Lękliwy król Polski. Bał się kotów i burz

Wacław II od najmłodszych lat przejawiał silny lęk przed kotami, a zwłaszcza ich miauczeniem. Źródła historyczne sugerują, że fobia ta mogła mieć swoje korzenie w traumatycznym wydarzeniu z dzieciństwa.

Przypuszcza się, iż Przemyślida jako dziecko został przestraszony przez dużego czarnego kota, co na zawsze pozostawiło w nim niechęć do tych zwierząt.

Na dworze Wacława obowiązywał zakaz trzymania kotów, a każdy, kto próbował wprowadzić je na teren zamku, narażał się na gniew monarchy.

Co ciekawe, fobia ta wpływała nawet na codzienne życie urzędników królewskich. Każde miauczenie, nawet dobiegające z zewnątrz, powodowało u władcy niepokój, a czasem nawet gwałtowne reakcje, takie jak przerywanie ważnych audiencji.

Nie mniej intensywny był lęk Wacława II przed burzami. Gdy na niebie pojawiały się ciemne chmury, król wpadał w panikę.

Historycy podają, że w takich chwilach monarcha chował się w najgłębszych komnatach zamku, gdzie próbował przeczekać nawałnicę. Burze, które w średniowieczu były często interpretowane jako przejaw gniewu boskiego, stanowiły dla tego mężczyzny źródło wyjątkowego cierpienia.

Władca unikał podróży w okresie burzowym i nakazywał swoim astrologom przewidywanie pogody, co w tamtych czasach było oczywiście bardzo ograniczone.

Burze nie tylko paraliżowały jego życie osobiste, ale także wpływały na jego polityczne decyzje, w tym na wybór miejsca i czasu ważnych spotkań czy wypraw wojennych.

Lęki Wacława II wpłynęły na atmosferę panującą na jego dworze. Służba musiała nieustannie czuwać, by nie narazić króla na kontakt z kotami ani na nagłe odgłosy burzy.

Opowieści o królewskich fobiach krążyły nie tylko w Czechach, ale także w Polsce, gdzie Wacław II został koronowany na króla w 1300 roku.

Jego przeciwnicy polityczni niejednokrotnie wykorzystywali te słabości jako argument przeciwko jego zdolnościom przywódczym. Jednak mimo tych osobistych ograniczeń, Wacław II pozostawił po sobie znaczące dziedzictwo, w tym silne Królestwo Czech oraz umocnienie wpływów na ziemiach polskich.

Fobie Wacława II, choć mogą wydawać się dziwaczne z dzisiejszej perspektywy, pokazują, że nawet wielcy władcy byli ludźmi z własnymi słabościami. Strach przed kotami i burzami nie umniejsza jego osiągnięć politycznych, ale dodaje mu ludzkiego wymiaru, przypominając, że za koroną krył się człowiek zmagający się z lękami, które towarzyszyły mu przez całe życie.