Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej: Święto jedności i dumy narodowej

Święto zostało wprowadzone w 2004 roku z inicjatywy parlamentu jako forma popularyzacji symboli narodowych. Data 2 maja nie została wybrana przypadkowo – właśnie tego dnia w 1945 roku żołnierze Wojska Polskiego zatknęli polską flagę w zdobytym Berlinie. Ten gest stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych znaków obecności Polski w końcowych momentach II wojny światowej.

W wielu miastach Polski odbywają się dziś wydarzenia poświęcone biało-czerwonym barwom. W stolicy uroczyste podniesienie flagi z udziałem najwyższych władz państwowych odbyło się na Placu Zamkowym, a podobne ceremonie miały miejsce także w innych ośrodkach, m.in. w Katowicach i Gdańsku. Obchody przybierają różne formy – od oficjalnych apeli i przemówień, po rodzinne pikniki i inicjatywy lokalnych społeczności.

Tego dnia na wielu balkonach, domach i budynkach publicznych pojawiają się biało-czerwone flagi. Polacy coraz częściej traktują 2 maja jako okazję do manifestowania dumy narodowej w sposób spokojny, wspólnotowy i otwarty – bez patosu, lecz z poczuciem więzi. 

Dzień Flagi to nie tylko hołd dla narodowych barw, ale także symbol wspólnoty, pamięci historycznej i nowoczesnego patriotyzmu, który buduje naszą tożsamość jako obywateli – nie tylko w granicach Polski, ale wszędzie tam, gdzie biją polskie serca.

2 maja to również Dzień Polonii i Polaków za Granicą – święto przypominające o milionach osób, które poza granicami kraju pielęgnują polską kulturę, język i tożsamość. Ustanowione w 2002 roku, jest wyrazem uznania dla ich zaangażowania i więzi z Ojczyzną, mimo odległości i różnic pokoleniowych.