Lubuskie: Tajna baza atomowa. Głowic nuklearnych strzegli żołnierze specnazu. Tych budowli nie było na żadnej mapie
Templewko, Radziecki magazyn ładunków jądrowych- obiekt 3003
Wprawne oko wypatrzy, że to nie jest zwykła, leśna droga. Jest solidnie utwardzona, wyłożona brukiem. Zwykły leśny dukt nie byłby w ten sposób zabezpieczony. Mogły nią jeździć ciężkie pojazdy. Drogę widać po dziś dzień. Można tutaj wjechać, choć ponad 35 lat temu byłoby to igraniem ze śmiercią.
Tajne magazyny ze stali i betonu
Lasy między Templewem a Trzemesznem Lubuskiem w PRL-u były zajęte przez Rosjan. Ruscy pilnie strzegli swych tajemnic. O tym, co skrywają podziemne magazyny z betonu i stali nie wiedzieli nawet mieszkańcy okolicznych wsi i miasteczek. A skrywano tam najpotężniejszą broń na Ziemi - głowice do pocisków atomowych. Obiekt był ściśle tajny i nosił kryptonim "skład specjalny 3003". W Polsce były trzy takie miejsca:
- Podborsko - skład specjalny 3001 (woj. zachodniopomorskie)
- Brzeźnica-Kolonia - skład specjalny 3002 (woj. wielkopolskie)
- Templewo - skład specjalny 3003 (woj. lubuskie)
Budowali je Polacy, urzędowali tu Ruscy
Magazyny broni jądrowej wybudowano w ramach operacji "Wisła". Porozumienie między Polską a ZSRR podpisano 25 lutego 1967 r. Ratyfikowali je ówczesny szef resortu obrony Marian Spychalsk i marszałek ZSRR Andriejem Grieczką. Co ciekawe, finansowaniem tajnych schronów i magazynów obarczono stronę polską. Obiekty wybudowali też polscy saperzy i nasze firmy budowlane. P tym, jak ważne były to obiekty, świadczy fakt, że prace ruszyły w już 1967 r., czyli w tym samym roku, w którym podpisano umowę między Polską a ZSRR. Roboty budowlane zakończono trzy lata później. W 1970 r. trzy bazy atomowe zostały przekazane Rosjanom i od tego momentu Polacy nie mieli tam wstępu. Jednak w przypadku konfliktu zbrojnego z państwami NATO przechowywane w magazynach ładunki nuklearne miały być przekazane polskiemu wojsku. Głowice miały trafić do jednostek lotniczych, a także wojsk rakietowych i artyleryjskich.
Strzegli ich żołnierze specnazu
O tym, jak ważne były składy atomowe, świadczy fakt, że były chronione przez żołnierzy jednostek specjalnych - specnaz. Otaczały je betonowe ogrodzenia z tzw. martwą strefą i drutami pod napięciem. Wokół nich wybudowano kilka pierścieni wartowni, bunkrów i okopów, a także zapór przeciw piechocie i desantowi z powietrza. Rdzeniem bazy były obiekty typu Monolit, nazwane przez amerykański wywiad T7. Składowano w nich ładunki mniej stabilne, dlatego znajdowała się tam klimatyzacja, systemy chłodzenia i laboratoria. W latach 70. we wszystkich bazach dobudowano magazyny typu Granit na bardziej bezpieczne ładunki. W razie konfliktu do podziemnych magazynów mogły wjechać samochody ciężarowe. Głowice atomowe z podziemnych magazynów za pomocą specjalnych suwnic miały być umieszczane na tych pojazdach. Następnie głowice trafiały w miejsca docelowe.
Były silniejsze, niż bomba z Hiroszimy
Zgodnie z danymi odtajnionymi przez Instytut Pamięci Narodowej, w trzech wspomnianych bazach mogło być przechowywanych do 288 bomb, rakiet i pocisków nuklearnych. Największe z nich miały moc aż 500 kiloton, co oznacza, że były ponad 30 razy silniejsze niż bomba zrzucona na Hiroszimę.
