Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa. Pod Krzyżem Wołyńskim w Słupsku złożono kwiaty

22 lipca 2016 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II  Rzeczypospolitej Polskiej. 11 lipca 1943 roku na Wołyniu, na dawnych Kresach RP, doszło to tzw, krwawej niedzieli. Tego dnia bojówki ukraińskich nacjonalistów UPA napadły na prawie sto miejscowości zamieszkałych przez Polaków. Zginęło wtedy ponad 11 tysięcy osób, często w mordowanych w bestialski sposób.

Ale początek tzw. czystek etnicznych na Wołyniu, czyli fizycznej eliminacji ludności polskiej przez ukraińskich nacjonalistów, datuje się znacznie wcześniej. Już w 1942 r., działająca w dwudziestoleciu międzywojennym Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, zaczęła formować oddziały zbrojne, nazwane później Ukraińską Powstańczą Armią. Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińska Powstańcza Armia (UPA) za cel postawiły sobie eksterminację ludności nieukraińskiej z terenów uznawanych przez nich za ziemie ukraińskie. W praktyce chodziło o „oczyszczenie” przedwojennych polskich Kresów południowo-wschodnich z pierwiastka polskiego.

9 lutego 1943 r. oddział UPA dokonał zbrodni na polskich mieszkańcach miejscowości Parośla na Wołyniu. To wydarzenie jest uznawane za symboliczny początek Rzezi Wołyńskiej, której apogeum było 11 lipca 1943 r. Równolegle z aktem ludobójstwa niszczone były polskie dobra kulturalne, zabytki, kresowa gospodarka, polskie domostwa oraz katolickie kościoły.

W Rzezi Wołyńskiej, w latach 1943–1944, ogółem zamordowanych zostało około 50–60 tys. Polaków, choć niektórzy badacze szacują, że zginęło wtedy ponad 100 tys. osób.