Niezwykła kobieta. Rozbiła imperium prostytucji w USA

Eunice Carter urodziła się 16 lipca 1897 roku w Atlancie w rodzinie o wyjątkowych tradycjach społecznych. Jej ojciec, William Alphaeus Hunton Sr., był założycielem czarnej sekcji YMCA, a matka Addie Waites Hunton – znaną aktywistką i działaczką NAACP. Po zamieszkach rasowych w Atlancie w 1906 roku rodzina przeniosła się do Brooklynu, gdzie Eunice uczęszczała do lokalnych szkół i od najmłodszych lat uczyła się, że wykształcenie i determinacja mogą zmieniać świat.

Eunice ukończyła Smith College w Massachusetts, zdobywając zarówno licencjat, jak i magisterium z pracy socjalnej w 1921 roku – była drugą kobietą w historii uczelni, która uzyskała oba stopnie w cztery lata. Po krótkiej pracy jako pracowniczka socjalna zdecydowała się na studia prawnicze.

W 1932 roku została pierwszą czarnoskórą kobietą z dyplomem prawa Fordham University w Nowym Jorku. W maju 1933 roku zdała egzamin adwokacki, otwierając własną praktykę, choć większość kancelarii odmawiała jej zatrudnienia ze względu na płeć i kolor skóry.

Carter rozpoczęła karierę jako prawniczka i działaczka społeczna w Harlemie. Była aktywna w Pan-African Congress i działała na rzecz poprawy warunków życia czarnoskórych mieszkańców Nowego Jorku. W 1935 roku została pierwszą czarnoskórą kobietą, która objęła stanowisko asystentki prokuratora okręgowego stanu Nowy Jork. Pracowała w tzw. "sądzie kobiecym", gdzie zajmowała się głównie sprawami prostytucji, przemocy domowej i przestępstw wobec kobiet.

To właśnie tam Carter zauważyła powtarzający się schemat – kobiety aresztowane za prostytucję były reprezentowane przez tych samych prawników i poręczane przez tych samych żyrantów. W toku śledztwa odkryła, że za procederem stoi Charles "Lucky" Luciano, najpotężniejszy boss nowojorskiej mafii, który zorganizował sieć prostytucji przynoszącą rocznie ponad 10 milionów dolarów zysku.

W 1935 roku gubernator Herbert Lehman powołał Thomasa E. Deweya na specjalnego prokuratora do walki z przestępczością zorganizowaną. Dewey zatrudnił 20 prawników – 19 białych mężczyzn i Eunice Carter. Podczas gdy reszta zespołu skupiała się na hazardzie, wymuszeniach i morderstwach, Carter prowadziła własne śledztwo w sprawie prostytucji.

To ona jako pierwsza połączyła siatkę domów publicznych z mafią Luciano. Przeanalizowała setki akt, przesłuchała dziesiątki kobiet i zebrała dowody, że każda z nich musiała oddawać połowę zarobków mafii w zamian za ochronę i reprezentację prawną.

Carter przekonała Deweya, by przeprowadzić jednoczesny nalot na 80 domów publicznych w lutym 1936 roku. Zatrzymano setki osób, a zeznania kobiet pozwoliły na postawienie Luciano aż 90 zarzutów przymusowej prostytucji (ostatecznie 62).

Proces Charlesa "Lucky" Luciano rozpoczął się w maju 1936 roku i trwał niespełna miesiąc. Wśród 68 świadków znalazło się ponad 40 prostytutek, które opisały, jak Luciano zarządzał siecią domów publicznych jak korporacją.

Dewey prowadził oskarżenie, ale cała strategia i większość materiału dowodowego pochodziły z pracy Carter. Sama Eunice nie mogła formalnie występować jako oskarżycielka – zasiadała wśród publiczności, dbając o przygotowanie świadków i ich bezpieczeństwo.

7 czerwca 1936 roku ława przysięgłych uznała Luciano za winnego wszystkich zarzutów. Sędzia Philip J. McCook skazał go na 30 do 50 lat więzienia – był to najdłuższy wyrok za przestępstwa związane z prostytucją w historii USA.

Sukces procesu Luciano przyniósł Deweyowi ogólnokrajową sławę i otworzył mu drogę do fotela gubernatora Nowego Jorku oraz dwukrotnych startów w wyborach prezydenckich. Carter zyskała przydomek "Lady Racketbuster" i stała się jedną z najbardziej wpływowych czarnoskórych kobiet Ameryki lat 30. i 40. Występowała w Life Magazine, otrzymywała medale i nagrody, wykładała na całym świecie i działała w Partii Republikańskiej.

Jednak jej droga nie była wolna od rozczarowań. Nigdy nie została sędzią – stanowisko, o którym marzyła, pozostało poza jej zasięgiem. Mimo to przez 10 lat pracowała jako asystentka prokuratora okręgowego, prowadząc sprawy porzuceń, przemocy i przestępstw wobec kobiet.

Po odejściu z prokuratury Carter zaangażowała się w działalność międzynarodową. Była aktywna w Narodowej Radzie Kobiet, Pan-African Congress i komitetach ONZ ds. praw kobiet. W 1955 roku przewodniczyła Międzynarodowej Konferencji Organizacji Pozarządowych. Pracowała także w zarządzie YWCA i monitorowała warunki życia w Harlemie, gdzie mieszkała z mężem Lislem Carterem i synem.

Eunice Carter zmarła 25 stycznia 1970 roku w Nowym Jorku, mając 70 lat. Dziś uznawana jest za jedną z najważniejszych postaci w historii amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości. Jako pierwsza czarnoskóra kobieta-prokurator w Nowym Jorku i architektka procesu Luciano, udowodniła, że determinacja, wiedza i odwaga mogą przełamać każdą barierę.