Genialna oszustka. Została księżniczką i ograła całą Anglię
Wiosną 1817 roku w angielskim Almondsbury pojawiła się nieznajoma w egzotycznym stroju. Mówiła w niezrozumiałym języku, zachowywała się jak postać z baśni i szybko podbiła serca lokalnej elity. Przez kilka miesięcy była sensacją – aż prawda okazała się bardziej niezwykła niż fikcja.
Mary Baker 
Tajemnicza kobieta
3 kwietnia 1817 roku mieszkańcy Almondsbury, nieopodal Bristolu, natknęli się na młodą kobietę w czarnym turbanie i szalu, która mówiła w nieznanym języku i przedstawiała się jako "Caraboo". Z początku podejrzewano, że jest włóczęgą lub może nawet szpiegiem. Zaprowadzono ją do lokalnego urzędnika, Samuela Worralla, który – zaintrygowany jej manierami i egzotycznym wyglądem – postanowił dać jej schronienie.
Caraboo zachowywała się niezwykle: modliła się w nieznany sposób, odmawiała picia herbaty z tej samej filiżanki dwa razy, spała na podłodze i odmawiała jedzenia mięsa. Szybko zaczęły krążyć plotki, że może być kimś wyjątkowym, może nawet księżniczką z dalekiego kraju.
To miejsce przeżywa wielkie oblężenie. Tłoczą się i marzną, aby wszystko zobaczyć
Dzięki pomocy portugalskiego żeglarza Manuela Eynesso, który twierdził, że rozumie jej język, Caraboo opowiedziała swoją historię: była księżniczką z wyspy Javasu na Oceanie Indyjskim, porwaną przez piratów i cudem ocalałą po ucieczce z ich statku.
Jej opowieść była pełna szczegółów. Mówiła bowiem o ojcu Chińczyku, matce Malezyjce, a nawet o walkach z kanibalami. Caraboo zadziwiała wszystkich swoimi umiejętnościami: wspinała się na drzewa, strzelała z łuku, tańczyła, pływała nago w jeziorze i pisała w wymyślonym alfabecie.
Wkrótce stała się lokalną celebrytką. Zapraszano ją na bale, malowano jej portrety, a uczeni i lingwiści próbowali rozgryźć jej język. Przez dziesięć tygodni była ulubienicą wszystkich, a jej historia trafiła do gazet w całym kraju.
Upadek mitu
W czerwcu 1817 roku tajemnica Caraboo została rozwikłana. Pani Neale, właścicielka pensjonatu w Bristolu, rozpoznała w "księżniczce" swoją dawną lokatorkę – Mary Willcocks, później znaną jako Mary Baker, córkę szewca z Witheridge w Devon.
Mary była znana z bujnej wyobraźni i umiejętności wymyślania języków oraz opowieści. Po konfrontacji Caraboo natychmiast zaczęła mówić po angielsku i przyznała się do mistyfikacji.
Co było potem?
Po ujawnieniu prawdy Caraboo – już jako Mary Baker – stała się obiektem drwin i sensacji. Wysłano ją do Ameryki, gdzie przez kilka lat próbowała kariery aktorskiej, występując na scenie jako "Princess Caraboo" w Filadelfii i Nowym Jorku, jednak bez większego sukcesu. W 1824 roku wróciła do Anglii i przez krótki czas próbowała jeszcze zarabiać na swojej sławie, ale jej akt już nie przyciągał tłumów.
Ostatecznie Mary osiadła w Bedminster pod Bristolem, gdzie wyszła za mąż za Richarda Bakera, urodziła córkę i prowadziła skromne życie. Pracowała, sprzedając pijawki do szpitala w Bristolu. Zmarła w 1864 roku, a jej córka kontynuowała rodzinny biznes aż do śmierci w pożarze w 1900 roku
Historia Princess Caraboo do dziś fascynuje historyków, pisarzy i filmowców. W 1994 roku powstał film "Princess Caraboo" z Phoebe Cates w roli głównej, a jej postać upamiętnia pomnik na cmentarzu w Bristolu.
