Trening z klikerem. Psy szybko reagują na ten gadżet

Aby kliker miał znaczenie, należy stworzyć skojarzenie pomiędzy dźwiękiem a nagrodą. Dobrym początkiem jest nauka skupiania uwagi na przewodniku lub ćwiczenie targetowania, czyli dotykania wskazanego przedmiotu lub palca. Już po kilku powtórzeniach pies uczy się, że kliknięcie zapowiada coś miłego, co staje się podstawą dalszego szkolenia.

Do ćwiczenia potrzebujemy klikera, smakołyków oraz psa. Stajemy przed nim, trzymając kliker i przysmaki za plecami. Wypowiadamy jego imię, a gdy spojrzy w twarz przewodnika – klikamy i nagradzamy. Powtarzamy kilkakrotnie. Jeśli pies nie reaguje, można pomóc mu dźwiękiem, np. cmoknięciem. Kiedy ćwiczenie zaczyna wychodzić, przechodzimy do kolejnych kroków.

W tym ćwiczeniu (targetowaniu) pies dotyka nosem wybranego celu – np. palca lub otwartej dłoni. Potrzebne są smakołyki, kliker i pies. Stajemy przed nim, trzymając kliker i smakołyki za plecami, a następnie wyciągamy rękę z wyprostowanym palcem. Gdy pies dotknie go nosem – klikamy i nagradzamy. Później wprowadzamy komendę, np. „nos” lub „tu”, wydawaną równocześnie z pokazaniem palca.

Metoda klikera jest skuteczna, jeśli przestrzegamy kilku zasad:

1. Kliknięcie zawsze musi oznaczać nagrodę – może to być smakołyk, zabawka lub inna atrakcyjna rzecz. Klikanie bez nagrody osłabia skojarzenie.
2. Kliknięcie powinno paść w idealnym momencie – za późne lub zbyt wczesne kliknięcie może sprawić, że pies nie powiąże go z pożądanym zachowaniem.

Jeśli efekty nie są zadowalające, warto sprawdzić, czy w treningu nie popełniamy któregoś z tych błędów.

Kliker pomaga nie tylko w nauce komend, ale też w pracy nad problemami behawioralnymi i w terapii lęku przed psami. Przykładem może być jagdterier reagujący agresją na inne psy – w terapii nagradzano każde zachowanie inne niż atak, a kliknięcie zapowiadało zabawę. Z czasem pies wybierał unikanie konfrontacji.

Inny przykład to młody goldendoodle, który bał się opuszczać ogród. Kliker pomógł mu skojarzyć ćwiczenia z czymś przyjemnym, a to przełożyło się na większą pewność siebie poza domem.

Kliker bywa też używany w terapii kynofobii u ludzi. Pozwala na zachowanie bezpiecznego dystansu, a jednocześnie umożliwia kontrolowanie psa, co zwiększa poczucie bezpieczeństwa pacjenta.