"Ubranie kobiecym sprzymierzeńcem". To sygnał, jak się czujemy

Jesienią nasze ciała i umysły instynktownie szukają miękkości, stabilności i ciepła. Ubrania stają się jednym z pierwszych, dostępnych od ręki narzędzi wspierających dobrostan. Psychologia ubioru nie ma tu wątpliwości, kolor, faktura i forma wpływają na poziom energii, napięcia oraz nastrój. To dlatego w chłodniejsze miesiące tak często sięgamy po tkaniny, które nas uspokajają. Takie działanie mają dzianiny, welury, miękkie wełny, materiały o strukturze, która przywraca poczucie zakotwiczenia.

- Struktura włókna to pierwszy język, jakim ubranie mówi do skóry. A skóra natychmiast przekłada to na emocje - zaznacza Iwona Sasin. - Włókna higroskopijne - jak wełna czy modal - regulują mikroklimat ciała, co bezpośrednio wpływa na stan psychiczny. Kiedy jesteśmy fizycznie komfortowo ogrzane i wypoczęte, łatwiej nam utrzymać stabilność emocjonalną, a jesienne znużenie działa na nas słabiej - dodaje.

Ubranie nie tylko "poprawia humor", ale przywraca poczucie bezpieczeństwa, energię i fizjologiczną równowagę, trzy filary jesiennej odporności psychicznej. Gdy brakuje słońca, potrzeba bodźców, które przypominają o cieple. Ubrania mogą być właśnie takim światłem zastępczym.

Po powrocie do domu zdejmujemy z siebie nie tylko płaszcz, ale też społeczne role. Właśnie dlatego tak ważne jest, co zakładamy potem.

Jeśli wybieramy byle co, "bo nikt nie widzi", nasz mózg odbiera sygnał: "nie jestem ważna". Z kolei zbyt opresyjne ubrania - sztywne jeansy, obcisłe fasony - nie pozwalają się zregenerować. Najbardziej wspierające jest to, co łączy wygodę i odrobinę estetycznego dopieszczenia. To nie musi być nic spektakularnego, wystarczy miękka sukienka z dzianiny, wygodny komplet o ładnej linii czy kimono z naturalnego materiału.

Iwona Sasin jest też psychostylistką. Swoim klientkom często mówi:

- Dom to nie wybieg, dom to front row intymności - tej dla siebie. Kiedy po pracy zakładamy coś przyjemnego, ale nadal "mojego", sygnalizujemy ciału i psychice, że czas zwalnia, ale nie zanika poczucie wartości. Komfort może być elegancki, elegancja może być przytulna. Jesienią to szczególnie ważne - właśnie wtedy najwięcej zależy od drobnych rytuałów troski.

Jak zaznacza ekspertka, ubieranie się w domu nie jest oznaką próżności, lecz szacunku do samej siebie. To, w jaki sposób widzimy siebie, ma ogromny wpływ na samopoczucie i zachowanie w stosunku do innych, a zwłaszcza do partnerki czy partnera. Dresy mogą być piękne, jeśli są z miękkiej bawełny, a ich fason delikatnie podkreśla sylwetkę. Jeansy, jeśli są dobrze dobrane i mają dodatek włókien elastycznych, też mogą stać się częścią domowego stroju. Z obserwacji ekspertki wynika, że faworytem w tej dyscyplinie potrafią być sukienki z naturalnych materiałów. Miękkie dzianiny lub tkaniny pozwalają skórze oddychać i dają poczucie lekkości.

- Jeśli podobamy się sobie patrząc na swoje odbicie w lustrze, myślimy o sobie z mocą: "jestem ważna, nawet wtedy, gdy nikt mnie nie widzi". Bo zawsze ja widzę samą siebie. Gdy wybieramy ubrania przyjemne w dotyku, dopasowane do rytmu dnia, podnosimy swoją energię. I ta energia udziela się wszystkim wokół. Jestem wielką zwolenniczką tego, by domowy strój był nie tylko wygodny, ale też estetyczny, ponieważ to ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie, energię i sposób, w jaki postrzegamy siebie. Z mojego zawodowego punktu widzenia kluczowe jest to, z czego te ubrania są wykonane - zaznacza Iwona Sasin.

Ciało potrzebuje kontaktu z tkaniną, która je "rozumie", czyli taką, która pozwala skórze oddychać, nie powoduje przegrzania i jest miła w dotyku. Bawełna z dodatkiem elastanu, miękki modal, wiskoza czy len, to idealne włókna na codzienne, domowe ubrania. Ekspertka zachęca, by zamiast po dres z poliestru, sięgnąć po proste ubrania z miękkiej dzianiny o naturalnym składzie.

- Ubieranie się w domu to forma troski o siebie. To codzienny rytuał. Strój ma moc wpływania na nasz nastrój, a jeśli czujemy się w nim dobrze, jesteśmy bardziej pogodne, spokojne i otwarte wobec innych - zauważa.

W wieloletnich związkach często wpadamy w rutynę, zarówno w zachowaniach, jak i w ubiorze, a przecież zmysłowość i bliskość nie giną z czasem, tylko wymagają pielęgnacji. W tym przypadku ubranie może być kobiecym sprzymierzeńcem.

- Często zapominamy, że strój może być subtelnym narzędziem komunikacji, sposobem, by przypominać o naszej kobiecości, ale też o bliskości, którą chcemy pielęgnować - mówi ekspertka.

Ubranie i materiał, z którego jest ono wykonane, ma pamięć emocji. To, co nosimy, wpływa nie tylko na to, jak wyglądamy, ale przede wszystkim na to, jak się czujemy. Nasz nastrój przekłada się bezpośrednio na to, jak reaguje partner.

- Nie chodzi tu o spektakularne stylizacje, nowe sukienki i kapelusze. Czasem wystarczy bawełniana prosta koszula zamiast starego spranego T-shirtu z rozciągniętym dekoltem, miękka dzianina o przyjemnym chwycie, delikatny zapach naturalnych włókien - mówi. - Biorąc pod uwagę moje doświadczenie inżyniera włókiennictwa, ale przede wszystkim kobiety, wiem, że włókna naturalne mają tę niezwykłą właściwość, że "oddychają" razem z ciałem - dodaje.

Ekspertka radzi, by do stylizacji codziennych na początek wprowadzić delikatną zmianę. Jeśli nie koszula, to może zwiewna sukienka zamiast przypadkowego zestawu starych spodni od dresu w komplecie z bluzą po starszym synu. Takie drobiazgi przypominają, że nadal chcemy się podobać i nadal potrafimy czarować. Sprawiają, że poruszamy się w nich swobodnie z dużo większą gracją, przy tym czujemy się komfortowo. A komfort to pierwszy krok do pewności siebie.

Z punktu widzenia włókien, ogromne znaczenie mają materiały naturalne. Takie materiały współpracują ze skórą, a ich faktura subtelnie stymuluje zmysły. Jedwab delikatnie chłodzi i otula, len daje poczucie świeżości, a bawełna bezpieczeństwa i miękkości. Właśnie dzięki temu tworzą atmosferę bliskości i naturalności.

- Związek, nawet po latach, potrzebuje świeżości, a ubiór może być jej prostym symbolem. Kiedy zakładamy coś, w czym czujemy się pięknie, wysyłamy sygnał: wciąż mi zależy, wciąż chcę się podobać, wciąż jestem kobietą, która potrafi zachwycać. Jako inżynier włókiennictwa często podkreślam: Każda tkanina ma wbudowaną dynamikę - szelest, miękkość, ruch. W relacji jest podobnie: potrzebujemy bodźców, które poruszają. W związku odzież działa jak mikro-komunikat emocjonalny, pokazuje, że widzimy siebie i partnera, że chcemy budować sprzyjającą atmosferę - mówi.

Bycie singielką to mieszanka wolności i lekkiej nostalgii. Ubranie może w tym czasie zadziałać jak subtelny, ale bardzo skuteczny komunikat otwartości. Nie chodzi o kreowanie wizerunku "na polowanie", lecz o taką stylizację, która emanuje energią, dostępnością, ciekawością świata.

- Kiedy kobieta jest singielką, jej strój może być pięknym narzędziem komunikacji z otoczeniem. Nie chodzi o przyciąganie spojrzeń za wszelką cenę, ale o subtelne wyrażanie swojej osobowości i otwartości - mówi Sasin.

W tym przypadku ważne jest to, by ubrania nie były przypadkowe. Gdy wybieramy tkaniny, które lubimy dotykać, kolory, które dodają nam blasku, i kroje, które podkreślają sylwetkę, wysyłamy światu sygnał: "czuję się dobrze sama z sobą, i mam przestrzeń, aby zawrzeć z tobą znajomość". A to właśnie ta energia przyciąga innych.

Jako inżynier włókiennictwa zwracam uwagę na fakturę materiałów. Miękkie dzianiny, delikatne jedwabie, matowe lny czy bawełny o lekkim połysku sprawiają, że ciało czuje się swobodnie, a ruch nabiera naturalności.

Kobieta ubrana w tkaninę, która współgra z jej skórą, zyskuje pewność siebie, a to najpiękniejszy materiał i  dodatek, jaki może nosić. W codziennych stylizacjach singielki nie chodzi o efekt "wow", tylko o spójność, o to, by ubranie mówiło: "jestem sobą, jestem gotowa na nowe doświadczenia, i mam odwagę niczego nie udawać".

Kiedy kobieta jest singielką, jej ubiór staje się formą subtelnej ekspresji, sposobem na wyrażenie siebie. Ubiorem może pokazać światu, kim jest i czego pragnie. Nie chodzi o to, by "ubierać się pod kogoś", lecz by poprzez strój wyrażać siebie, swoją energię, radość, gotowość na nowe relacje.

- Najpiękniejsze stylizacje dla singielek to te, które łączą swobodę z autentycznością. Ciało czuje się wtedy dobrze, ruch jest naturalny, a uśmiech pojawia się sam. Włókna odgrywają w tym ogromną rolę: miękka dzianina, naturalny jedwab, delikatny len czy bawełna sprawiają, że ubranie współpracuje z ciałem, nie narzuca mu sztywności. To bardzo ważne, bo nasza pewność siebie zaczyna się od fizycznego komfortu. Faktura tkaniny potrafi "opowiadać" emocje. Gładkie, chłodne satyny przyciągają światło, matowe dzianiny dają wrażenie przytulności, a cienkie lniane przędze - naturalności. Ubrania o zrównoważonej fakturze i subtelnych barwach sprawiają, że kobieta wygląda świeżo, promiennie i otwarcie. To właśnie ta energia, a nie konkretna stylizacja, przyciąga ludzi najbardziej - zauważa.

Jesień jest wymagająca, ale też niezwykle czuła na drobne gesty - zwłaszcza te, które same robimy w swoją stronę. Ubrania stają się wtedy czymś więcej niż ochroną przed chłodem. To narzędzie do budowania relacji z własną psychiką, z domem, z partnerem, ze światem zewnętrznym. To w nich zakotwiczamy energię, poczucie wartości, chęć bliskości i gotowość na nowe doświadczenia.

- Często powtarzam swoim klientkom: "Ubranie nie rozwiązuje problemów, ale tworzy warunki, w których lepiej się z nimi spotkać". Jesienią te warunki mają kolor kasztanów, miękkość wełny i ciepło światła odbitego od tkaniny. A my, otulone, świadome i obecne, możemy po prostu iść dalej. W swoim rytmie. W swoim stylu. W swojej sile - mówi Iwona Sasin.