Tymi chorobami możesz zarazić się na basenie. Groźne patogeny

Grzyby, zwłaszcza dermatofity, uwielbiają ciepłe i wilgotne środowisko. Płytki basenowe nagrzane słońcem, mokre podłogi pod prysznicem czy wilgotne maty w przebieralni stanowią dla nich idealne warunki do przetrwania i namnażania. Wystarczy chwila nieuwagi – kontakt bosej stopy z zanieczyszczoną powierzchnią, by doszło do zakażenia grzybicą stóp, zwłaszcza jeśli na skórze występują otarcia lub mikrourazy.

Pierwsze objawy grzybicy stóp to zazwyczaj swędzenie, zaczerwienienie i łuszczenie się skóry, szczególnie między czwartym a piątym palcem. W miarę postępu infekcji może dojść do pękania naskórka. Czasem pojawiają się także drobne pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, wzmożona potliwość oraz charakterystyczny, nieprzyjemny zapach stóp, który bywa szczególnie dokuczliwy w bardziej zaawansowanych stadiach choroby.

Jak zapobiegać grzybicy stóp na basenie? Przede wszystkim należy unikać chodzenia boso po mokrych powierzchniach, w szatni, pod prysznicem czy przy brzegu basenu. To właśnie tam najczęściej dochodzi do zakażenia. Warto pamiętać też o noszeniu klapek lub butów do sportów wodnych. Chronią one stopy przed bezpośrednim kontaktem z zanieczyszczonym podłożem. Równie ważne jest dokładne osuszanie stóp po kąpieli, szczególnie między palcami. Wilgoć sprzyja rozwojowi grzybów, a sucha skóra stanowi podstawę profilaktyki.

Kąpiele w chlorowanej wodzie mogą prowadzić do zaburzeń naturalnej mikroflory pochwy. Spadek liczby pałeczek kwasu mlekowego powoduje wzrost pH, co ułatwia rozwój bakterii beztlenowych. W efekcie środowisko pochwy staje się mniej kwaśne, co sprzyja rozwojowi niepożądanych bakterii beztlenowych. Taka zmiana równowagi może prowadzić do stanów zapalnych w obrębie narządów płciowych. Infekcje intymne u kobiet i mężczyzn mogą dawać różne objawy, jednak najczęściej pojawia się swędzenie, pieczenie, nietypowa wydzielina z pochwy lub cewki moczowej oraz dyskomfort podczas seksu czy oddawania moczu.

Warto zdawać sobie sprawę, że osoby korzystające z basenów są narażone także na chlamydię. Bakterie Chlamydia trachomatis mogą przetrwać w wilgotnym, ciepłym środowisku, a jeśli dojdzie do kontaktu z zakażoną wodą lub powierzchnią, na przykład poprzez drobne uszkodzenia skóry czy błony śluzowe, istnie ryzyko zakażenia.

Podczas korzystania z publicznych kąpielisk często dochodzi do infekcji dróg moczowych, za które najczęściej odpowiadają bakterie E. coli. Te mikroorganizmy mogą przedostać się do cewki moczowej, a stamtąd wniknąć do pęcherza moczowego, powodując stan zapalny.

Objawy zapalenia pęcherza rozwijają się stopniowo i wymagają szybkiej konsultacji z lekarzem pierwszego kontaktu lub urologiem. Do najczęstszych dolegliwości należą:

• pieczenie i ból podczas oddawania moczu,
• trudności z rozpoczęciem mikcji,
• częste, silne parcie na pęcherz,
• częstomocz połączony z niewielką ilością wydalanego moczu,
• ból w dolnej części brzucha nasilający się przy mikcji,
• nieznacznie podwyższona temperatura ciała.

Baseny to miejsca, które kojarzymy przede wszystkim z relaksem i aktywnością fizyczną. Niestety, korzystanie z nich niesie ze sobą także ryzyko zakażeń skórnych, w tym brodawkami wirusowymi, czyli kurzajkami. Wilgotne i ciepłe środowisko basenów tworzy idealne warunki do przetrwania wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV). Ponadto wiele osób korzysta z tych samych powierzchni, pryszniców, podłóg, ławek czy przebieralni, co zwiększa możliwość przeniesienia wirusa.

Wirus HPV przenosi się głównie poprzez bezpośredni kontakt skóry ze skażonymi powierzchniami. Nawet drobne uszkodzenia naskórka, takie jak mikrourazy lub otarcia, ułatwiają wirusowi wniknięcie i rozwój infekcji. Dlatego tak ważne jest zachowanie ostrożności i stosowanie prostych zasad profilaktyki. Jednym z najskuteczniejszych sposobów ochrony jest noszenie klapek na basenie. Zapobiega to bezpośredniemu kontaktowi stóp z potencjalnie zakażonym podłożem.