Drobiarstwo na miarę XXI wieku: mniej amoniaku, więcej omega-3

Według badania Ekobarometr 2024 przeprowadzonego przez SW Research, aż 61% Polaków wskazuje, że to właśnie producenci żywności najczęściej odwołują się do kwestii środowiskowych w swoich kampaniach marketingowych. Jednocześnie rośnie świadomość konsumencka – konsumenci coraz częściej oczekują rzeczywistych działań, nie tylko deklaracji.

Na te oczekiwania odpowiada projekt realizowany przez Unię Producentów i Pracodawców Przemysłu Mięsnego (UPEMI) we współpracy z Instytutem Zootechniki – PIB w Balicach. Jego celem była redukcja emisji gazów cieplarnianych i poprawa jakości produkcji drobiarskiej.

Efekty projektu są imponujące:

• Redukcja emisji amoniaku o 71% w hodowli kurcząt rzeźnych,
• Redukcja emisji o 58% w hodowli kur niosek.

– To nie tylko ulga dla środowiska i okolicznych mieszkańców – mówi Jolanta Ciechomska, koordynatorka projektu z ramienia UPEMI. – Niższy poziom amoniaku to lepsze warunki dla ptaków, a co za tym idzie – lepsza jakość mięsa i jaj.

Kluczowe znaczenie miała modernizacja kurników, m.in. poprzez:

• instalację wydajnej wentylacji i filtrów,
• wykorzystanie pomp ciepła i paneli fotowoltaicznych,
• zmianę systemu ściółkowego oraz
• wprowadzenie zbilansowanej paszy bogatej w składniki prozdrowotne.

Dzięki tym zmianom wzrosła zawartość kwasów omega-3 w mięsie o 27%, poprawiła się struktura mięsa, a żółtka jaj zyskały intensywniejsze wybarwienie. To konkretne efekty zmian technologicznych, które przekładają się na wartość odżywczą i atrakcyjność produktów.

– Polska branża drobiarska od lat przoduje w Europie pod względem wielkości produkcji i eksportu – podkreśla Jolanta Ciechomska. – Dziś udowadniamy, że potrafimy również wyznaczać kierunki rozwoju technologicznego w zgodzie z wymaganiami środowiskowymi i społecznymi.

Zakończenie projektu „Redukcja GHG w chowie drobiu i jaj” to nie tylko sukces technologiczny i środowiskowy. To początek nowego etapu w hodowli drobiu – etapu, w którym efektywność, jakość i zrównoważenie nie są już sprzeczne, lecz współistnieją jako filary nowoczesnego rolnictwa.