Zakochała się w Polaku. Naziści potwornie ją upokorzyli

Dora przyszła na świat w 1900 roku w Niemczech, które dopiero co przeżywały upadek cesarstwa. Już od najmłodszych lat musiała mierzyć się z odrzuceniem. Zmagała się z dysleksją i nieśmiałością, co w ówczesnych realiach było jednoznaczne z etykietą "upośledzonej".

W szkole była natomiast wyśmiewana i marginalizowana, a jej trudności w nauce uznawano za dowód niższości intelektualnej. To piętno ciągnęło się za nią przez całe życie, czyniąc ją łatwym celem dla systemu, który szukał "słabych ogniw".

W 1933 roku, wraz z dojściem Hitlera do władzy, Niemcy rozpoczęły realizację programu "oczyszczania rasy". Dora stała się jedną z ofiar "Ustawy o zapobieganiu dziedzicznie chorym potomkom". W 1936 rok, w szpitalu w Wurzen poddano ją przymusowej sterylizacji – brutalnej procedurze, która miała uniemożliwić jej posiadanie dzieci.

Takich zabiegów dokonano w III Rzeszy na ponad 400 tysiącach ludzi, często na podstawie wątpliwych przesłanek medycznych lub społecznych. Dora straciła nie tylko prawo do macierzyństwa, ale i poczucie własnej wartości. Jednak nie pozwoliła, by to ją złamało.

Wojna przyniosła kolejne wyzwania. Gdy jej mąż został powołany do Wehrmachtu, Dora zamieszkała na majątku Calbitz-Kötitz, gdzie pracowali polscy jeńcy wojenni. Wbrew nazistowskim przepisom, które zabraniały jakichkolwiek relacji między Niemkami a cudzoziemcami, Dora zakochała się w jednym z więźniów.

Romans nie uszedł uwadze otoczenia. Dora rozwiodła się z mężem, co samo w sobie było gestem niebywałej niezależności. Związek z Polakiem był jednak czymś, czego nazistowska machina nie mogła zignorować.

Dorę szybko aresztowano, a 19 września 1940 roku publicznie upokorzono w Oschatz, gdzie przez cztery godziny musiała znosić drwiny i pogardę tłumu. Była wyzywana, oblewana napojami, wytykana palcami.

Po tej traumie Dora wróciła do rodzinnego Fuchshain, gdzie podjęła pracę w fabryce galwanicznej. Przeżyła wojnę, widziała upadek reżimu, który chciał ją zniszczyć.

Dora von Nessen dożyła 103 lat, zmarła w 2003 roku. Jej życie to nie tylko świadectwo epoki terroru, ale i dowód na to, że nawet najbardziej okrutne systemy nie są w stanie złamać ludzkiego ducha. Dora nie była bohaterką z pierwszych stron gazet, ale jej opór miał wymiar wręcz heroiczny.