Ma kwiaty jak talerze. Hibiskus bagienny ozdobi ogród przez lata

Każdy miłośnik roślin dałby wiele, aby móc podziwiać we własnym ogrodzie wspaniałe, kolorowe, duże kwiaty. Niestety, w naszym klimacie mało gatunków może pochwalić się tak niezwykłą ozdobą, dlatego warto zainteresować się goszczącą od niedawna w naszych ogrodach ketmią bylinową lub bagienną, czyli hibiskusem bagiennym (Hibiscus moscheutos).

W naszych ogrodach i domach można spotkać kilka gatunków hibiskusów, czyli ketmii. Nie wolno ich mylić, bo mają nie tylko różny wygląd i tryb rozwoju, ale także różne wymagania. Oto najważniejsze różnice.

Hibiskus bagienny to inaczej hibiskus bylinowy. Jak wskazuje ta druga nazwa, jest byliną. Jego pędy nie są zdrewniałe i zanikają na zimę, a następnie odrastają późną wiosną. Właśnie tej rośliny dotyczy artykuł.

Nie należy mylić go z bliską kuzynką, ketmią syryjską (nazywaną też hibiskusem ogrodowym), która jest krzewem i ma zdrewniałe pędy, widoczne przez cały rok. Popularny jest również hibiskus nazywany różą chińską - uprawiany w doniczkach. Wszystkie trzy hibiskusy są blisko z sobą spokrewnione, ale wyglądają nieco inaczej i wymagają trochę innej pielęgnacji.

Hibiskus bylinowy pochodzi ze wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych, gdzie zasiedla wilgotne tereny w pobliżu rzek, mokradeł i zbiorników wodnych (stąd nazwa gatunkowa Hibiscus bagienny lub błotny), dorastając nawet do 2 m wys. (w uprawie zwykle ok. 1-1,5 m wys.).

Jak wygląda hibiskus bagienny? Ta roślina ma luźny pokrój oraz duże, zielone, dość zróżnicowane w pokroju liście (m.in.: sercowate, klapowane, jajowate). Jednak jego największą ozdobą są duże, talerzowate kwiaty. Ich średnica sięga 20-30 cm. Kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach liści i są zbudowane z pięciu płatków korony i długiego prętosłupa (organ powstały ze zrośnięcia ze sobą słupka i pręcików).

Hibiskus bagienny kwitnie od lipca/sierpnia do września/października. Pojedynczy kwiat ma bardzo krótką żywotność, gdyż pozostaje otwarty zaledwie przez 1-2 dni, ale ponieważ roślina związuje dużą ilość pąków, pędy mogą obsypywać się kwiatami aż do jesieni (usuwanie przekwitłych kwiatów przedłuża kwitnienie).

Hibiskus bylinowy jest dość wymagający i oczekuje odpowiednich warunków uprawy, ale ponieważ jest też rośliną absolutnie wyjątkową, warto znaleźć dla niego miejsce w każdym ogrodzie. Aby mógł prawidłowo się rozwijać i bujnie kwitnąć, wymaga słonecznego, ciepłego i osłoniętego od wiatru stanowiska oraz żyznej, próchniczej, przepuszczalnej i stale lekko wilgotnej gleby o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie pH. Gdy nie pada, trzeba pamiętać o jego podlewaniu.

Ponieważ hibiskusy bagienne obficie kwitną, wymagają regularnego nawożenia. Dobrze posadzić je w ziemi wcześniej zasilonej kompostem. Wiosną (kiedy hibiskus rozpocznie wegetację) zasilamy go nawozem wieloskładnikowym, o zrównoważonej zawartości azotu, fosforu i potasu.

Następnie warto zasilać hibiskusy nawozem do roślin kwitnących, które zawierają więcej fosforu i potasu. Oczywiście zawsze trzeba pamiętać o podawaniu dawek przewidzianych przez producenta danego środka - większość z nich należy rozpuścić w wodzie. Ważne jest też, żeby w sierpniu zaprzestać nawożenia hibiskusów.

W ogrodzie należy sadzić go wiosną (maj-czerwiec), aby miał dużo czasu na aklimatyzację w nowym miejscu. Trzeba przy tym pamiętać, że w następnych latach będzie późno rozpoczynać wegetację. Jego liście pojawiają się w maju, dlatego podczas wiosennych prac w ogrodzie trzeba uważać, by go nie uszkodzić.

Ten gatunek hibiskusa jest wieloletni i zimuje w Polsce w gruncie. Jego części naziemne zamierają na zimę. Wiosną trzeba być cierpliwym, bo roślina późno wypuszcza pędy.

Jesienią pędy tego hibiskusa trzeba mocno przyciąć (na wysokości około 10 cm nad ziemią).

W okresie wegetacyjnym ketmia nie toleruje chłodu, zimnych wiatrów, zacienienia, suszy oraz mokrej gleby,

Ketmia bagienna jest jednak dość odporny na niskie temperatury zimowe, gdyż znosi mrozy do ok. -26°C. Mimo to w pierwszych latach po posadzeniu warto okrywać ją na zimę stroiszem, liśćmi lub włókniną.

Mimo wymagań i ryzyka urokowi tych hibiskusów trudno się oprzeć. Tym bardziej że znajdują się wśród nich rośliny wyjątkowo atrakcyjne, o różnej wysokości, pokroju i barwie kwiatów (białe, różowe, czerwone, liliowe, bordowe, cieniowane, dwukolorowe). Mogą mieć też liście przebarwione na kolor bordowy. Na świecie dostępnych jest mnóstwo odmian ketmii bagiennej, ale w Polsce jest ich jeszcze stosunkowo niewiele. Do najciekawszych należą m.in.:

• "Nippon Blush" - wys. ok. 60 cm, kwiaty cieniowane, biało-różowe,
• "Robert Fleming" i "Cranberry Crush" - wys. ok. 80-90 cm., kwiaty czerwone),
• "Jazzberry Jam" - wys. ok. 1 m, kwiaty ciemnoróżowe,
• "Summer Storm" - wys. ok.1 m, liście bordowe, kwiaty jasnoróżowe z ciemnym oczkiem),
• "Old Yella" - wys. ok. 1 m, kwiaty kremowo-żółte, z bordowym oczkiem,
• "Tie Dye" - wys. ok. 1,5 m, kwiaty duże, z bordowym oczkiem wewnątrz kielicha, płatki jasnoróżowe u podstawy i ciemnoróżowe na górze,
• "Nippon White" - wys. 60-70 cm, kwiaty białe z bordowym oczkiem,
• "Fireball" - wys. 1,2 - 1,5 m, kwiaty duże, czerwone,
• "Kopper King" - wys. ok. 1 m, kwiaty różowo-białe, z bordowym oczkiem.

Hibiskusy bagienne w ogrodzie najlepiej prezentują się jako solitery, ale dobrze wyglądają też w grupach i nad brzegami zbiorników wodnych. U ich podstawy warto jednak sadzić niskie rośliny osłaniające, gdyż pędy lubią ogałacać się od dołu z liści. Niższe odmiany nadają się do uprawy w pojemnikach.