Kierz: Wiejska chata już otwarta. Etnocentrum Ziemi Łódzkiej podsumowało warsztaty rzemiosła i dawnych praktyk
Oryginalną wiejską chatę krytą strzechą przez 3 lata, element po elemencie, przenoszono do Kierza ze wsi Brenica
Wiejska chata kryta strzechą pochodzi z 1897 roku. W Brenicy mieszkała w niej przed laty rodzina Kopciów. Wtedy też była kryta strzechą, ale przez lata budynek przechodził zmiany i słomiane pokrycie zastąpiła dachówka. Kilka lat temu chałupę kupił Michał Adam Pająk, prezes stowarzyszenia Etnocentrum Ziemi Łódzkiej, na co dzień dyrektor Miejskiego Centrum Kultury w Ujeździe, i deska po desce przeniósł do pobliskiego Kierza.
- Pomysł przeniesienia tej chałupy zrodził się już 10 lat temu, kiedyż to prowadziłem badania terenowe jako etnograf we wsi Brenica. Pisałem monografię tej wsi i to było gospodarstwo, które się ostało jako ostatnie takiego tradycyjnego typu - z w pełni drewnianą zabudową, oborą, chałupą, spichlerzem i stodołą - opowiada Michał Adam Pająk. - Wtedy pomyślałem, że warto zadbać o te ostatnie elementy naszej historii, tożsamości. Natomiast, gdy zacząłem tworzyć Etnocentrum w 2020 roku, pomyślałem, że warto właśnie tu tę chałupę przenieść.
W chałupie przeniesionej do Kierza, z dbałością o najdrobniejsze szczegóły odtworzono wszystkie charakterystyczne elementy - okna i okiennice wykonane na specjalne zamówienie w Zakopanem, a także wyposażenie izb. To oryginalne stare meble i sprzęty z wiejskich chałup, które etnograf gromadził od dawna, często dostając je od mieszkańców.
- Moja przygoda z etnografią rozpoczęła się w 2004 roku i już wtedy zacząłem gromadzić te wszystkie artefakty mówiące o kulturze ludowej naszych przodków, naszych ojców. Jeszcze myślę, że tych wszystkich przedmiotów mam na kilka chałup, także jeszcze powstanie tu niejedno dzieło. Tak myślę, jeżeli Bóg da zdrowie, tak też się stanie dodaje etnograf.
Wcześniej, również z Brenicy, trafiła do Kierza ponadstuletnia drewutnia oraz kamienie i cegły ze starej obory z Żelechlinka. Z kolei materiał z rozebranej obory posłużył Michałowi Pająkowi do zbudowania nowej, która jest wiernym odtworzeniem zabudowań gospodarczych połączonych z izbą mieszkalną z polskiej powojennej wsi.
