Dom grozy w USA. Kobieta mieszkała tak ponad rok

W latach 50. dom przy Clinton Road w Brookline tętnił życiem. W trzypiętrowym, ceglastym budynku mieszkały dwie zaprzyjaźnione rodziny – Waldmanowie i Carverowie. Wspólnie wychowywali sześcioro dzieci, dzieląc się codziennością i obowiązkami.

Sheryl, najmłodsza z trzech córek Waldmanów, była pogodna, towarzyska i lubiana wśród rówieśników. Uczęszczała do Brookline High School, a następnie na Uniwersytet Wisconsin, gdzie dała się poznać jako osoba energiczna i otwarta.

Po ukończeniu studiów Sheryl wróciła do rodzinnego domu. Zamieszkała tam ze swoją starszą o sześć lat siostrą Lyndą. Z biegiem lat ich życie coraz bardziej zamykało się w murach rodzinnego domu, który z czasem stał się ich jedynym światem.

Przez cztery dekady siostry Waldman prowadziły życie na uboczu, coraz rzadziej utrzymując kontakty z rodziną i sąsiadami. W latach 80. i 90. dom, niegdyś duma okolicy, zaczął popadać w ruinę – zamknięte okna, odpadające rynny, zawalone ganki i niekoszona trawa stały się widocznym znakiem izolacji.

Mimo to siostry regularnie płaciły podatki od nieruchomości i sporadycznie pojawiały się w sklepach po zmroku, unikając kontaktu z innymi.

Z czasem nawet najbliżsi przestali wiedzieć, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. Sheryl zaczęła używać imienia Hope Wheaton, a Lynda również zmieniła nazwisko na Wheaton. Przyczyny tej decyzji nie są znane – być może wynikały z rodzinnych konfliktów, które rozbiły dawną wspólnotę.

W miarę jak dom stawał się coraz bardziej zaniedbany, sąsiedzi zaczęli zgłaszać swoje obawy lokalnym służbom. Policja, inspektorzy zdrowia i przedstawiciele opieki społecznej wielokrotnie odwiedzali dom, ale za każdym razem Lynda stanowczo zapewniała, że wszystko jest w porządku i prosiła, by nie wchodzono do środka. Urzędnicy, szanując jej prywatność, nigdy nie przekroczyli progu – nieświadomi, że Sheryl już nie żyje.

W grudniu 2016 roku sytuacja osiągnęła punkt krytyczny. Lynda zadzwoniła do kuzynki, prosząc o pomoc – w domu nie było wody, a rury zamarzły. Gdy kuzynka weszła do środka, natknęła się na ciało Sheryl pod kuchennym stołem.

Zwłoki były już w znacznym stanie rozkładu. Policja i prokuratura ustaliły, że Sheryl zmarła w połowie 2015 roku, a więc przez ponad rok Lynda mieszkała ze zwłokami siostry.

Sekcja zwłok nie wykazała śladów przemocy, a przyczyna śmierci została określona jako "nieokreślona". Lynda nie została oskarżona o żadne przestępstwo. Po odkryciu ciała zmuszono ją do opuszczenia domu, który uznano za niebezpieczny do zamieszkania.

Posiadłość przy Clinton Road, niegdyś warta ponad milion dolarów, stała się symbolem zaniedbania i społecznej izolacji. Po śmierci Sheryl dom został przeznaczony do rozbiórki – Lynda, mając 74 lata, sama wystąpiła o pozwolenie na wyburzenie budynku, argumentując, że nie nadaje się już do zamieszkania.

Sąsiedzi wspominali, że przez lata widywali zwierzęta wchodzące do domu przez dziury w dachu i ścianach, a cała okolica czuła się nieswojo, mijając opuszczoną rezydencję.

Sprawa sióstr Waldman stała się tematem publicznej debaty w Brookline. Władze miasta i mieszkańcy zadawali sobie pytania: jak to możliwe, że przez ponad rok nikt nie zauważył śmierci jednej z sióstr? Czy można było wcześniej zareagować, by zapobiec tragedii?