Najpiękniejsza kobieta Chin. Zmarła w tragiczny sposób
Na dworze epoki Tang pojawiła się kobieta, która przyciągnęła uwagę cesarza i całego kraju niezwykłą urodą oraz talentem muzycznym. Jej historia fascynowała poetów, dramatopisarzy i ludzi władzy przez kolejne stulecia. Oto biografia Yang Guifei.
Yang Guifei 
Dzieciństwo i droga na dwór cesarski
Yang Yuhuan, znana później jako Yang Guifei, dorastała w rodzinie Yang Xuana w prowincji Shu. Ojciec pełnił funkcje administracyjne na dworze lokalnego władcy.
Jako dziecko nauczyła się gry na instrumentach, zdobyła wykształcenie literackie i umiejętność skutecznej komunikacji w środowisku elit. Jej talent artystyczny wzbudzał uznanie w regionie.
W wieku kilkunastu lat Yang została wydana za mąż za księcia Shou, adoptowanego syna cesarza Xuanzonga Tang. Jako cesarska synowa pojawiła się w rezydencjach pałacowych i szybko zyskała reputację najpiękniejszej kobiety Chin. Xuanzong, znany z zamiłowania do sztuki, zafascynował się urodą i osobowością młodej kobiety.
Zgodnie z pałacowymi regułami, cesarz nie mógł formalnie poślubić synowej, więc najpierw wysłał ją do klasztoru jako kapłankę taoistyczną. Po kilku latach, zgodnie z tradycyjnymi praktykami, zaprosił Yang Yuhuan z powrotem na dwór i nadał jej tytuł Guifei – co zapewniało status najważniejszej konkubiny cesarza.
Miłość, polityka i rodzinne fortuny
Z chwilą awansu na pozycję Guifei, Yang stała się najważniejszą kobietą na dworze Xuanzonga. Była nie tylko obiektem adoracji, ale także osobą wpływającą na decyzje władcy.
Rodzina Yang zdobyła ogromne przywileje. Brat Yang Guozhong uzyskał funkcję kanclerza, regularnie doradzał cesarzowi i zdobywał kolejne szczeble kariery dworskiej.
Obdarzona urokiem osobistym i niepospolitą inteligencją Yang brała udział w przyjęciach, koncertach na lutni i tańcach. Jej obecność w pałacu dodawała blasku rozrywkom arystokracji. Jednocześnie była obiektem zawiści innych konkubin, rodzin dworskich i części urzędników.
Rozszerzenie wpływów rodu Yang wzbudziło krytykę i opór u rywali politycznych. Zarzuty nepotyzmu i korupcji pogłębiły podziały wśród elit. Władza Guifei i jej krewnych zaczęła być kojarzona z dekadencją dworu i upadkiem obyczajów.
Rebelia An Lushana i upadek dworu
W roku 755 doszło do buntu dowódcy An Lushana, który ogłosił się nowym cesarzem i poprowadził armię przeciw stolicy. Cesarz Xuanzong z rodziną był zmuszony opuścić Chang’an i uciec na prowincję Syczuan. Na trasie odwrotu armia cesarska zatrzymała się pod Mawei Pass – tu nastąpił jeden z najtragiczniejszych momentów epoki.
Cesarz na rozkaz niezadowolonych oficerów musiał zdecydować się na egzekucję ukochanej, którą publicznie obwiniano o klęskę imperium. Yang Guifei została uduszona przez zaufanego dworzanina. Władca, pogrążony w żalu, nie powrócił do dawnej aktywności i zakończył rządy.
Wydarzenia rebelii An Lushana zniszczyły reputację rodu Yang i zmieniły układ sił w imperium Tang. Historie i legendy o Yang trafiły do ludowych opowieści, kształtując obraz kobiety-ofiary prześladowań politycznych i namiętności.
Kulturowe dziedzictwo
Po śmierci Yang Guifei cesarski dwór pogrążył się w żałobie. Pieśń Bai Juyi "Chang Hen Ge" upamiętniła cesarski romans, miłość i tragedię faworyty. Poeci, dramatopisarze i malarze epoki Tang i Song uczynili z Yang Guifei jeden z głównych tematów chińskiej literatury i sztuki. Utwór Bai Juyi wciąż jest interpretowany i wystawiany na scenach całego świata.
Obraz Yang w kulturze łączył aspekty rzeczywiste i legendarne. Z czasem jej los stał się symbolem ambiwalencji miłości, władzy i ryzyka pozycji na dworze. W operach narodowych często określano ją jako kobiecą muzę, wcielenie piękna i tragizmu kobiecego losu w państwie rządzonym przez mężczyzn.
