Legnica: Ten gmach ma już 158 lat. Kiedyś było tu gimnazjum ewangelickie, dziś działa tu Zespół Szkół Elektryczno-Mechanicznych
Budynek przy ul. Fryderyka Skarbka 4 w Legnicy został wzniesiony w latach 1865-1867 jako siedziba Miejskiego Gimnazjum Ewangelickiego (Städtisches Evangelisches Gymnasium). Szkoła ta kontynuowała tradycje najstarszej legnickiej placówki edukacyjnej działającej przy kościele św. Piotra, o której wzmianki pojawiają się już w 1309 r. Monumentalny, trójkondygnacyjny gmach w stylu włoskiego renesansu był ostatnim dziełem Otto Kirchnera, kierownika Miejskiego Urzędu Budowlanego, który wkrótce po jego ukończeniu przeszedł na emeryturę. Fasadę budynku zdobił herb Legnicy trzymany przez gryfy oraz inskrypcja Sapienti atque eloquenti pietati ("Mądrej i wymownej pobożności") - cytat z Johannesa Sturma, wybitnego pedagoga i reformatora szkolnictwa.
Uroczyste poświęcenie szkoły odbyło się 15 października 1867 r. w obecności nadburmistrza Alexandra Boecka, władz oświatowych Prowincji Śląskiej i dyrektora Karla Güthlinga. Gimnazjum szybko stało się jedną z największych szkół w mieście - w roku szkolnym 1871/72 uczyło się tu 371 uczniów. W 1909 r. obchodzono 600-lecie istnienia szkoły, upamiętnione publikacją prof. Maximiliana Abichta Das Städtische Gymnasium zu Liegnitz in seiner geschichtlichen Entwicklung von 1309-1909 oraz okolicznościową kartą pocztową z wizerunkami dyrektorów placówki.
W kolejnych dekadach budynek pełnił także inne funkcje - od 1913 r. mieściła się tu Biblioteka Miejska, a od 1921 r. Archiwum Miejskie. Po II wojnie światowej, od 1952 r., w gmachu działało Technikum Elektroenergetyczne i Zasadnicza Szkoła Zawodowa, których pierwszym dyrektorem był Ryszard Pasternak. W 1975 r. połączono je z Technikum Hutniczym, tworząc Zespół Szkół Elektromechanicznych, który funkcjonuje tu do dziś, kontynuując ponad siedemsetletnią tradycję legnickiego szkolnictwa.