Richard Ramirez. Morderca, który nie znał granic

Richard Ramirez urodził się 29 lutego 1960 roku w El Paso. Jego dzieciństwo było dalekie od ideału: ojciec, były policjant, był tyranem, który nie wahał się używać przemocy, a matka, pracownica fabryki, nie była w stanie ochronić dzieci przed przemocą. Ramirez już jako dziecko cierpiał na poważne zaburzenia snu i częste koszmary, a w wieku 12 lat został praktycznie wychowany przez kuzyna Mike’a – weterana z Wietnamu.

To właśnie Mike, który z dumą opowiadał o zbrodniach wojennych i pokazywał zdjęcia okaleczonych ofiar, wprowadził młodego Richarda w świat przemocy i śmierci. Chłopak był świadkiem, jak Mike zastrzelił własną żonę na jego oczach.

W wieku 18 lat Ramirez przeniósł się do Kalifornii. Szybko popadł w uzależnienie od kokainy, zaczął włamywać się do domów i eksperymentować z satanizmem.

Jego fascynacja złem pogłębiała się z każdym rokiem. W czerwcu 1984 roku zamordował swoją pierwszą znaną ofiarę – 79-letnią Jennie Vincow. Kobieta została zadźgana i okaleczona we własnym mieszkaniu. To był początek serii, która wstrząsnęła Los Angeles.

W 1985 roku Ramirez przeszedł do historii jako jeden z najbardziej nieprzewidywalnych seryjnych morderców. Jego ataki były chaotyczne nie miał stałego wzorca – ofiary wybierał losowo, niezależnie od wieku, płci czy rasy.

Włamywał się do domów nocą, atakował śpiących, gwałcił, torturował i zabijał. Często zostawiał po sobie pentagramy i napisy "Chwała Szatanowi", co tylko potęgowało atmosferę grozy.

Ofiarami Ramireza padali zarówno seniorzy, jak i dzieci. W ciągu kilku miesięcy zamordował 13 osób, dokonał 11 napaści seksualnych i dziesiątek włamań. Jego brutalność szokowała nawet doświadczonych śledczych: niektóre ofiary były bite młotkiem, inne dźgane nożem, duszone lub rozstrzeliwane z bliskiej odległości.

Wiosną i latem 1985 roku Los Angeles żyło w stanie oblężenia. Mieszkańcy montowali dodatkowe zamki, kupowali broń, a policja patrolowała ulice bez wytchnienia.

Media codziennie relacjonowały kolejne ataki, a władze apelowały o zachowanie szczególnej ostrożności. Policja była bezradna – Ramirez nie zostawiał niemal żadnych śladów, a jego metody zmieniały się z każdą zbrodnią.

Jedynym tropem były odciski buta Avia, które znajdowano na miejscach zbrodni. Był to rzadki model, sprzedany w Kalifornii tylko w kilku egzemplarzach. To pozwoliło śledczym połączyć rozproszone sprawy i zrozumieć, że mają do czynienia z jednym sprawcą.

Przełom nastąpił w sierpniu 1985 roku, gdy Ramirez zostawił odciski palców w skradzionym samochodzie. Policja szybko zidentyfikowała przestępcę – jego zdjęcie trafiło na pierwsze strony gazet i do telewizji. 31 sierpnia 1985 roku mieszkańcy wschodniego Los Angeles rozpoznali go na ulicy.

Rozpętała się pogoń: Ramirez próbował uciekać, ale tłum dogonił go, pobił i zatrzymał do przyjazdu policji. Po raz pierwszy od miesięcy miasto odetchnęło z ulgą.

Proces Ramireza rozpoczął się w 1988 roku i trwał ponad rok. Przed sądem odpowiadał za 43 przestępstwa, w tym 13 morderstw, 11 gwałtów i 5 usiłowań zabójstwa. Na sali sądowej zachowywał się prowokacyjnie – pokazywał pentagramy narysowane na dłoniach, wykrzykiwał "Hail Satan!" i uśmiechał się do kamer. W listopadzie 1989 roku został skazany na 19 wyroków dożywocia i karę śmierci w komorze gazowej.

Ramirez nigdy nie wyraził skruchy. Nawet za kratami pozostawał upiornie niepokorny – rysował satanistyczne symbole, udzielał wywiadów i otrzymywał listy od wielbicielek. Zmarł 7 czerwca 2013 roku w więzieniu San Quentin, przegrywając walkę z rakiem wątroby.