Domowe sposoby na rododendrona. Zakwitną obficie

Rododendron należy do rodziny wrzosowatych (Ericaceae) i obejmuje setki gatunków oraz odmian, różniących się wielkością, kolorem kwiatów i wymaganiami. W zależności od gatunku, może przybierać formę zwartego krzewu, okazałego półkrzewu, a nawet niskiego drzewa.

Ta piękna roślina pochodzi z różnych zakątków świata – najwięcej gatunków występuje naturalnie w Azji, szczególnie w Himalajach, Chinach i Japonii. Spotykane są także w Europie, Ameryce Północnej oraz na Syberii. W polskich ogrodach najczęściej uprawia się odmiany mieszane, przystosowane do naszego klimatu.

Rododendrony zachwycają kwiatami – dużymi, dzwonkowatymi lub lejkowatymi, zebranymi w gęste, kuliste kwiatostany. Mogą przybierać barwy od bieli, przez róż i czerwień, po fiolet i purpurę. Często kwiaty są lekko pachnące i przyciągają owady zapylające.

Kwitnienie rododendronów przypada zazwyczaj na maj, czerwiec i pierwszą połowę lipca – wtedy krzewy dosłownie obsypane są kwiatami, tworząc bajkowy efekt w ogrodzie.

Rododendrony to rośliny wymagające, ale przy odpowiednich warunkach rosną bujnie i kwitną obficie. Najważniejsze dla ich zdrowia są odpowiednie podłoże, wilgotność i stanowisko. W naturze rosną w górskich lasach o kwaśnej, próchnicznej glebie i lekko ocienionym środowisku – dlatego te warunki warto odwzorować w ogrodzie.

Rododendrony potrzebują gleby kwaśnej (pH 4,5–5,5), przepuszczalnej, bogatej w próchnicę i stale lekko wilgotnej. Nie tolerują ciężkich, gliniastych ani zasadowych gleb. Ich delikatne korzenie są płytko osadzone, dlatego przesuszenie lub zalanie szybko prowadzi do zahamowania wzrostu, chloroz i obumierania pąków. Pomocne może być ściółkowanie korą sosnową – utrzymuje wilgoć i zakwasza glebę.

Najlepsze jest miejsce półcieniste, osłonięte od wiatru. Zbyt dużo słońca może przypalać liście i wysuszać podłoże, natomiast zbyt głęboki cień ogranicza kwitnienie. Idealne będzie miejsce z porannym słońcem i cieniem w drugiej części dnia.