Noc Świętojańska w Lublinie! Gdzie świętować najkrótszą noc w roku?

Noc świętojańska jest jednym z najstarszych obrzędów, jaki zachował się w Polsce. Powstała w odpowiedzi na pogańskie obchody Nocy Kupały. Stąd też obchodzi się ją w podobny sposób. Noc Świętojańska również związana jest z naturą, a przede wszystkim z ogniem.

Jednym z najpopularniejszych zwyczajów Nocy Świętojańskiej jest skok przez ognisko i palenie ognisk. Wierzono, że zwęglone części drewna z ogniska, zabierane do domów, chroniły przed piorunami, oddalały choroby i czary, zapewniały dobre małżeństwa, a rozsypane na polach gwarantowały urodzaj.

Niezwykle ważne podczas tej nocy było puszczanie wianków na wodzie przez panny – zwyczaj zaczerpnięty z Nocy Kupały. Jeśli wianek wyłowił ukochany chłopak, był to znak, że wkrótce połączą się ślubem. Wróżbą niepomyślną było utonięcie wianka.

W Noc Kupały rozpalano ogniska, w których palono zioła. Wokół ognia odbywały się zabawy oraz różnego rodzaju wróżby i tańce. Nieodłącznym elementem Nocy Kupały było puszczanie wianków. Dziewczęta puszczały w nurty rzek wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera oznaczało to jej szybkie zamążpójście. Jeśli płynął dziewczyna wyjdzie za mąż, ale nie prędko. Jeśli zaś płonął, utonął lub zaplątał się w sitowiu prawdopodobnie zostanie ona starą panną.

Obrzędem związanym z Nocą Kupały jest także poszukiwanie legendarnego kwiatu paproci. Młodzi, którzy dobrali się podczas Nocy Kupały oddalali się od grupy i … szukali kwiatu paproci.