Hubert Wagner. "Kat" był niezwykle surowy i wymagający. "To mnie nie obchodzi"

Hubert Wagner – polski siatkarz i trener siatkarski.

Zdobył cztery tytuły mistrza Polski (1963,1965,1966,1968), wicemistrzostwo (1967) i brązowy medal MP (1969) – wszystkie z AZS AWF Warszawa. Jego klubowa kariera to AZS Poznań, AZS AWF Warszawa i Skra Warszawa.

W reprezentacji Polski występował w latach 1963-71 (194 mecze), będąc przez wiele lat kapitanem drużyny. Zdobył brązowy medal mistrzostw Europy w 1967 roku. Był członkiem drużyny, która na igrzyskach olimpijskich w Meksyku (1968) zajęła piąte miejsce.

Jako trener był twórcą największych sukcesów polskiej siatkówki. Znany z wielkiej surowości i wymagań, przez co zyskał sobie przydomek „Kat”. Był trenerem bardzo konsekwentnym. Prowadzona przez niego męska drużyna zdobyła mistrzostwo świata w Meksyku w 1974 roku i złoty medal olimpijski w Montrealu w 1976. W mistrzostwach Europy w 1975 roku Polacy wywalczyli srebrny medal.

Na pierwszym spotkaniu z reprezentantami wyłożył kawę na ławę; "Możecie mówić, że jestem draniem i najgłupszym trenerem na świecie. To mnie nie obchodzi. Ale musicie słuchać, robić co mówię i wierzyć w tę pracę. Komu się nie podoba, może pakować manatki".

Wagner jest autorem wielu sportowych bon motów. Jeden brzmiał: "Możemy godzinami dyskutować, ale gdy nadchodzi trening, mecz, kończy się demokracja i rację mam tylko ja".

Był także szkoleniowcem siatkarzy Tunezji i reprezentacji Polski siatkarek oraz zespołów ligowych: Legii Warszawa, Stilonu Gorzów Wielkopolski, Morza Szczecin, Skry Warszawa i krótko Dick Blacka Andrychów.

W latach 1978–1979 prowadził kobiecą reprezentację Polski. Po raz drugi trenował reprezentację męską w latach 1983–1985, zdobywając kolejny srebrny medal w mistrzostwach Europy w 1983 roku.

Był ponadto trenerem reprezentacji Tunezji, pracował w Turcji, a w Polsce z klubowymi drużynami Legii Warszawa (mistrzostwa Polski 1983), Stilonu Gorzów, Morza Szczecin Skry Warszawa i krótko Dick Blacka Andrychów. W październiku 1996 roku został ponownie trenerem reprezentacji mężczyzn, którą prowadził do stycznia 1998 roku. Pełnił również funkcje Sekretarza Generalnego Polskiego Związku Piłki Siatkowej. Był też komentatorem telewizyjnym. W 1987 roku zagrał epizodyczną rolę w serialu Dorastanie. Wystąpił w piątym odcinku, grając samego siebie.

Zmarł nagle, w tragicznych okolicznościach, 13 marca, w wieku 61 lat. Wagner zginął w wypadku samochodowym w Warszawie przy ul. Wspólnej 13 marca 2002 roku. Około godziny 11 stracił panowanie nad samochodem i uderzył w inne pojazdy. Przyczyną był zawał serca. Zmarł pomimo szybko udzielonej pomocy medycznej.

Został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zgodnie z wolą zmarłego uroczystości miały skromny charakter. Rodzina nie życzyła sobie, żeby Hubert Wagner został pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach.

22 października 2010 r. został przyjęty do amerykańskiej galerii siatkarskich sław (ang. Volleyball Hall of Fame). Obecnie, imię Huberta Jerzego Wagnera nosi coroczny Memoriał siatkarski z udziałem m.in. reprezentacji Polski.