Bill Haast. Niezwykła historia człowieka, który wstrzykiwał sobie truciznę

Początki fascynacji trucizną

William Edward Haast przyszedł na świat 30 grudnia 1910 roku w mieście Paterson w New Jersey. Jego pierwszą przygodę z jadowitymi wężami przeżył już w wieku jedenastu lat podczas obozu skautów, gdzie po raz pierwszy zetknął się z tymi fascynującymi gadami. Rok później, gdy próbował złapać małego grzechotnika, doznał pierwszego ukąszenia w życiu, po którym musiał hospitalizować się przez tydzień.

Drugi atak jadowitego węża spotkał go jeszcze tego samego roku, gdy ukąsił go wąż miedziogłowy. Tym razem miał przy sobie zestaw przeciw ukąszeniom węży i poprosił znajomego o wstrzyknięcie mu antidotum.

Wbrew początkowej niechęci matki, która sprzeciwiała się jego hobby, młody Haast zaczął zbierać węże i trzymać je w domu. W wieku piętnastu lat rozpoczął pierwszy raz ekstrakcję jadu ze swoich węży, a rok później porzucił szkołę, aby w pełni poświęcić się swojej pasji.

Powstanie legendarnego serpentarium

W 1946 roku Haast podjął decyzję o założeniu własnej fermy węży i nabył działkę przy drodze US 1 na południe od Miami. Sprzedał swój dom i zaczął budowę serpentarium, co spowodowało rozpad jego pierwszego małżeństwa z Ann. Podczas budowy placówki pracował nadal jako mechanik dla Pan Am, utrzymując się z tej pracy, aż do zakończenia inwestycji.

Serpentarium otworzyło swoje podwoje pod koniec 1947 roku, mimo że budowa nie została jeszcze w pełni zakończona. Przez pierwsze pięć lat funkcjonowania jedynym personelem byli Bill, jego druga żona Clarita Matthews i syn Bill Jr. Młody Haast początkowo pomagał ojcu, ale później stracił zainteresowanie wężami, chociaż wcześniej został ukąszony cztery razy przez jadowite węże.

Do 1965 roku Miami Serpentarium mieściło ponad pięćset węży w czterystu klatkach oraz trzech fosach na dziedzińcu. Haast codziennie wykonywał od siedemdziesięciu do stu ekstrakcji jadu z około sześćdziesięciu gatunków jadowitych węży, zazwyczaj na oczach płacących za to klientów. Uwalniał węże na stole przed sobą, następnie łapał je gołymi rękami i zmuszał do wydalenia jadu do szklanych fiolek z rozciągniętą na górze gumową membraną.

Serpentarium szybko stało się jedną z najbardziej rozpoznawalnych atrakcji turystycznych Florydy, przyciągając tysiące zwiedzających rocznie.

Medyczne zastosowania i rewolucyjne odkrycia

W 1949 roku Haast zaczął dostarczać jad badaczowi medycznemu z University of Miami do eksperymentów w leczeniu poliomyelitis. Eksperymenty dawały obiecujące rezultaty i znajdowały się w fazie wstępnych badań klinicznych, gdy w 1955 roku została wydana szczepionka Salka przeciwko polio. Ten przełom w medycynie zatrzymał dalsze badania nad jadem węża jako potencjalnym lekiem na tę straszną chorobę.

Haast wierzył głęboko, że jad węży może pomóc w leczeniu wielu schorzeń, włączając stwardnienie rozsiane, zapalenie stawów i inne choroby autoimmunologiczne. W późnych latach siedemdziesiątych wyprodukował lek, którego doktor z Miami używał w klinice do leczenia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Jednak Agencja ds. Żywności i Leków zamknęła klinikę, przerywając te obiecujące badania.

Naukowcy wykorzystali jego wieloletnie kolekcjonowanie jadu do opracowania dwóch środków przeciwbólowych zawierających elementy jadu węża – Cobroxin i Nyloxin. Te homeopatyczne produkty stosuje się w leczeniu różnych problemów, włączając dusznicę bolesną, astmę, bóle głowy, bóle pleców i inne dolegliwości. Stanowią alternatywę dla osób poszukujących opcji innych niż analgetyki na bazie opiatów.

Istnieje również lek zwany Viprinix, znany też pod nazwą generyczną ancrod, który pochodzi z jadu żmii i jest przeznaczony do stosowania jako antykoagulant. Lekarze odkryli lecznicze właściwości jadu po zauważeniu, że ofiary ukąszeń malajskiej żmii nie krzepły "normalnie" przez kilka dni po ataku.

Tragiczne zdarzenie i zamknięcie serpentarium

3 września 1977 roku sześcioletni chłopiec siedzący na murze otaczającym fosę z aligatorami i krokodylami serpentarium wpadł do fosy. Jeden z nich złapał dziecko. Ojciec chłopca i inny mężczyzna, Nicolas Caulineau, wskoczyli do fosy i usiedli okrakiem na krokodylu.

Mimo ich wysiłków chłopiec zginął. Incydent wstrząsnął Billem Haastem do głębi. Zastrzelił krokodyla, który ważył osiemset dwadzieścia kilogramów, ale minęła godzina, zanim zwierzę zdechło. Wcześniej krokodyl żył w fosie przez dwadzieścia lat bez żadnego incydentu.

Trauma psychiczna Haasta po śmierci chłopca ostatecznie doprowadziła do zamknięcia serpentarium przy South Dixie Highway. Chociaż ojciec chłopca nie obwiniał Haasta za śmierć syna, Haast powiedział reporterom, że nie chce mieć już nic więcej do czynienia z serpentarium i w każdym przypadku nigdy więcej nie będzie trzymał tam krokodyli. Incydent nie zakończył jednak zainteresowania Haasta badaniami nad jadem.

Haast skończył sto lat w grudniu 2010 roku i zmarł 15 czerwca 2011 roku z przyczyn naturalnych. Do końca życia pozostał przekonany, że jego długowieczność wynikała z kontrolowanych dawek jadu, które wstrzykiwał sobie przez dziesięciolecia. Jego życiowe dzieło przyczyniło się do uratowania tysięcy ludzi na całym świecie i otworzyło nowe możliwości w medycynie.