Gdynia: Triathloniści wracają. Ironman znów wzbudzi kontrowersje

Nie ma co bowiem ukrywać: zawody organizowane w miastach siłą rzeczy wywoływać muszą utrudnienia komunikacyjne. Nie dość na tym: w Gdyni, która świętuje w przyszłym roku swoje setne urodziny, odbędzie się też wielki Bieg Urodzinowy czy później, w kwietniu, półmaraton. Wszystkie te imprezy generować będą uciążliwości, ale taka jest właśnie cena mieszkania w wielkim mieście a nie na wsi. Kto szuka spokoju, ciszy i spokojnych spacerów bez tłumu, musi pomyśleć czym prędzej o wyprowadzce poza granice Gdyni czy też Gdańska.

W tych miastach, a dokładnie w ich centrach, tak zwanego świętego spokoju nikt już nie zazna. Na pocieszenie gdynianom: u Was i tak jest spokojniej niż w Gdańsku. Przebolejecie kilka zawodów i nadal możecie się cieszyć urokami gdyńskiego modernizmu na weekendowych spacerach. W śródmieściu Gdańska historia natomiast przyspieszyła: wydarzenie goni wydarzenie i chodzi nie tylko o zawody sportowe (m.in. w kwietniu odbędzie się tu maraton, we wrześniu półmaraton, nie licząc pomniejszych biegów). W sercu Gdańska trwa obecnie Jarmark Bożonarodzeniowy, gdzie wieczorami trudno się przecisnąć między ludźmi spragnionymi kiełbasy plus grzańca i który paraliżuje normalny ruch w tej części miasta. Słyszę już narzekania mieszkańców: a po co, a dlaczego tak długo, a trudno przejechać, wyjechać, nie ma gdzie parkować samochodów...

Większość kierowców - fakt wart podkreślenia - jest żelazną armią wśród przeciwników imprez w miastach. Boli ich, że biegacze w niedzielę ośmielają się zająć na pół dnia ulice miasta. Ci godni pogardy "trykociarze", "głupki w obciśniętych gaciach" powinni wszak biegać po lasach (najlepiej się w nich ukrywać) a nie drażnić wszechmocnych kierowców w ich miejskich suwach, gdy w niedzielę chcą pojechać na zasłużonego po całym tygodniu jazdy kebaba czy inną pizzę. Kierowcy (wszystkich nie wsadzam do jednego worka, bo i wśród nich są przecież biegacze, kolarze, triatloniści) marzą tak naprawdę o rzeczy niemożliwej: żeby po Trójmieście jeździło się łatwo i przyjemnie, szybko i bez korków. A widok biegaczy czy cyklistów na rowerowym przejeździe dopełnia u nich czarę goryczy i wywołuje agresję: "Precz do lasu!", "Miasto jest dla normalnych mieszkańców!".

Normalność dla każdego w naszych czasach oznacza coś zupełnie innego. Dla mnie normalny jest widok biegaczy w centrum miasta czy też miesięcznego kiełbasianego jarmarku na gdańskim Targu Węglowym. Nienormalne jest dla mnie zaś przekonanie, że miasto musi być tylko dla kierowców tudzież miłośników świętego spokoju. W Gdańsku i w Gdyni (ale zwłaszcza w tym pierwszym mieście) zachodzą zmiany, które w Europie zaszły już dawno temu: centra miast stają się turystycznymi atrakcjami, gdzie tzw. normalnego życia już nie ma. Jeszcze kilkanaście lat temu centrum Gdańska po krótkim letnim sezonie zamierało, teraz żyje cały rok. I dobrze. Niech jarmark świąteczny cieszy tych, którzy lubią takie klimaty, a biegacze niech zdominują w kwietniu ulice Gdańska podczas maratonu. I powinni biec dumnie nie tylko po alei Grunwaldzkiej, ale i po Długiej , i po Długim Targu, bo co to za maraton bez widoku Neptuna.

W ostatnich latach w wielu miastach Polski próbowano łączyć dwa żywioły - wodę z ogniem - by z jednej strony masowe imprezy się odbywały, ale z drugiej, by generowały jak najmniej tak zwanych uciążliwości. Dla przykładu, w grudniu ubiegłego roku toruński półmaraton tylko wstydliwie wystartował z centrum miasta, by dalej biec jego opłotkami. W Gdyni obecne władze też robiły dużo, by się mieszkańcom i kierowcom nie narazić. Rozśmieszył mnie choćby ostatni Bieg Niepodległości, zorganizowany tak, by był jak najmniej widoczny. Rozumiem, że w dłuższej perspektywie chodzi o cenne głosy mieszkańców, ale Gdynia to nie wiocha, tylko dumne nowoczesne miasto.

Nowoczesność oznacza, że miasto nie jest poprzecinanym ulicami trupem, tylko dużo się w nim dzieje. Liczę, że w Gdyni biegów nikt już nie będzie się wstydził, a Ironman będzie dla miasta powodem do dumy.