Egzotyczna kliwia. Pochodzi z Afryki, jest królową kwiatów uprawianych w domach

W naturze rośliny te występują na wyżynach Afryki Południowej. Do uprawy w Europie kliwia została sprowadzona w 1854 roku. Nazwa kliwii wywodzi się od nazwiska księżnej Charlotte Percy (z domu Clive), księżnej hrabstwa Northumberland, guwernantki królowej Wiktorii.

W Polsce kliwia była niegdyś bardzo popularna, uprawiana przez nasze babcie i prababcie. Obecnie rzadziej spotyka się ją w doniczkach w mieszkaniach - tym bardziej warto przypomnieć o jej egzotycznym uroku.

Jak wygląda? Jej maksymalna wysokość to 60 centymetrów. Z krótkiego pędu wyrastają gęste, naprzeciwległe liście. Z kępy ciemnozielonych, skórzastych liści wyrasta natomiast - na ok. 50 cm - gruba łodyga, zwieńczona okazałymi, zjawiskowymi trąbkowatymi kwiatami. Owocem kliwii są czerwone jagody.

To niewymagająca wiecznie zielona roślina. Jest długowieczna i łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie w warunkach, które imitują jej naturalne środowisko. Kliwia preferuje stanowiska półcieniste. Najlepsze jest dla niej jasne, niebezpośrednie światło, chociaż toleruje również miejsca cieniste.

Jeśli latem wystawimy ją na zewnątrz – na balkon czy taras – nie powinna stać w bezpośrednio nasłonecznionym miejscu i być narażona na ostre słońce. Końcem września kliwię z powrotem powinno się wnieść do pomieszczenia. Nie toleruje ona mrozu.

W przypadku oryginalnej kliwii pomarańczowej, możemy podziwiać łodygi z 10-20 kwiatami w kolorze żółtym i pomarańczowoczerwonym, pojawiające się od marca do sierpnia. Z kolei mieszańce kliwii mogą mieć kwiaty w kolorach: pomarańczowym, żółtym, ale też łososiowym i białym.

Ta piękność rodem z Afryki pochodzi z suchego klimatu i wymaga niskiej wilgotności. Wiosną i latem podlewa się ją umiarkowanie, raz w tygodniu. W tym okresie (od marca do lipca) zalecane jest też jej nawożenie – stosowanie płynnych nawozów co około dwa tygodnie. Przed okresem kwitnienia kliwię należy lekko przesuszyć. Zimą, w okresie spoczynku, podlewamy ją rzadziej, dostosowując częstotliwość do temperatury i wilgotności otoczenia. A z kolei gdy już między liśćmi ukażą się pąki kwiatowe, roślinę należy podlewać obficiej.

Jak wskazują specjaliści, przebycie przez roślinę jesiennego okresu spoczynku jest warunkiem jej regularnego kwitnienia. Od późnego lata do początku zimy kliwię powinno się trzymać w chłodnym miejscu, w półcieniu, w temperaturze 10-15 stopni Celsjusza. Poza tym okresem roślina lubi temperaturę ok. 22 stopni.

Dodajmy, że ogrodnicy przestrzegają, iż kliwia przetrzymywana stale w temperaturze pokojowej - nie kwitnie. Zbyt wysoka temperatura zimą może uniemożliwić roślinie zawiązanie pąków kwiatowych. Kolejna ważna uwaga od fachowców - należy usuwać przekwitnięte kwiatostany kliwii, by zapobiec tworzeniu się nasion, co osłabia kwitnienie rośliny.

W warunkach domowych kliwię rozmnaża się przez podział starszych roślin. Roślinę, która rośnie w doniczce o średnicy 30 cm, należy rozdzielić i posadzić do dwóch osobnych doniczek, mniejszych o połowę.

Młode, szybko wzrastające rośliny przesadza się zazwyczaj co roku, a starsze kliwie raz na 3-4 lata. Generalnie przesadzamy dopiero wtedy, gdy korzenie przerastają doniczkę.

Pamiętajmy, że ta egzotyczna bylina nie lubi: nadmiernego podlewania (lepiej znosi okresy suszy niż zalegającą wodę w podłożu, która może prowadzić do gnicia korzeni), przeciągów, nagłych zmian temperatur, a także zmiany miejsca, a nawet obracania doniczki. Do tego - przypomnijmy - źle znosi zimowanie w zbyt wysokiej temperaturze i brak zimowego okresu spoczynku.

Liście kliwii warto regularnie, raz na tydzień czyścić - przecierać wilgotną szmatką albo gąbką, aby usunąć kurz. Należy jednak unikać nabłyszczaczy, które mogą uszkodzić liście.

Warto wiedzieć, że kliwia to roślina trująca. Toksyczne substancje znajdują się głównie u nasady liści. Powinna być ustawiana i uprawiana w miejscach niedostępnych dla dzieci. Jest to też jedna z najbardziej trujących roślin dla kotów.