Dziecko przywiozło z kolonii wszy. Czy trzeba to zgłosić w szkole?

- Córka była na koloniach na ostatnim turnusie. Po powrocie do domu zaczęła się drapać po głowie - opowiada Czytelniczka z powiatu bydgoskiego. - Od razu pomyślałam, że to mogą być wszy. Sprawdziłam jej włosy i okazało się, że mam rację.

Czytelniczka szybko poradziła sobie z tym problemem. - Pani w aptece poleciła mi skuteczny preparat, nakazała przy tym, żeby wszyscy domownicy przeszkli kurację, bo wszawicą można się łatwo zarazić. Wtedy pomyślałam o szkole, bo przecież córka mogła "przekazać" wszy koleżankom z klasy, skoro widywała się z nimi przez ponad tydzień - mówi Czytelniczka.

Jednak jej dziecko nie chce o tym słyszeć. - Córka mówi, że zniszczę jej życie, że będzie wytykana i wyśmiewana. Zaklina się, że z nikim się nie przytulała i nie było sposobu, żeby ktoś się od niej zaraził. Nie wiem co robić, bo obawiam się konsekwencji. A może córka powinna zostać w domu dopóki nie zakończymy leczenia? - pyta Czytelniczka.

W Polsce od lat nie występują niebezpieczne choroby zakaźne przenoszone przez wszy, np. dur wysypkowy, dlatego wszawica nie jest już objęta nadzorem epidemiologicznym.

- Tym samym nie ma podstaw do wydania decyzji administracyjnej nakazującej dziecku z wszawicą wstrzymanie się od uczęszczania do placówki oświatowej lub w trybie określonym ustawą - informuje Ministerstwo Zdrowia. - Decyzja o pozostaniu dziecka w domu do czasu usunięcia wszy znajduje się całkowicie w gestii jego rodziców lub opiekunów. Zaleca się, aby działania higieniczne przeciw wszawicy były podjęte przez rodziców lub opiekunów niezwłocznie, a czas nieobecności dziecka w placówce był możliwie najkrótszy.

Sanepid przypomina, że wszawica występuje na całym świecie i wbrew powszechnym opiniom, nie jest chorobą skóry ani oznaką braku higieny. - Do zakażenia może dojść w każdym wieku, choć najczęściej chorują dzieci i młodzież. Szczególnie sprzyjają temu duże skupiska ludzi, takie jak szkoły, internaty, domy dziecka, koszary czy domy pomocy. Najczęściej chorują dzieci w wieku 3 - 12 lat, które nie mają jeszcze w pełni wykształconych nawyków higienicznych.

Pierwszym i najbardziej charakterystycznym objawem jest uporczywy świąd, szczególnie w okolicy skroni, karku i za uszami. Dodatkowo mogą wystąpić:

• zaczerwienienia skóry głowy,
• zadrapania i drobne ranki spowodowane drapaniem,
• przeczosy (linijne ubytki w skórze) prowadzące do stanów zapalnych i nadkażeń,
• w skrajnych przypadkach kołtun, czyli włosy sklejone wydzieliną ropno-surowiczą.

Po rozpoznaniu wszawicy należy wdrożyć leczenie nie tylko u osoby zakażonej, lecz także w jej najbliższym otoczeniu. Stosuje się preparaty dostępne w aptekach w postaci lotionów, szamponów, żeli czy kremów. Ważne jest:

• dokładne przestrzeganie zaleceń dotyczących aplikacji i czasu działania,
• wyczesywanie włosów gęstym grzebieniem,
• dezynfekcja grzebieni i akcesoriów (np. poprzez wygotowanie, zamrożenie lub zanurzenie we wrzątku).

Najlepszą ochroną jest edukacja i kształtowanie prawidłowych nawyków higienicznych:

• niepożyczanie przedmiotów osobistych,
• regularne mycie i czesanie włosów,
• systematyczna kontrola skóry głowy,
• związywanie długich włosów podczas zajęć grupowych.

• Nie stosować preparatów dla zwierząt - mogą być toksyczne i podrażniać skórę.
• Nie piętnować chorych - wszawica nie zależy od statusu materialnego czy poziomu higieny. Stygmatyzacja osób zmagających się z tym problemem utrudnia leczenie i zapobieganie.

Nawet przy zachowaniu higieny i dbałości o czystość można się zarazić wszawicą - pasożyty przenoszą się przez kontakt z inną osobą lub jej rzeczami. Powroty choroby najczęściej wynikają z niepełnego leczenia lub pominięcia dezynfekcji otoczenia.

Źródło: WSSE w Bydgoszczy