Najpiękniejsze zakątki polskich parków narodowych. Zachwycająca przyroda z dala od miast

Najpiękniejsze lasy polskich parków narodowych

Wielu osobom parki narodowe kojarzą się przede wszystkim z gęstymi lasami i słusznie. Właśnie obszary leśne należą do najcenniejszych skarbów naszej rodzimej przyrody. Świadczy o tym fakt, że spośród 17 miejsc UNESCO z terenu Polski tylko dwa mają charakter przyrodniczy i chodzi właśnie o lasy. Ale o które konkretnie?

Oczywiście każdy wie, że na liście UNESCO znajduje się Puszcza Białowieska, objęta Białowieskim Parkiem Narodowym. To ostatni w Europie pradawny las, który niegdyś stanowił teren myśliwski królów, carów i wielkich książąt. Dzięki ochronie, jaką w przeszłości monarchowie rozciągali nad lasami wokół Białowieży, zachował się tam nie tylko stary drzewostan, ale też ostatnia w Europie populacja dziko żyjących żubrów.

Dziś żubr jest symbolem Białowieskiego Parku Narodowego i jedną z jego głównych atrakcji. Żubry można tu oglądać z bliska w zagrodzie pokazowej, jak też na wolności, spacerując po trasach wyznaczonych na terenie puszczy, jak malowniczy Wilczy Szlak, Carska Tropina czy ścieżka Tropem Żubra, prowadząca do miejsc zimowego dokarmiania tych zwierząt.

Nie każdy turysta wie jednak, że od 2021 r. na liście UNESCO figuruje także drugi obszar leśny, którego część znajduje się w naszym kraju. Chodzi o pierwotne lasy bukowe Karpat, które podziwiać można m.in. w polskich Bieszczadach, na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Wpis UNESCO po stronie polskiej obejmuje m.in. słynną Połoninę Wetlińską wraz ze Smerkiem oraz lasy w dolinach potoków Wołosatka, Terebowiec i Górna Solinka.

Lasy bukowe słyną z tego, że są bardzo bogatym i różnorodnym ekosystemem. Można spotkać tu nawet ok. 10 tys. gatunków zwierząt, w tym niedźwiedzie, rysie, żbiki i mnóstwo ptaków.

Przygody na rzekach

Narwiański Park Narodowy obejmuje rozlewiska Narwi, które nazywane bywają „polską Amazonią” za sprawą podobieństwa klimatu (latem jest tu wilgotno i gorąco) oraz bogactwa ekosystemu. Można tu spotkać ok. 213 gatunków ptaków, w tym bieliki zwyczajne i bojowniki bataliony, a także mnóstwo innych zwierząt, jak gronostaje i piżmaki, żaby i traszki, jaszczurki i węże, liczne ryby, a nawet zagrożone wyginięciem motyle: strzępotka edypusa i czerwończyka nieparka.

Turyści mogą zwiedzać park zarówno z wody, poruszając się na kajakach, jak też pieszo. Nad doliną Narwi przerzucono drewniane kładki spacerowe z dodatkowymi atrakcjami. Najsłynniejsza jest kładka Waniewo-Śliwno, oferująca spacerowiczom wieże widokowe, a także ruchome platformy do transportu po wodzie, poruszane za pomocą specjalnych łańcuchów.

Biebrzański Park Narodowy jest największy w Polsce - ma 590 km kwadratowych powierzchni! Po Biebrzy można oczywiście pływać na kajakach (najdłuższy szlak z Bobry Małej do ujścia Biebrzy do Narwi liczy ponad 150 km), ale dużym zainteresowaniem turystów cieszą się także tratwy. To drewniane konstrukcje, przypominające unoszące się na wodzie domki letniskowe. Mogą pomieścić od 6 do 12 osób, więc nadają się na rodzinną wycieczkę. Napędzane są wiosłami lub specjalnymi tyczkami do odpychania się od dna. Spływy tratwami po Biebrzy organizuje się zwłaszcza na odcinku między Kamienną Nową i Osowcem Twierdzą. Takie wycieczki mogą trwać od kilku godzin do nawet kilku dni.

Do parków narodowych, w których wiodącą rolę odgrywają rzeki, można dodać jeszcze Pieniński Park Narodowy, gdzie wśród malowniczych szczytów o zboczach porośniętych lasem płynie Dunajec. Spływ Dunajcem to jedna z najciekawszych atrakcji turystycznych Małopolski. Ma formę kilkugodzinnej wycieczki na tratwie, sterowanej przez flisaka w tradycyjnym stroju, który opowiada pasażerom o życiu i obyczajach dawnych mieszkańców tej krainy.

Niesamowite górskie parki narodowe

Być może najsłynniejszym, a przynajmniej najczęściej odwiedzanym przez turystów polskim parkiem narodowym jest ten obejmujący szczyty Tatr. Tatrzański Park Narodowy jest w głowach wielu Polaków niemal tożsamy z Zakopanem i Podhalem, i chętnie odwiedzany przez cały rok. Czeka tu m.in. słynny Giewont z krzyżem, Kasprowy Wierch z najwyżej położoną w Polsce restauracją i kolejką gondolową, która pozwala dostać się na szczyt szybko i bez wysiłku, piękne doliny, jak Kościeliska czy Pięciu Stawów Polskich (Dolina Chochołowska ze schroniskiem, szlakiem papieskim i kaplicą z serialu „Janosik” leży formalnie poza granicami TPN), a także najwyższa góra w kraju – Rysy – i najtrudniejszy szlak turystyczny – Orla Perć.

Komu opatrzą się już Tatry, ten powinien wybrać się w Góry Stołowe, gdzie można cieszyć oczy niesamowitymi widokami rozległych panoram i nietypowych formacji skalnych. Ozdobą Parku Narodowego Gór Stołowych są Szczeliniec Wielki i pobliskie Błędne Skały – w obu tych miejscach można oglądać fantazyjnie ukształtowane kamienne ściany i ostańce, przypominające zwierzęta, legendarne postaci, domy, zamki czy cokolwiek, co przywiedzie wam na myśl wyobraźnia.

W krainie piasku i morza

Także nad Bałtykiem mamy parki narodowe – Woliński i Słowiński.

Szczególnie malowniczy jest Słowiński Park Narodowy, położony między jeziorami Łebsko i Gardno. Główną atrakcją jest tu największe w całej Europie skupisko ruchomych wydm. Piaskowe wzgórza rzeczywiście przemieszczają się nieustannie, choć bardzo wolno, i stale zmieniają kształty. Najwyższą wydmą jest Łącka (lub Łączka), wznosząca się na ok. 30 m n.p.m. Krajobraz w tej okolicy jest rzeczywiście niesamowity i unikalny. Spacerując po trasach Słowińskiego Parku Narodowego, można się poczuć jak na wycieczce z karawaną w Maroku czy Tunezji!

Przy okazji wizyty na słowińskich wydmach warto też zahaczyć o inne atrakcje parku, np. Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach, wysoką na 25 m latarnię morską Czołpino czy wielkie fokarium w pobliskim Sarbsku.