowską potrawę, choć w nieco zmodyfikowanej wersji. Tarte kartofle, jaja, bułkę tartą, przypieczoną cebulę i mięso wkładano do garnka. Wypełnione składnikami naczynie trafiało do pieca. Polacy do potrawy dodawali najczęściej tłuste mięso wieprzowe, natomiast Żydzi stawiali na gęsinę. Kugiel często pojawiał się na przedborzańskich stołach, np. podczas świąt - Wielkanocy, Bożego Narodzenia czy Wszystkich Świętych.