Dariusz Michalczewski. Śpiewał w szkolnym chórze i zespole wokalnym
Dariusz "Tiger" Michalczewski urodził się 5 maja 1968 roku w Gdańsku - to były polski bokser, który zdobył mistrzostwo świata w kategoriach półciężkiej i junior ciężkiej.
Był międzynarodowym mistrzem Niemiec w wadze półciężkiej, mistrzem interkontynentalnym federacji IBF, mistrzem świata WBO w wadze półciężkiej, mistrzem świata WBO w wadze junior ciężkiej, mistrzem świata WBA/IBF w wadze półciężkiej. Na koncie ma 48 wygranych walk w ringu zawodowym, a przez 12 lat był niepokonany. W swojej karierze pokonał 22 zawodników o tytuł mistrza świata.
W 2002 roku federacja WBO ogłosiła Michalczewskiego championem wszechczasów. Jako pierwszy bokser w historii unifikował pasy mistrzowskie organizacji WBA, IBF i WBO. Przez dziewięć lat był niekwestionowanym mistrzem świata.
W rankingu BoxRec est największym polskim zawodnikiem wszech czasów, pound for pound.
Będąc uczniem Szkoły Podstawowej nr 78 im. mjr Bronisława Lachowicza w Gdańsku, przez cztery lata śpiewał w szkolnym chórze i zespole wokalnym. Następnie ukończył naukę w szkole zawodowej jako stolarz tapicer.
W młodości przez kilka miesięcy trenował zapasy i piłkę nożną. W wieku 12 lat, wuj Józef Baranowski, trener boksu, zaprowadził go na pierwszy trening bokserski do Stoczniowca Gdańsk. Pierwszym trenerem "Tigera" był Ryszard Broniś. Pierwszą oficjalną walkę stoczył 1 maja 1983 podczas meczu towarzyskiego Czarni-Stoczniowiec w Słupsku i wygrał ją na punkty.
W 1985 został mistrzem Polski juniorów w wadze półśredniej, a rok później wywalczył złoty medal młodzieżowych mistrzostw Polski w wadze lekkośredniej. W 1986 zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy Juniorów w Kopenhadze. Latem 1986 wyprowadził się z domu rodzinnego i – ze względu na lepsze warunki treningowe – zamieszkał w Słupsku, gdzie w latach 1987–1988 reprezentował klub Czarnych. W 1987 wywalczył tytuł mistrza Polski seniorów w wadze lekkośredniej.
24 kwietnia 1988 nie powrócił z wyjazdu ekipy bokserskiej do RFN i tam rozpoczął karierę zawodową – za ucieczkę z kraju został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Polski Związek Bokserski. W lipcu 1988 otrzymał obywatelstwo niemieckie i kontynuował karierę amatorską w klubie Bayer Leverkusen.
Karierę zawodową rozpoczął właśnie w Niemczech. W sierpniu 1991 przeszedł na zawodowstwo, podpisując kontrakt menedżerski z Universum Box-Promotion w Hamburgu – jego promotorem został Klaus-Peter Kohl. Na zawodowym ringu zadebiutował 16 września 1991 w Hamburgu, wygrywając z rozpoczynającym karierę Fredericem Porterem.
Pierwszą walkę pod polską flagą stoczył w 2002 roku. Obronił wtedy w Brunszwiku po raz 22 tytuł bokserskiego mistrza świata w wadze półciężkiej organizacji WBO, pokonał przez TKO w 10. rundzie Jamajczyka Richarda Halla.
Michalczewski karierę zakończył 1 czerwca 2005. Zawodowo rozegrał 50 walk, w tym 48 wygranych i dwie przegrane.
Jest jednym z najpopularniejszych i najlepiej rozpoznawalnych polskich sportowców. Odniósł sukces również w biznesie – jako inwestor, posiadacz własnej marki, promotor boksu zawodowego, założyciel fundacji wspierającej młodych sportowców.
