Bytom: Są problemy przy remoncie zabytkowego obiektu. Dotychczasowe pozwolenia nie obowiązują

Chociaż cały czas stoją tu jeszcze rusztowania i remont nie został skończony, na tym etapie, po prawie roku, pozytywne zmiany są mocno zauważalne. Widoczna od strony płyty Rynku elewacja już została częściowo odsłonięta i można zobaczyć efekty. Budynek wygląda wytwornie, stylowo i elegancko. Na szczycie wyraźnie już widać pierwotną datę powstania kamienicy.

- Kończymy elewację i dach, będziemy izolować ściany fundamentowe (czyli zabezpieczać przed wilgocią) - objaśnia Jacek Jarczyk, właściciel.

Remont, który się tu rozpoczął we wrześniu 2024 roku, nie był pierwszym - dwa lata wcześniej zdemontowane zostały wszystkie drewniane stropy, a następnie wymieniono je na nowe, żelbetowe. Budynek po obecnie przeprowadzonym remoncie ma spełniać m.in. funkcje usługowe, planowane są też mieszkania.

I mogłoby się wydawać, że przy tak zaawansowanych pracach wkrótce można będzie ogłosić, że kamienica jest już wyremontowana i czeka na chętnych - przedsiębiorców i tych, którym marzy się mieszkanie w tak pięknym budynku. Niestety, właściciel mimo tego etapu, nie jest w stanie podać przybliżonej nawet daty zakończenia. Powodem jest wpis kamienicy do rejestru zabytków, który nastąpił już na etapie bardzo zaawansowanych prac. To miało wpływ na istotne kwestie formalne. Dotychczasowe pozwolenia na budowę przestały obowiązywać - właściciel musi wystąpić o kolejne.

Z lapidarnej informacji, którą przekazał nam miejski konserwator zabytków, wynikają dwie kwestie. Po pierwsze, kamienica przy ul. Podgórnej 18 w Bytomiu usytuowana jest na obszarze zabytkowego układu urbanistycznego starego miasta Bytomia wpisanego do rejestru zabytków z mocy decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach 55 la temu. I po drugie, kamienica została wpisana została też indywidualnie całkiem niedawno - 3 czerwca br.

Pięciokondygnacyjna kamienica przy ul. Podgórnej 18 w Bytomiu wybudowana została blisko 130 lat temu, dokładnie w 1897 roku. To dzieło słynnego berlińskiego architekta Alberta Bohma. Budynek był własnością braci Simona i Leopolda Guttmannów – synów Jakoba Guttmanna – rabina Wrocławia i członka władz wielu stowarzyszeń religijnych i naukowych. To właśnie bracia, jak podają historyczne źródła, zamówili projekt u architekta.