Zabiła 400 dzieci. Najgorsza matka zastępcza w historii

Amelia Dyer przyszła na świat w 1837 roku w Bristolu. Jej dzieciństwo nie należało do łatwych. Wychowywała się w ubogiej rodzinie, a matka cierpiała na chorobę psychiczną. Już w młodym wieku Amelia zetknęła się z cierpieniem i śmiercią, co miało znaczący wpływ na jej późniejsze życie.

Po śmierci matki Amelia opuściła dom rodzinny i rozpoczęła naukę zawodu pielęgniarki oraz położnej. Wydawało się, że wybrała ścieżkę niesienia pomocy, jednak rzeczywistość okazała się zupełnie inna.

W 1861 roku Amelia wyszła za mąż za George’a Thomasa, z którym miała córkę Mary Ann oraz syna Williama Samuela. Po śmierci męża Dyer musiała radzić sobie sama, co skłoniło ją do poszukiwania nowych źródeł utrzymania.

W drugiej połowie XIX wieku Wielka Brytania zmagała się z problemem niechcianych ciąż i nieślubnych dzieci. Społeczeństwo piętnowało samotne matki, a prawo z 1834 roku odbierało ojcom nieślubnych dzieci obowiązek ich utrzymania.

Kobiety pozbawione wsparcia i środków do życia szukały ratunku u tzw. "baby farmers" – osób oferujących adopcję lub opiekę nad niemowlętami za opłatą. W praktyce oznaczało to, że matka oddawała dziecko, często za jednorazową sumę kilku funtów, wierząc, że zapewnia mu lepszą przyszłość.

Amelia Dyer szybko dostrzegła w tym procederze dochodowy interes. Początkowo prowadziła dom, w którym przyjmowała ciężarne kobiety, a następnie zajmowała się ich dziećmi.

Z czasem jednak jej metody stały się coraz bardziej brutalne i bezwzględne. Zamiast opiekować się niemowlętami, Dyer zaczęła je zabijać niemal natychmiast po przyjęciu pod opiekę, by móc zatrzymać całą opłatę i uniknąć kosztów utrzymania dziecka.

Dyer była mistrzynią manipulacji i doskonale wykorzystywała naiwność oraz desperację samotnych matek. Umieszczała w gazetach ogłoszenia o treści: "Małżeństwo bez rodziny adoptuje zdrowe dziecko, ładny dom", zapewniając o swoim rzekomym małżeństwie, stabilnej sytuacji i trosce o dobro dziecka. W rzeczywistości jej dom był miejscem niewyobrażalnych tragedii.

W pierwszych latach działalności Dyer stosowała metody powolnego uśmiercania dzieci – głodziła je lub podawała opiaty. Opiaty tłumiły płacz i apetyt niemowląt, co prowadziło do ich śmierci z wycieńczenia.

Z czasem, by przyspieszyć cały proces i zwiększyć zyski, Dyer zaczęła dusić dzieci białą taśmą krawiecką, którą wiązała wokół ich szyi. Ciała zawijała w papier lub worki i wyrzucała do rzeki lub zakopywała na działkach.

Przez ponad 20 lat Amelia Dyer skutecznie unikała wykrycia. Często zmieniała miejsce zamieszkania i nazwiska, posługując się licznymi pseudonimami. Wykorzystywała luki w prawie i brak nadzoru nad nieformalnymi adopcjami. W epoce, gdy śmiertelność niemowląt była wysoka, a rejestracja zgonów niedoskonała, tłumaczenia Dyer o "naturalnych przyczynach" śmierci dzieci wydawały się wiarygodne.

W 1879 roku po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę władz. A wszystko dlatego, iż lekarz zaniepokojony liczbą zgonów dzieci w jej domu zgłosił sprawę, lecz Dyer została skazana jedynie na sześć miesięcy ciężkich robót za zaniedbanie, nie za morderstwo.

Po wyjściu z więzienia próbowała wrócić do zawodu pielęgniarki i kilkukrotnie była hospitalizowana psychiatrycznie, co według prokuratury było próbą uniknięcia odpowiedzialności. Każdy pobyt w zakładzie psychicznym zbiegał się z momentami, gdy groziło jej ujawnienie działalności.

Ostateczny upadek Amelii Dyer nastąpił wiosną 1896 roku. 30 marca tego roku w Tamizie odnaleziono paczkę z ciałem dziewczynki, Heleny Fry. Detektywi z Reading Borough Police przeprowadzili drobiazgowe śledztwo – na papierze, w który zawinięte było ciało, odnaleźli ledwo widoczny adres powiązany z Dyer. Policja rozpoczęła obserwację jej domu, a do akcji włączyła się młoda kobieta, która miała udawać klientkę i umówić się na spotkanie z Dyer.

4 kwietnia 1896 roku, zamiast spodziewanej matki, Dyer otworzyła drzwi policjantom. W domu znaleziono liczne dowody: stosy dziecięcych ubranek, listy od matek, telegramy dotyczące adopcji, a także charakterystyczny zapach rozkładu. W kolejnych tygodniach z Tamizy wydobyto jeszcze sześć ciał niemowląt, wszystkie uduszono białą taśmą – "To mój znak rozpoznawczy" – miała powiedzieć Dyer podczas przesłuchania.

Proces Amelii Dyer był jednym z najbardziej sensacyjnych wydarzeń sądowych epoki wiktoriańskiej. Oskarżona została o morderstwo Doris Marmon, choć dowody wskazywały na znacznie większą liczbę ofiar.

W trakcie śledztwa i procesu Dyer przyznała się do winy, ale nie okazała skruchy. Jej jedyną linią obrony była niepoczytalność, jednak sąd uznał, że była to jedynie próba uniknięcia kary. Ława przysięgłych potrzebowała zaledwie kilku minut, by uznać ją za winną.

10 czerwca 1896 roku Amelia Dyer została powieszona w więzieniu Newgate. Miała wtedy 58 lat. W ostatnich tygodniach życia napisała pięć zeszytów, które przekazała kapelanowi tuż przed śmiercią.

Dokładna liczba ofiar Amelii Dyer nigdy nie została ustalona. Oficjalnie udowodniono jej kilka zabójstw, jednak śledczy i historycy są zgodni, że liczba zamordowanych dzieci mogła sięgnąć nawet 400. W ciągu zaledwie dwóch miesięcy przed aresztowaniem przyjęła pod opiekę 20 dzieci, a świadkowie twierdzili, że zdarzało się, iż jednego dnia odbierała aż sześć niemowląt.

W latach 1895–1896 z Tamizy wyłowiono od 30 do 40 ciał dzieci, z czego większość przypisywano Dyer. Jej działalność trwała co najmniej dwie dekady, a liczba ofiar czyni ją jednym z najbardziej płodnych seryjnych morderców w historii świata.

Zbrodnie Amelii Dyer wywołały ogromny skandal i wstrząsnęły opinią publiczną. Stały się impulsem do wprowadzenia surowszych przepisów dotyczących adopcji i opieki nad dziećmi w Wielkiej Brytanii. Władze zyskały prawo do kontrolowania działalności tzw. "baby farmers", a ogłoszenia adopcyjne w prasie zaczęto poddawać większej kontroli. Sprawa przyczyniła się również do wzrostu znaczenia organizacji chroniących prawa dzieci, takich jak National Society for the Prevention of Cruelty to Children (NSPCC), powstałej w 1884 roku.

-1896: Amelia Dyer, baby farmer [https://www.executedtoday.com/tag/amelia-dyer/].

-Amelia Dyer [https://en.wikipedia.org/wiki/Amelia_Dyer].