700 km z psem w szczytnym celu - Pan Darek idzie z Zakopanego na Hel

Darek Strojewski to podróżnik z misją, który od lat przemierza Europę w towarzystwie swojego psa Pindola. Ich wspólne piesze wyprawy zawsze mają szczytny cel. W 2019 roku ten niezwykły duet pokonał ponad 4000 kilometrów z Warszawy do Santiago de Compostela i Lizbony, zbierając przy tym 30 tysięcy złotych dla ursynowskiego hospicjum onkologicznego. Teraz Darek, po powrocie z Hiszpanii, gdzie prowadził hostel dla potrzebujących, ponownie wyruszył w drogę, by pomagać.

Tym razem celem ich wędrówki jest wsparcie zbiórki dla 23-letniego Grzegorza, który choruje na nowotwór i potrzebuje 500 tysięcy złotych na operację. "Ta podróż wzięła się z mojej potrzeby zmiany w życiu. Przestałem już interesować się sobą i zacząłem żyć dla innych. Dzięki moim wędrówkom mam większą możliwość pomocy, aniżeli pracując na etacie" - podkreśla Darek. Jego działania to inspiracja i dowód na to, że każdy z nas może realnie wpływać na życie innych.

Darek i Pindol wyruszyli z Zakopanego 29 lipca, mając przed sobą ponad 700 kilometrów drogi do Helu. Trasa będzie przebiegała w linii prostej przez Kraków, Łódź, Włocławek i Grudziądz.

To wyjątkowa podróż dla obu podróżników, zwłaszcza dla Pindola, który ma już 11 lat. "Część trasy pokona na łapach, ale czasami będę zabierał go do góry, do plecaka. Ja często mam energię, mogę iść dalej, ale wiem, że mój pies już nie" - opowiada Darek, pokazując troskę o swojego wiernego towarzysza. Mimo wieku Pindol doskonale radzi sobie podczas dłuższych spacerów.

Darek wierzy, że jego podróże mogą skutecznie zachęcić społeczeństwo do pomocy. Sam nie potrzebuje wiele. Podczas pieszej wędrówki śpi w namiocie, często rozstawiając się przy mieszkańcach (oczywiście za ich zgodą), co zapewnia bezpieczeństwo. Z samego rana są już gotowi do dalszej drogi, nie tracąc ani chwili. Ich determinacja i prostota życia na szlaku są inspirujące.

Zapytałam pana Darka o kulisy jego niezwykłych wypraw:

Skąd pomysł na taki rodzaj pomocy dla potrzebujących?

Z potrzeby sensu i chęci realnej pomocy. Poczułem, że mogę dać coś więcej niż pracę na etacie - moje zaangażowanie i nogi. Wędrówka to dla mnie też radość ruchu i sposób na bycie bliżej ludzi, jednocześnie zbierając środki. To styl życia, który pozwala mi pomagać i czuć, że naprawdę żyję.

Jak przygotowuje się Pan do wędrówki?

Przygotowania zaczynają się w głowie, od decyzji. Po latach i ponad 15 000 km to dla nas naturalna kontynuacja. Sprzęt i logistyka są ważne - plecak lekki, buty sprawdzone, prosty namiot. Ale kluczowe jest nastawienie i gotowość, by nie szukać komfortu, a sensu. Wiem, co mnie czeka: spotkania, cisza, satysfakcjonujące zmęczenie.

Czy trudno jest opiekować się psem w trasie? Jak znosi trudy takiego marszu?

Opieka nad Pindolem to ogromna odpowiedzialność i radość. Cała wędrówka jest jemu podporządkowana - to on decyduje o tempie i przerwach. Dbamy o jego zdrowie i regenerację, bo bez niego wyprawa nie miałaby sensu. Pindol doskonale znosi trudy, a jego energia i entuzjazm są motorem. Pies jest też mostem, który ułatwia kontakty z ludźmi.

To już nie pierwsza taka wyprawa w Pana wykonaniu, czego nauczył się Pan podczas poprzedniej?

Każda wędrówka to nowa lekcja. Po ponad 15 000 km nauczyłem się cierpliwości i tego, że droga zmienia człowieka. Nie da się wszystkiego zaplanować, trzeba być elastycznym i otwartym na niespodzianki. Ważne jest iść z otwartym sercem, uważnością na ludzi i siebie. Pies jest partnerem, który dodaje sił i inspiruje.

Wędrówka Darka i Pindola z Zakopanego na Hel to coś więcej niż tylko fizyczne wyzwanie. To symbol nadziei, solidarności i siły, która drzemie w każdym z nas. Ich historia przypomina, że nawet niewielki gest może przynieść ogromną zmianę w życiu drugiego człowieka. Trzymaj kciuki za Darka i Pindola, a jeśli możesz, wesprzyj ich szczytny cel!