Poronin: Inscenizacja góralskiego wesela. Były powozy, czepiec, przyśpiewki i… bójka górali

Wesele rozpoczęło się tuż po symbolicznej ceremonii ślubnej. Młodzi, ubrani w tradycyjne stroje góralskie, wsiedli do przystrojonych powozów zaprzężonych w konie.

– To właśnie w tych powozach zawsze jest najlepsza zabawa. Wszyscy śpiewają, grają, śmieją się. To wprowadza gości w klimat prawdziwego góralskiego wesela – opowiada Izabela Szeliga, Nośwarniyjso Górolecka 2024 roku.

Wraz z orszakiem przejechali przez wieś, witani przez mieszkańców i turystów, aż do miejsca weselnej zabawy, gdzie na młodych czekali już rodzice z tradycyjnym chlebem i solą.

Kulminacyjnym momentem wesela był tradycyjny czepiec – symboliczne przejście panny młodej ze stanu panieńskiego do roli mężatki i gospodyni.

– Z głowy młodej zdejmowany jest wianek, a w jego miejsce zakładana jest chusteczka. To bardzo ważny moment w góralskiej tradycji – to już nie dziewczyna, ale kobieta – tłumaczy Szeliga.

Nie obyło się jednak bez weselnych “pertraktacji”. Starościny i pytace musieli się nieźle nagimnastykować, by wykupić pannę młodą – w ruch poszły oscypki, gorzałka, czekolady i różne podarunki.

Po zakończeniu czepca rozpoczęła się kolejna tradycyjna konkurencja – walka o krzesło.

– Mówi się, że ta dziewczyna, która pierwsza usiądzie na miejscu po pannie młodej, jako następna stanie na ślubnym kobiercu – dodaje Izabela.

Chętnych nie brakowało – niektóre dróżdżki niemal przewracały się nawzajem w walce o miejsce.

W końcu, po wszystkich obrzędach, młoda para mogła wreszcie zatańczyć razem pierwszy taniec. Wesele trwało do późnych godzin, a parkiet rozgrzewała skoczna muzyka – przede wszystkim polka.

Wieczór zakończył się... bójką młodych górali, najprawdopodobniej o względy jednej z dziewcząt. Tradycja, jak się okazuje, bywa żywa nie tylko w śpiewie i tańcu.

W Poroninie udało się pokazać, że góralskie wesele to nie tylko folklor, ale i emocje – od śmiechu, przez wzruszenie, aż po gorącą krew i prawdziwe uniesienia.