Tak wyglądają pierwsze objawy cukrzycy. Nie bagatelizuj tych symptomów

Jednymi z pierwszych objawów cukrzycy, często bagatelizowanymi, są wzmożone pragnienie oraz częste oddawanie moczu.

W przypadku podwyższonego poziomu glukozy we krwi organizm stara się usunąć jej nadmiar przez nerki, co skutkuje częstszym oddawaniem moczu oraz zwiększoną jego objętością – nawet do 2,5 litra na dobę. Towarzyszy temu uporczywe parcie na pęcherz, a mocz może mieć specyficzny, kwaśny zapach, który bywa wyczuwalny podczas korzystania z toalety. Warto więc być czujnym i nie lekceważyć takich sygnałów.

Ponadto organizm wysyła sygnał do mózgu, wywołując uczucie silnego pragnienia. To mechanizm obronny, organizm próbuje uzupełnić utraconą wodę i zapobiec dalszemu odwodnieniu.

Na skutek niedoboru glukozy w komórkach, które nie otrzymują wystarczającej ilości „paliwa” do prawidłowego funkcjonowania, organizm zaczyna odczuwać wyraźny spadek energii. Efektem tego jest nadmierne zmęczenie, ospałość oraz trudności z koncentracją. Objawy te często są mylnie przypisywane przepracowaniu lub stresowi, przez co bywają ignorowane, mimo że mogą być jednym z pierwszych sygnałów rozwijającej się cukrzycy.

Wczesnym symptomem cukrzycy bywają również nawracające bóle głowy. Mogą one wynikać nie tylko z odwodnienia spowodowanego częstym oddawaniem moczu, ale także z wysokiego stężenia glukozy we krwi. Nadmiar cukru prowadzi do zwężenia naczyń krwionośnych w mózgu, co zaburza krążenie i może wywoływać ból.

Początek cukrzycy typu 2 może objawiać się nie tylko ogólnym osłabieniem czy wzmożonym pragnieniem, ale również nietypowymi zmianami skórnymi. Jednym z pierwszych sygnałów bywa rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans) – stan charakteryzujący się nadmierną pigmentacją i pogrubieniem naskórka. Na skórze, zwłaszcza w okolicach karku, pach, pachwin czy zgięć łokciowych, pojawiają się ciemne plamy o aksamitnej, zgrubiałej powierzchni, często o brodawkowatej strukturze. Zmiany te mogą swędzieć.

W przypadku cukrzycy typu 1, pierwsze objawy pojawiają się zwykle nagle i gwałtownie, często w ciągu kilku dni lub tygodni. Choroba rozwija się szybko, ponieważ organizm przestaje produkować insulinę niemal całkowicie, oprócz klasycznych symptomów, takich jak wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, nagły spadek masy ciała i silne zmęczenie, chory może zaobserwować u siebie nagłą utratę masy ciała, zapach acetonu z ust, dolegliwości bólowe brzucha, zwiększony apetyt (organizm domaga się energii, której nie może wykorzystać z glukozy).

Zaburzenia erekcji dotyczą nawet 50–70 proc. mężczyzn z cukrzycą typu 2, szczególnie po 40. roku życia. U młodych mężczyzn problem z osiągnięciem wzwodu może być jednym z pierwszych objawów tej postaci choroby. Kobiety nie powinny z kolei bagatelizować nawracających infekcji pochwy. Są bardzo częste w cukrzycy typu 2.

W przypadku podejrzenia cukrzycy warto jak najszybciej zgłosić się do lekarza rodzinnego lub diabetologa. Lekarz rodzinny może skierować cię na podstawowe badania diagnostyczne:

• oznaczenie poziomu cukru na czczo
• doustny test tolerancji glukozy, tzw. krzywą cukrową (OGTT)
• oznaczenie hemoglobiny glikowanej.

Oczywiście, możesz także udać się od razu do diabetologa, czyli lekarza, który specjalizuje się w rozpoznawaniu oraz leczeniu cukrzycy i jej powikłań.

Leczenie cukrzycy dostosowuje się do jej rodzaju oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Wyróżniamy dwa podstawowe typy choroby: cukrzycę typu 1 i typu 2.

Cukrzyca typu 1 wynika z całkowitego lub częściowego braku insuliny, co wymaga stałego podawania tego hormonu w celu utrzymania prawidłowego poziomu glukozy we krwi.

Natomiast cukrzyca typu 2 charakteryzuje się opornością tkanek na insulinę lub nieprawidłową jej produkcją przez trzustkę. Ten typ cukrzycy często wiąże się z nadwagą oraz niezdrowym stylem życia. W leczeniu cukrzycy typu 2 kluczową rolę odgrywają zmiany w diecie i zwiększona aktywność fizyczna, a w razie potrzeby stosuje się również leki doustne lub insulinę.