Regularny aerobik pomoże przy chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Ćwiczenia aerobowe

, takie jak spacerowanie, jazda na rowerze czy pływanie, są prawdopodobnie najskuteczniejszym sposobem na poprawę odczuwania bólu,

mobilności

, zdolności chodzenia oraz ogólnej jakości życia u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Badacze zauważają, że inne formy ćwiczeń również mogą być korzystne jako część szerszego planu leczenia, jednak nie powinny one zastępować aktywności aerobowej jako głównego podejścia terapeutycznego.

Choroba zwyrodnieniowa stawów rozwija się, gdy gładka chrząstka amortyzująca końce kości ulega zużyciu, co prowadzi do bólu, obrzęku i ograniczenia ruchomości. Choć schorzenie to może dotyczyć każdego stawu, najczęściej występuje w kolanach. Prawie 30 proc. oósb po 45-tym roku życia wykazuje oznaki choroby zwyrodnieniowej kolan w badaniach rentgenowskich, a około połowa z nich doświadcza znacznego bólu i związanych z nim objawów.

Ćwiczenia fizyczne pozostają podstawowym elementem leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów, jednak obecne wytyczne medyczne nie precyzują jasno, które formy aktywności przynoszą największe korzyści. Aby rozwiać te wątpliwości, naukowcy przeprowadzili szczegółową analizę wpływu różnych rodzajów ćwiczeń na pacjentów z chorobą zwyrodnieniową kolan, skupiając się zarówno na skuteczności, jak i bezpieczeństwie.

Przeanalizowano 217 badań z lat1990-2024, obejmujących prawie 16 tys. uczestników. Porównywano w nich popularne terapie ruchowe (aerobowe, rozciągające, wzmacniające, umysłowo-cielesne, neuromotoryczne i mieszane) z grupami kontrolnymi.

Główne mierzone parametry obejmowały: ból, funkcjonowanie, wydolność chodu oraz jakość życia, a były oceniane w krótkim (4 tygodnie), średnim (12 tygodni) i długim (24 tygodnie) okresie obserwacji.

Ogólnie rzecz biorąc, ćwiczenia aerobowe konsekwentnie wykazywały najwyższe prawdopodobieństwo bycia najlepszą formą terapii w zakresie wszystkich analizowanych wyników klinicznych.

W porównaniu z grupą kontrolną ćwiczenia aerobowe przynosiły korzyści w postaci zmniejszenia bólu w krótkim i średnim okresie, poprawy funkcji w krótkim, średnim i długim okresie, a także poprawy wydolności chodu i jakości życia w krótkim i średnim okresie.

• ćwiczenia umysłowo-cielesne (np. joga, tai chi) prawdopodobnie znacznie poprawiają funkcję w krótkim okresie,
• ćwiczenia neuromotoryczne prawdopodobnie znacznie poprawiają wydolność chodu w krótkim okresie,
• ćwiczenia wzmacniające i mieszane prawdopodobnie prowadzą do dużej poprawy funkcji w okresie średnioterminowym.

Żadna z interwencji ruchowych nie powodowała większej liczby zdarzeń niepożądanych niż w grupie kontrolnej, co sugeruje, że terapia ruchem jest bezpiecznym sposobem leczenia.

Jak sugerują eksperci, ćwiczenia aerobowe mogą być pierwszorzędną interwencją w leczeniu choroby zwyrodnieniowej kolan, zwłaszcza gdy celem jest poprawa sprawności funkcjonalnej i zmniejszenie bólu. Jeśli jednak ćwiczenia aerobowe nie są możliwe z powodu indywidualnych ograniczeń, inne formy zorganizowanej aktywności fizycznej mogą nadal przynosić korzyści.

Na podstawie:

New Study Reveals the Best Type of Exercise for Knee Osteoarthritis Pain