Mit o wspólnym wychowaniu dziecka i psa. Wielu wciąż w niego wierzy
Zawsze nadzoruj kontakt dziecka z psem, aby szybko reagować na oznaki dyskomfortu którejkolwiek ze stron
Zdrowa relacja wymaga, by pies nie skakał na dziecko, nie zabierał mu jedzenia ani zabawek, a dziecko nie dokuczało psu w sposób, którego on nie toleruje. Ważne jest, aby rodzice potrafili rozpoznać granice komfortu obu stron.
Rolą opiekunów jest dbanie o wzajemny szacunek – jeśli pies odchodzi, należy pozwolić mu odpocząć, a gdy jest zbyt natarczywy wobec dziecka, trzeba natychmiast reagować. Dzięki temu unikniemy sytuacji, w których jedna ze stron czuje się zagrożona lub sfrustrowana.
Jak uczyć dziecko okazywania uczuć psu?
Małe dzieci wyrażają czułość przez przytulanie i całowanie, jednak psy nie zawsze odbierają te gesty pozytywnie. Obejmowanie od góry może być dla nich sygnałem dominacji, a pocałunki przy pysku – zaproszeniem do konfrontacji lub uległością. Warto tłumaczyć maluchowi, że nie każdy pies lubi takie formy bliskości.
Dzieci poniżej szóstego roku życia nie rozumieją w pełni psiej mowy ciała, dlatego to rodzice powinni uczyć je rozpoznawania sygnałów stresu czy dyskomfortu u pupila. Takie lekcje, choć czasem wymagają powtarzania, budują wzajemne zaufanie.
Lepszym sposobem na okazywanie sympatii są wspólne zabawy, głaskanie w ulubionych miejscach psa czy spokojne przebywanie obok niego.
Bezpieczna przestrzeń i nadzór
Małych dzieci nie powinno się zostawiać samych z psem, nawet jeśli ich relacja wydaje się idealna. Wystarczy chwila, by doszło do nieprzewidzianej sytuacji. Lepiej zapobiegać, niż później żałować.
Pomocne jest zastosowanie bramek lub innych barier, które pozwolą oddzielić psa od dziecka, gdy nie możemy ich nadzorować. To proste rozwiązanie minimalizuje ryzyko niepożądanych interakcji.
Warto nauczyć dziecko, by nie wchodziło na psie legowisko, oraz psa, by nie zbliżał się do miejsca, w którym dziecko je. Takie zasady pomagają zachować higienę i bezpieczeństwo, a także zapewniają każdemu własną strefę spokoju.
Budowanie więzi przez zabawę
Nawet najmłodsze dzieci mogą uczestniczyć w prostych aktywnościach, takich jak rzucanie smakołyków czy lekkich zabawek. Starsze mogą uczyć psa prostych komend, o ile rodzic nadzoruje zabawę i pomaga w nagradzaniu pupila.
Małe rasy sprawdzą się w zabawach z długim szarpakiem, podawanym nisko, by unikać skakania. Większe psy lepiej angażować w gry węchowe, na przykład szukanie ukrytych przysmaków, co pozwala im się wyciszyć i zmęczyć w kontrolowany sposób.
Ciekawą formą wspólnego czasu jest zabawa w chowanego – dziecko ukrywa się z przysmakiem, a pies go szuka. Tego typu aktywności wzmacniają więź, uczą współpracy i sprawiają radość obu stronom, o ile są stosowane z umiarem.
