Wciornastek paprykowiec niszczy uprawy pod osłonami

Wciornastek paprykowiec (Thrips parvispinus) ze względu na szeroki zakres roślin żywicielskich i specyfikę rozmnażania dołącza do listy najgroźniejszych szkodników w uprawie papryki pod osłonami, obok wciornastka tytoniowca i zachodniego.

Rolnicy z Almerii biją na alarm — kampania paprykowa 2025 rozpoczęła się od gwałtownego ataku wciornastka paprykowca. Niewielki owad, jeszcze kilka lat temu notowany sporadycznie, dziś rozmnaża się w zawrotnym tempie, szczególnie w zachodniej części regionu. Zaś jego nasilenie w tym sezonie jest wyjątkowo wczesne i w niespotykanej dotąd skali.

Skutki żerowania tego szkodnika są poważne:

• zdeformowane pędy i srebrzyste liście;
• przebarwione kwiaty;
• owoce z charakterystycznymi śladami żerowania, które tracą wartość handlową.

W najcięższych przypadkach wciornastek zmusza hiszpańskich plantatorów do przedwczesnego zakończenia uprawy, co oznacza milionowe straty i realne ryzyko rezygnacji z uprawy papryki na rzecz mniej wymagających gatunków. Problemem jest również odporność szkodnika na dostępne środki ochrony roślin, przez co tradycyjne zabiegi chemiczne zawodzą.

Ten niszczycielski szkodnik od niedawna jest obecny również w Polsce. Po raz pierwszy został stwierdzony w naszym kraju w 2021 r. na roślinach ozdobnych, zaś aktualnie jest już także na plantacjach papryki. Wciornastek paprykowiec (Thrips parvispinus) pochodzi z tropikalnej Azji. Jest polifagiem, żeruje na około 40 gatunkach roślin, w tym wielu uprawnych. Odnotowano go m.in. w uprawach bakłażanów, ziemniaków, kukurydzy, fasoli, ale również na roślinach sadowniczych i ozdobnych.

Jego duża szkodliwość wynika m.in. z szybkiego namnażania. Bowiem cykl rozwojowy tego szkodnika trwa od 2 do 5 tygodni, w zależności od temperatury. Zaś samice składają kilkanaście jaj. Owady żerują na młodych liściach, kwiatach i owocach. Zaś uszkodzenia, których sprawcą jest ten wciornastek są różnorodne. Polegają na uszkadzaniu liści, kwiatów i owoców (blizny i deformacje) prowadzących do ograniczenia fotosyntezy i zahamowaniu wzrostu roślin, co w skrajnych przypadkach prowadzi do ich zamierania. T. parvispinus może być także wektorem wirusów. Ściśle mówiąc, charakterystyczne objawy na papryce, to:

• blizny i deformacje liści;
• zahamowany wzrost roślin;
• uszkodzone kwiaty i owoce;
• w skrajnych przypadkach obumieranie roślin.

Zwalczanie wciornastka paprykowca to ogromne wyzwanie, zarówno w Hiszpanii, jak i w Polsce. Bowiem kluczowe jest połączenie metod profilaktycznych, biologicznych i chemicznych. Hiszpańscy specjaliści w obliczu tegorocznych doświadczeń kładą nacisk na pilną potrzebę przeglądu protokołów zapobiegania i kontroli szkodnika we wszystkich fazach uprawy: od materiału siewnego, poprzez produkcję rozsady aż do uprawy w gospodarstwach.

Najważniejsze wskazówki dotyczące zwalczania T. parvispinus:

• usuwanie resztek roślinnych po zakończonej produkcji;
• usuwanie porażonych części roślin;
• wdrożenie systemu monitorowania upraw z użyciem żółtych tablic lepowych, pozwalającego wykrywać i oznaczać obszary zaatakowane przez wciornastka;
• stosowanie pułapek lepowych do masowego odławiania;
• introdukcja naturalnych wrogów wciornastków (np. drapieżnych roztoczy),
• naprzemienne stosowanie nicieni entomopatogenicznych;
• wykorzystywanie biopestycydów, wyciągów roślinnych;
• zabiegi z wykorzystaniem dostępnych środków ochrony roślin.

W wielu krajach prowadzi się badania nad skutecznym ograniczeniem liczebności Thrips parvispinus. Jak podkreślają specjaliści, skuteczną ochronę przed tym szkodnikiem daje wyłącznie połączenie metod ochrony i wdrażanie zintegrowanych planów ochrony, obejmujących zarówno działania profilaktyczne, jak i biologiczne. Ponadto ważną rolę odgrywa monitoring, gdyż wczesne wykrycie i szybka reakcja to jedyna szansa, by ograniczyć szkody w uprawach papryki pod osłonami.

Źródło: www.hortoinfo.es