Jesse James. Historia najsłynniejszego amerykańskiego bandyty

Dzieciństwo na plantacji i wojna partyzancka

Jesse James przyszedł na świat 5 września 1847 roku na farmie w hrabstwie Clay w Missouri. Jego ojciec Robert James był pastorem baptystycznym i właścicielem niewielkiej plantacji z siedmiorgiem niewolników. Matka Zerelda urodziła Jesse'ego jako trzecie dziecko po Franku i Susan. Rodzina należała do zamożniejszych osadników w regionie.

Robert James zmarł w 1850 roku podczas poszukiwania złota w Kalifornii, pozostawiając żonę z trójką małych dzieci. Zerelda wyszła ponownie za mąż za Benjamina Simms, który zmarł w 1854 roku. Rok później poślubiła doktora Reubena Samuela, który adoptował dzieci James.

Wojna secesyjna wybuchła, gdy Jesse miał 14 lat. Missouri było stanem granicznym, gdzie sąsiedzi walczyli przeciwko sobie. Północna część stanu opowiadała się za Unią, południowa za Konfederacją. Hrabstwo Clay znajdowało się w centrum konfliktu między partyzantami obu stron.

W maju 1863 roku 16-letni Jesse dołączył do oddziału partyzanckiego Williama Quantrilla. Grupa ta przeprowadzała brutalne ataki na osady unionistów i żołnierzy federalnych. Jesse brał udział w masakrze w Lawrence w Kansas, gdzie zginęło 150 cywilów. Partyzanci Quantrilla słynęli z okrucieństwa wobec jeńców i ludności cywilnej.

Pierwszy napad i narodziny gangu

Po zakończeniu wojny Jesse powrócił na rodzinną farmę w 1865 roku. Nie otrzymał amnestii przyznanej większości konfederackich żołnierzy. Missouri znajdowało się pod kontrolą radykalnych republikanów, którzy prowadzili represje wobec byłych sympatyków Południa. Wielu weteranów konfederackich nie mogło znaleźć pracy ani uczestniczyć w życiu politycznym.

13 lutego 1866 roku Jesse wraz z bratem Frankiem i dziesięcioma wspólnikami napadł na Clay County Savings Association w Liberty. Gang ukradł około 15 tysięcy dolarów w złocie i papierach wartościowych. Podczas ucieczki jeden z bandytów zastrzelił 19-letniego studenta George'a Wynmorea, który przechodził obok banku.

Napad w Liberty był pierwszym pokojowym rabunkiem banku w historii Stanów Zjednoczonych. Wcześniej banki były okradane tylko podczas wojen lub zamieszek. Jesse i jego wspólnicy wprowadzili nową formę przestępczości, która stała się symbolem amerykańskiego Zachodu.

Banda szybko zyskała sławę dzięki śmiałości i brutalności. Członkowie wjeżdżali do miast w biały dzień, okradali banki pod lufami rewolwerów i uciekali na szybkich koniach. Jesse wykazywał się nieprawdopodobną umiejętnością planowania i wykonywania napadów.

Wojna z kolejami i bankami Północy

Gang James-Younger, jak nazwała go prasa, rozwinął działalność na terenie dziewięciu stanów. Jesse świadomie wybierał cele związane z gospodarką Północy. Atakował banki należące do północnych kapitalistów i linie kolejowe finansowane przez rząd federalny. Twierdził, że kontynuuje walkę przeciw okupacji Missouri przez siły Unii.

21 lipca 1873 roku gang przeprowadził pierwszy napad na pociąg w historii Ameryki. Na torach Rock Island Line niedaleko Adair w Iowa bandyci umieścili przeszkodę, która spowodowała wykolejenie lokomotywy. Maszynista John Rafferty został zabity, a kilku pasażerów rannych. Jesse ukradł 2 tysiące dolarów z sejfu pocztowego.

Napady na pociągi stały się specjalnością gangu. Członkowie zatrzymywali składy, okradali sejfy pocztowe i pasażerów, a potem znikali w lasach Missouri i Arkansas. Metoda ta przynosiła duże zyski przy stosunkowo małym ryzyku schwytania.

Jesse pisał regularnie listy do redaktorów gazet, tłumacząc swoje czyny walką polityczną. Media często przedstawiały go jako Robin Hooda walczącego przeciw wielkim korporacjom.

Mit politycznego buntownika

Jesse James mistrzowsko budował swój publiczny wizerunek. Współpracował z dziennikarzem Johnem Edwardsem z Kansas City Times, który publikował jego listy i przedstawiał go jako bohatera ludowego. Edwards stworzył mit Jesse'ego jako ostatniego konfederackiego żołnierza walczącego przeciw Rekonstrukcji.

Wielu mieszkańców Missouri rzeczywiście postrzegało Jesse'ego jako obrońcę praw Południa. Po wojnie stan znajdował się pod kontrolą radykalnych republikanów, którzy wprowadzili surowe prawa przeciwko byłym konfederatom. Czarnoskórzy otrzymali prawa wyborcze, a biali sympatycy Południa często byli pozbawianiu praw obywatelskich.

Jesse wykorzystywał te nastroje do budowania poparcia wśród ludności. Przedstawiał się jako ofiara politycznych represji, zmuszony do życia poza prawem. Twierdził, że napady na banki i koleje to forma oporu przeciw niesprawiedliwemu systemowi narzuconemu przez zwycięską Północ.

Rzeczywistość była jednak inna. Jesse nie dzielił się ukradzionymi pieniędzmi z biednymi. Członkowie gangu żyli w luksusie, kupowali drogie konie i broń. Gang zabił dziesiątki niewinnych ludzi, w tym maszynistów kolejowych, strażników banków i przypadkowych świadków napadów.

Prywatne życie i podwójne tożsamości

24 kwietnia 1874 roku Jesse poślubił swoją kuzynkę Zerelda Amandy Mimms, zwaną Zee. Ceremonia odbyła się w tajemnicy na farmie jej siostry w Kansas. Para doczekała się czwórki dzieci: Jesse Edwarda, bliźniaków Goulda i Montgomery oraz Mary Susan.

Jesse prowadził podwójne życie. Większość roku spędzał z rodziną pod fałszywymi nazwiskami w różnych miastach. Wynajmował domy pod nazwiskiem Thomas Howard, Dave Smith lub J.D. James. Sąsiedzi znali go jako spokojnego handlarza końmi lub spekulanta ziemskiego.

Kilka razy w roku Jesse znikał z domu na kilka tygodni, organizując napady z gangiem. Po akcjach wracał z dużymi sumami gotówki, które tłumaczył sukcesami w interesach. Zee wiedziała o prawdziwej tożsamości męża, ale nigdy go nie zdradziła.

Frank James również założył rodzinę i prowadził podobne podwójne życie. Bracia utrzymywali kontakt, ale rzadko przebywali w tym samym miejscu. Minimalizowali ryzyko schwytania przez życie w separacji i używanie różnych tożsamości.

Northfield i początek końca

7 września 1876 roku gang Jamesa przeprowadził napad na First National Bank w Northfield w Minnesocie. Akcja zakończyła się katastrofą dla bandytów. Mieszkańcy miasta stawili opór, zabijając dwóch członków gangu i raniąc kilku innych.

Cole Younger został ranny kulą w ramię, jego brat Bob w łokieć, a Jim w bark. Gang musiał uciekać pieszo przez lasy Minnesoty, ścigany przez posse liczące setki ludzi. Po dwóch tygodniach pościgu trzech braci Younger zostało schwytanych i skazanych na dożywocie.

Jesse i Frank James zdołali uciec, ale gang przestał istnieć. Większość członków została zabita lub aresztowana. Bracia pozostali sami, bez zaufanych wspólników i bezpiecznych kryjówek. Zmuszeni byli do jeszcze bardziej konspiracyjnego życia.

Zdrada Roberta Forda i śmierć legendy

W 1881 roku gubernator Missouri Thomas T. Crittenden wyznaczył nagrodę 10 tysięcy dolarów za schwytanie Jesse'ego Jamesa żywego lub martwego. Była to ogromna suma, równa rocznym zarobkom kilkunastu robotników. Nagroda skusiła niektórych współpracowników bandyty.

Robert Ford i jego brat Charles dołączyli do gangu Jesse'ego w 1881 roku. Bracia pochodzili z Ray County w Missouri i wcześniej pomagali Jesse'emu w ukrywaniu się. Robert Ford był ambitnym 20-latkiem, który marzył o sławie i pieniądzach.

3 kwietnia 1882 roku Jesse przebywał z Fordami w wynajętym domu przy ulicy Lafayette 1318 w St. Joseph w Missouri. Żył tam pod nazwiskiem Thomas Howard z żoną i dziećmi. Tego ranka Jesse zdjął kabury z pistoletami, żeby uprać okna. Stanął plecami do Roberta Forda.

Ford wyciągnął rewolwer Smith & Wesson .44 i wystrzelił kulę w tył głowy Jesse'ego. Bandyta zmarł natychmiast w wieku 34 lat. Ford natychmiast poddał się władzom i zażądał wypłacenia nagrody. Jego brat Charles został aresztowany jako współsprawca.

Pogrzeb i kontrowersje

Ciało Jesse'ego James zostało przewiezione do rodzinnej farmy w Kearney w Missouri. Tysiące ludzi przybyło na pogrzeb, żeby zobaczyć martwego bandytę. Matka Zerelda wystawiła trumnę na werandzie i pobierała opłaty od zwiedzających. Jesse został pochowany na farmie pod dębem.

Robert Ford otrzymał nagrodę gubernatora, ale nie mógł się nią cieszyć. Został oskarżony o morderstwo i skazany na karę śmierci, którą gubernator Crittenden natychmiast ułaskawił. Ford zyskał sławę jako zabójca słynnego bandyty, ale wielu ludzi go nienawidziło za zdradę.

Ford próbował wykorzystać swoją sławę, występując w teatrzykach i opowiadając o zabiciu Jesse'ego. Publiczność często go wygwizdywała i obrzucała pomidorami. 8 czerwca 1892 roku Forda zastrzelił Edwarda O'Kelleya. O'Kelley twierdził, że pomścił Jesse'ego Jamesa.