Najczęstszy błąd przy budowie tarasu. Może zniszczyć go w kilka lat

Najczęstszą przyczyną problemów z tarasami jest brak odpowiedniego spadku. Wylewka powinna mieć co najmniej 1% nachylenia na każdy metr długości, a kierunek spadku najlepiej dopasować do ułożenia desek - woda łatwiej spływa wzdłuż ryflowań lub powierzchni gładkiej.

Podłoże musi być stabilne i umożliwiać odpływ wody. Jeśli grunt pod tarasem jest nieprzepuszczalny, warto rozważyć zastosowanie betonowych słupków lub fundamentów punktowych oraz zabezpieczenie przed porostem chwastów agrowłókniną. Brak spadku sprawia, że po deszczu woda długo zalega, powodując plamy i osady.

Minimalna wysokość konstrukcji to zazwyczaj 6-7 cm od poziomu podłoża, aby zapewnić wentylację desek.

Na odpowiednio przygotowanym podłożu układa się kratownicę z legarów, które powinny być odizolowane od gruntu i ułożone prostopadle do kierunku spływu wody. W przypadku desek drewnianych gęstość legara powinna być zbliżona do gęstości drewna użytego na taras. Ważne jest również zachowanie właściwego rozstawu legarów, zgodnego z zaleceniami producenta - zbyt duże odstępy mogą prowadzić do uginania się desek.

Przy deskach drewnianych trzeba pamiętać o szczelinach dylatacyjnych. Drewno pęcznieje pod wpływem wilgoci, a zbyt mała szczelina może spowodować wybrzuszenia lub pęknięcia. W przypadku kompozytów stosuje się najczęściej rozstaw 30-40 cm, a legary mogą być wykonane z tego samego materiału, z drewna impregnowanego lub z aluminium.

Wkręty montowane na wierzchu to rozwiązanie proste, ale widoczne. Alternatywą są systemy montażu niewidocznego, które pozwalają zachować równą linię szczelin i lepiej chronią miejsca szczególnie narażone na wilgoć - połączenia deski z legarem.

Drewniane elementy warto zabezpieczyć jeszcze przed montażem - najlepiej pokryć impregnatem lub olejem wszystkie strony deski, zwracając szczególną uwagę na jej czoła, które najbardziej chłoną wodę.

Nawet dobrze zamontowany taras z czasem będzie się zmieniał pod wpływem promieniowania UV. Deski drewniane szarzeją - to naturalny proces, który nie obniża ich wytrzymałości. Jeśli zależy nam na utrzymaniu pierwotnego koloru, konieczne będzie regularne olejowanie, zwykle dwa razy w roku.
W przypadku kompozytów pielęgnacja ogranicza się zazwyczaj do mycia i ewentualnego usuwania zabrudzeń.

Kluczowe dla trwałości tarasu są m.in.:

• odpowiedni spadek.
• stabilne podłoże,
• poprawny rozstaw i izolacja legarów,
• właściwe szczeliny dylatacyjne,
• regularna konserwacja.