Pracownicy mają dość pozorów. Tego naprawdę oczekują od firm

Z raportu przygotowanego przez firmę Tutore we współpracy z portalami ogłoszeniowymi RocketJobs.pl i Just Join IT wynika, że aż 66 proc. badanych uważa, iż wsparcie ze strony pracodawcy zwiększa ich zaangażowanie. Co więcej, ponad połowa respondentów jest zdania, że ich organizacja aktywnie dba o dobrostan pracowników i inwestuje w ich rozwój zawodowy. Jednak aż jedna trzecia ankietowanych nie czuje się wspierana przez pracodawcę w jakikolwiek sposób.

Wsparcie rozumiane jest dziś szerzej niż jeszcze kilka lat temu. 54 proc. pracowników deklaruje, że zwróciliby się do pracodawcy po pomoc w przypadku poważnej choroby, a co trzeci z nich – także w sytuacjach problemów psychologicznych, takich jak depresja czy ADHD. Dla wielu firm to sygnał, że działania wspierające muszą być spójne, empatyczne i osadzone w realnych potrzebach.

– Współczesne rozumienie „wsparcia” wykracza poza pakiet benefitów – obejmuje także styl zarządzania, dostępność narzędzi rozwojowych (w tym językowych), uważność liderów i ich umiejętność reagowania. Z raportu wynika, że 53 proc. pracowników czuje, że ich rozwój zawodowy jest wspierany, ale równocześnie ponad jedna trzecia twierdzi, że firma nie zna ich rzeczywistych potrzeb – podkreśla Radosław Korczyński, gryrektor generalny grupy Tutore.

W niemal połowie organizacji (dokładnie 49 proc.) dostępne są szkolenia i inne formy rozwoju wewnętrznego. 44 proc. pracowników korzysta z elastycznych godzin pracy, a dofinansowania do zajęć sportowych są oferowane w 42 proc. przypadków. Podstawowa opieka zdrowotna dostępna jest z kolei w 40 proc. przedsiębiorstw. To konkretne, choć niewystarczające odpowiedzi na rosnące oczekiwania zatrudnionych.

Dla 77 proc. pracowników biurowych atmosfera jest kluczowa – tak bardzo, że nie zdecydowaliby się na zatrudnienie w firmie z negatywną kulturą organizacyjną, nawet za wyższe wynagrodzenie. Blisko 70 proc. badanych przyznaje, że relacje międzyludzkie są dla nich istotne, jednak 63 proc. z nich mimo wszystko wskazuje, że ich głównym motywatorem pozostają zarobki.

Warto zauważyć, że połowa pracowników chciałaby uczestniczyć w szkoleniach niezwiązanych bezpośrednio z obowiązkami zawodowymi. Aż 44 proc. oczekuje wydarzeń integracyjnych, a 43 proc. – kilkudniowych wyjazdów zespołowych. Jednocześnie aż 64 proc. respondentów nie chce, by pracodawca ingerował w ich życie prywatne lub organizował im czas po pracy. Pokazuje to rosnącą potrzebę granic i autonomii – nawet w kontekście relacji.

Tomasz Sennik, dyrektor działu nauczania w Tutore, zwraca uwagę, że atmosfera zaczyna się od codziennych decyzji liderów.

– Ich empatyczne reakcje, styl zarządzania i gotowość do rozmowy mają bezpośredni wpływ na to, jak czujemy się w pracy – podkreśla.

Choć większość pracowników deklaruje, że doświadcza równego traktowania (63 proc.), 17 proc. jasno przyznaje, że czuje się dyskryminowana, a kolejne 19 proc. nie ma co do tego pewności. 55 proc. uważa, że ich firma zapewnia równe szanse wszystkim pracownikom, ale analiza danych przez pryzmat płci pokazuje już wyraźne różnice.

Kobiety częściej niż mężczyźni uważają, że nie są traktowane na równi (25 proc. wobec 12 proc.). Tylko 56 proc. z nich czuje się równo traktowana w porównaniu do 70 proc. mężczyzn. Podobnie jest w ocenie polityki firmy: równouprawnienie dostrzega połowa kobiet i 60 proc. mężczyzn.

Najczęściej wskazywaną przyczyną nierównego traktowania są różnice w wynagrodzeniach – zauważa je aż 66 proc. pracowników. Ponad 28 proc. mówi też o ograniczonym dostępie do szkoleń i rozwoju. Inne powody to dyskryminacja ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność czy brak elastyczności zatrudnienia.

Różnice pokoleniowe mają tu znaczenie. Młodsze pokolenia (generacja Z) oraz osoby z pokolenia X najczęściej zwracają uwagę na problem nierówności płacowych (odpowiednio 71 proc. i 68 proc.). Millenialsi są w tej kwestii nieco bardziej optymistyczni – problem dostrzega 63 proc. z nich. Ciekawie wygląda kwestia różnorodności i integracji: tylko 3 proc. najmłodszych pracowników widzi w ich braku istotny problem, podczas gdy dla millenialsów to 13 proc., a dla pokolenia X – aż 17 proc.

Raport jednoznacznie pokazuje, że oczekiwania pracowników względem pracodawców uległy radykalnej zmianie. Chodzi już nie tylko o wynagrodzenie, ale o atmosferę, styl zarządzania, dostęp do szkoleń, elastyczność, a przede wszystkim – autentyczne zainteresowanie potrzebami ludzi. Deklaracje o równości, wspólnych wartościach czy inkluzywności muszą być potwierdzone w działaniu. Inaczej nie mają dziś już żadnej wartości.

Dla firm, które chcą budować lojalne i zaangażowane zespoły, to wyzwanie – ale też konieczność. Współczesny rynek pracy wymaga wrażliwości, odwagi i gotowości do zmiany. Bo dzisiejsi pracownicy nie tylko głośno mówią o tym, czego oczekują – oni po prostu odchodzą tam, gdzie to dostają.