Niezwykła kobieta. Rozbiła imperium prostytucji w USA
W czasach, gdy kobiety, zwłaszcza czarne, rzadko dopuszczano do władzy, Eunice Carter nie tylko weszła na sale sądowe, ale zmieniła historię. To ona rozpracowała mafijną strukturę Lucky’ego Luciano, doprowadzając do procesu, który wstrząsnął Ameryką.
Eugenice Carter
Droga przez bariery
Eunice Carter urodziła się 16 lipca 1897 roku w Atlancie w rodzinie o wyjątkowych tradycjach społecznych. Jej ojciec, William Alphaeus Hunton Sr., był założycielem czarnej sekcji YMCA, a matka Addie Waites Hunton – znaną aktywistką i działaczką NAACP. Po zamieszkach rasowych w Atlancie w 1906 roku rodzina przeniosła się do Brooklynu, gdzie Eunice uczęszczała do lokalnych szkół i od najmłodszych lat uczyła się, że wykształcenie i determinacja mogą zmieniać świat.
Eunice ukończyła Smith College w Massachusetts, zdobywając zarówno licencjat, jak i magisterium z pracy socjalnej w 1921 roku – była drugą kobietą w historii uczelni, która uzyskała oba stopnie w cztery lata. Po krótkiej pracy jako pracowniczka socjalna zdecydowała się na studia prawnicze.
Boli od samego patrzenia. Rower aż wyrzuciło w powietrze
W 1932 roku została pierwszą czarnoskórą kobietą z dyplomem prawa Fordham University w Nowym Jorku. W maju 1933 roku zdała egzamin adwokacki, otwierając własną praktykę, choć większość kancelarii odmawiała jej zatrudnienia ze względu na płeć i kolor skóry.
Początki kariery i pierwsze sukcesy
Carter rozpoczęła karierę jako prawniczka i działaczka społeczna w Harlemie. Była aktywna w Pan-African Congress i działała na rzecz poprawy warunków życia czarnoskórych mieszkańców Nowego Jorku. W 1935 roku została pierwszą czarnoskórą kobietą, która objęła stanowisko asystentki prokuratora okręgowego stanu Nowy Jork. Pracowała w tzw. "sądzie kobiecym", gdzie zajmowała się głównie sprawami prostytucji, przemocy domowej i przestępstw wobec kobiet.
To właśnie tam Carter zauważyła powtarzający się schemat – kobiety aresztowane za prostytucję były reprezentowane przez tych samych prawników i poręczane przez tych samych żyrantów. W toku śledztwa odkryła, że za procederem stoi Charles "Lucky" Luciano, najpotężniejszy boss nowojorskiej mafii, który zorganizował sieć prostytucji przynoszącą rocznie ponad 10 milionów dolarów zysku.
Śledztwo przeciwko Luciano
W 1935 roku gubernator Herbert Lehman powołał Thomasa E. Deweya na specjalnego prokuratora do walki z przestępczością zorganizowaną. Dewey zatrudnił 20 prawników – 19 białych mężczyzn i Eunice Carter. Podczas gdy reszta zespołu skupiała się na hazardzie, wymuszeniach i morderstwach, Carter prowadziła własne śledztwo w sprawie prostytucji.
To ona jako pierwsza połączyła siatkę domów publicznych z mafią Luciano. Przeanalizowała setki akt, przesłuchała dziesiątki kobiet i zebrała dowody, że każda z nich musiała oddawać połowę zarobków mafii w zamian za ochronę i reprezentację prawną.
Carter przekonała Deweya, by przeprowadzić jednoczesny nalot na 80 domów publicznych w lutym 1936 roku. Zatrzymano setki osób, a zeznania kobiet pozwoliły na postawienie Luciano aż 90 zarzutów przymusowej prostytucji (ostatecznie 62).
Proces Luciano: przełom w walce z mafią
Proces Charlesa "Lucky" Luciano rozpoczął się w maju 1936 roku i trwał niespełna miesiąc. Wśród 68 świadków znalazło się ponad 40 prostytutek, które opisały, jak Luciano zarządzał siecią domów publicznych jak korporacją.
Dewey prowadził oskarżenie, ale cała strategia i większość materiału dowodowego pochodziły z pracy Carter. Sama Eunice nie mogła formalnie występować jako oskarżycielka – zasiadała wśród publiczności, dbając o przygotowanie świadków i ich bezpieczeństwo.
7 czerwca 1936 roku ława przysięgłych uznała Luciano za winnego wszystkich zarzutów. Sędzia Philip J. McCook skazał go na 30 do 50 lat więzienia – był to najdłuższy wyrok za przestępstwa związane z prostytucją w historii USA.
Dewey, Carter i skutki procesu
Sukces procesu Luciano przyniósł Deweyowi ogólnokrajową sławę i otworzył mu drogę do fotela gubernatora Nowego Jorku oraz dwukrotnych startów w wyborach prezydenckich. Carter zyskała przydomek "Lady Racketbuster" i stała się jedną z najbardziej wpływowych czarnoskórych kobiet Ameryki lat 30. i 40. Występowała w Life Magazine, otrzymywała medale i nagrody, wykładała na całym świecie i działała w Partii Republikańskiej.
Jednak jej droga nie była wolna od rozczarowań. Nigdy nie została sędzią – stanowisko, o którym marzyła, pozostało poza jej zasięgiem. Mimo to przez 10 lat pracowała jako asystentka prokuratora okręgowego, prowadząc sprawy porzuceń, przemocy i przestępstw wobec kobiet.
Po odejściu z prokuratury Carter zaangażowała się w działalność międzynarodową. Była aktywna w Narodowej Radzie Kobiet, Pan-African Congress i komitetach ONZ ds. praw kobiet. W 1955 roku przewodniczyła Międzynarodowej Konferencji Organizacji Pozarządowych. Pracowała także w zarządzie YWCA i monitorowała warunki życia w Harlemie, gdzie mieszkała z mężem Lislem Carterem i synem.
Eunice Carter zmarła 25 stycznia 1970 roku w Nowym Jorku, mając 70 lat. Dziś uznawana jest za jedną z najważniejszych postaci w historii amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości. Jako pierwsza czarnoskóra kobieta-prokurator w Nowym Jorku i architektka procesu Luciano, udowodniła, że determinacja, wiedza i odwaga mogą przełamać każdą barierę.
