Nenad Bjelica zostanie selekcjonerem reprezentacji Polski? Plusy i minusy chorwackiego szkoleniowca

W dzień ogłoszenia przez PZPN rezygnacji Michała Probierza ze stanowiska selekcjonera reprezentacji Polski, dziennikarz Tomasz Włodarczyk poinformował, że do polskiej federacji zgłosił się Nenad Bjelica, chorwacki trener, który w latach 2016 - 2018 pracował w roli szkoleniowca Lecha Poznań. Kolejorz pod jego wodzą dwukrotnie zajął 3. miejsce na koniec sezonu Ekstraklasy.
Po przygodzie w Polsce, trener prowadził chorwackie Dinamo Zagrzeb i NK Osijek, turecki Trabzonspor, niemiecki Union Berlin oraz ponownie Dinamo Zagrzeb. Od grudnia ubiegłego roku jest bez pracy.
Doświadczenia z pewnością odmówić mu nie można, ale i sukcesów. Chorwat ma na swoim koncie 2 tytuły mistrza swojego kraju, Puchar Chorwacji oraz Superpuchar Chorwacji. Wszystkie trofea zdobywał podczas swojej pierwszej przygody z zespołem ze stolicy swojej ojczyzny.

To nie pierwszy raz, kiedy Nenad Bjelica przewija się w kontekście zatrudnienia na stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski. Za kadencji Cezarego Kuleszy, Chorwat wielokrotnie pojawiał się, jako jeden z kandydatów, ale nigdy nie dostał szansy od PZPN

• Doświadczenie międzynarodowe - trenował w różnych ligach (Austria, Chorwacja, Włochy, Hiszpania, Polska), co daje mu szeroką perspektywę i umiejętność pracy w różnych realiach piłkarskich.
• Znajomość polskiej piłki - prowadził Lecha Poznań w latach 2016–2018 – zdobył z nim wicemistrzostwo Polski i zna środowisko, zawodników, realia i presję pracy w Polsce.
• Umiejętność pracy z młodzieżą i rozwijania piłkarzy - W Lechu i Dinamie Zagrzeb pokazał, że potrafi wprowadzać młodych zawodników do dorosłej piłki i ich rozwijać (co może być istotne przy zmianie pokoleniowej w reprezentacji Polski).
• Twarda ręka i dyscyplina - jest trenerem wymagającym, co może być korzystne dla kadry, która w ostatnich latach czasem sprawiała wrażenie rozluźnionej lub pozbawionej wyraźnego kierunku.
• Dobre wyniki z Dinamem Zagrzeb - z chorwackim gigantem sięgał po krajowe trofea, grał w fazie grupowej Ligi Mistrzów oraz fazie pucharowej Ligi Europy.

• Brak doświadczenia jako selekcjoner - nigdy wcześniej nie prowadził reprezentacji narodowej. Praca z kadrą to inna specyfika niż codzienna praca w klubie.
• Często defensywny styl gry - bywa postrzegany jako pragmatyk, niekoniecznie promuje atrakcyjną piłkę. Może to nie przypaść do gustu kibicom oczekującym bardziej ofensywnego stylu, jak było to w przypadku Jerzego Brzęczka. Wtedy defensywna gra nie podobała się także Robertowi Lewandowskiemu.
• Konfliktowość - Ma opinię osoby impulsywnej, potrafiącej wejść w spór z zarządem czy zawodnikami. W Lechu Poznań i Unionie Berlin zdarzały się sytuacje konfliktowe, które wpływały na atmosferę.
• Nieudane ostatnie 3 przygody - od wiosny 2023 roku miał okazję prowadzić turecki Trabzonspor, niemiecki Union Berlin oraz chorwackie Dinamo Zagrzeb. W pierwszych 2 klubach jego praca kończyła się po niecałych 7 miesiącach, Natomiast w przypadku tej ostatniej ekipy, to zaledwie 3 miesiące.
• Potrzebuje czasu na wdrożenie swojej wizji - W kadrach narodowych nie ma się tego komfortu – trzeba reagować szybko, co może być trudnością dla trenera przyzwyczajonego do pracy w rytmie klubowym. Tym bardziej, że reprezentacja Polski już na wrześniowym zgrupowaniu musi przynajmniej ograć Finlandię, jeśli marzy o awansie na przyszłoroczne MŚ 2026.