Grójec: Publiczna Szkoła Podstawowa numer 2 ma już 90 lat

Publiczna Szkoła Podstawowa numer 2 w Grójcu została powołana do życia 1 września 1935 roku decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego. Swoje pierwsze lekcje prowadziła w budynku Szkoły Podstawowej numer 1, na drugim piętrze, co miało być rozwiązaniem tymczasowym do czasu wybudowania nowego gmachu. Budowę planowano rozpocząć na początku lat 40., jednak wybuch II wojny światowej pokrzyżował te zamiary. Pierwszym kierownikiem szkoły został Edmund Antoni Przybysz.

Jeszcze przed wojną szkoła nosiła nazwę Powszechna Szkoła Podstawowa numer 3 imienia Piotra Skargi. Po zakończeniu działań wojennych zmieniono numer placówki na 2, a patron został utracony. Wojna przyniosła ogromne straty, zarówno materialne, jak i ludnościowe, dlatego dopiero w 1963 roku udało się oddać do użytku nowy budynek szkoły przy ulicy Polnej 17. W tym czasie funkcję kierownika pełnił Henryk Cegiełkowski.

Rok później, w 1964 roku, szkole nadano imię Nadieżdy Krupskiej, żony Włodzimierza Lenina. Wybór patronki tłumaczono tym, że jej ojciec był niegdyś naczelnikiem Grójca i zapisał się w pamięci mieszkańców jako człowiek zasłużony dla miasta. Dyrektorem szkoły od 1967 roku został Marian Wachowicz. Ze względu na ówczesne kontakty z ZSRR, w murach placówki często gościli radzieccy przedstawiciele, w tym ambasador Awierkij Aristow. Imię Krupskiej szkoła nosiła do 1990 roku, kiedy Rada Pedagogiczna zdecydowała o jego zmianie.

Nowego patrona wybrano dopiero w 1994 roku. Wtedy też "Dwójka" otrzymała imię Józefa Wybickiego, czyli autora Mazurka Dąbrowskiego, którego rodzinny dworek w Krobowie znajduje się niedaleko Grójca. Uroczystość nadania imienia odbyła się w czasie, gdy funkcję dyrektora pełnił Jacenty Małkowski, kierujący szkołą od 1985 do 2000 roku.

Szkoła została zbudowana w sąsiedztwie nowego, dużego osiedla złożonego z bloków wielorodzinnych, co zapewniło uczniom wygodne i bezpieczne dojście na zajęcia. Przez lata jej mury opuściły tysiące absolwentów, wśród nich sędziowie, prokuratorzy, nauczyciele (wielu z nich dziś pracuje w tej samej szkole), dyrektorzy placówek naukowo-badawczych i przedsiębiorcy. Część dawnych uczniów po 1989 roku zdecydowała się wejść do lokalnej polityki, zdobywając wysokie poparcie i obejmując mandaty radnych miejskich. Dzięki temu grójecka oświata zyskała ludzi, którzy doskonale rozumieli jej potrzeby i wspierali ją finansowo w ramach budżetu miasta i gminy.

W 1994 roku zakończono rozbudowę szkoły. Dobudowano drugie piętro, co pozwoliło zlikwidować problem nauki na dwie zmiany. W tamtym czasie w szkole uczyło się ponad tysiąc uczniów. Wraz z reformą oświaty w 1998 roku rozpoczęto stopniową redukcję liczby oddziałów. Klasy siódme zostały przeniesione do nowo powstałych gimnazjów, a w roku 2000 pożegnano ostatni rocznik ósmych klas.

Na przestrzeni lat Publiczna Szkoła Podstawowa numer 2 w Grójcu nie tylko dobrze realizowała zadania wyznaczane przez Ministerstwo Edukacji, ale też aktywnie uczestniczyła w życiu lokalnej społeczności. Uczniowie i nauczyciele angażowali się w miejskie uroczystości, konkursy i zawody, wielokrotnie zdobywając wyróżnienia, dyplomy i puchary. Stało się to piękną tradycją szkoły, która od zawsze dba o integrację młodzieży z lokalnym środowiskiem.