Nawóz z obierek ziemniaczancych. Działa cuda, ale czasami może szkodzić

Ich dodatkowym atutem jest szybki rozkład i brak drażniącego zapachu, co czyni je atrakcyjną opcją dla ogrodników, właścicieli małych ogródków i działek. Jednak, jak każdy naturalny nawóz, także i ten wymaga odpowiedniego podejścia. Niewłaściwe stosowanie może bowiem przynieść więcej szkody niż pożytku.

Ziemniaczane obierki mają jedną, wyjątkowo ważną zaletę: wspomagają życie mikroorganizmów w glebie. Dzięki temu poprawiają jej strukturę, zatrzymywanie wilgoci i ogólną żyzność. Efekt? Rośliny rosną szybciej, ich korzenie są bardziej dotlenione. Dzięki temu są bardziej odporne na choroby, a ich plony – zarówno pod względem ilości, jak i smaku – biją na głowę te zasilane chemią. Taki naturalny nawóz szczególnie dobrze wpływa na pomidory, truskawki, paprykę oraz zioła.

W dłuższej perspektywie gleba, która regularnie otrzymuje takie organiczne dodatki, staje się pulchniejsza, bardziej odporna na suszę i mniej podatna na wypłukiwanie składników odżywczych. To korzyść trudna do uzyskania w przypadku wieloletniego stosowania nawozów sztucznych, które często powodują degradację gleby.

Choć ziemniaczane obierki wydają się rozwiązaniem idealnym, mają też swoje ciemniejsze strony. Najważniejszym zagrożeniem są pozostałości chemikaliów. Ziemniaki kupowane w supermarketach często są pryskane środkami zabezpieczającymi je przed kiełkowaniem lub gniciem. Te same substancje, które chronią bulwy, mogą być szkodliwe dla gleby i jej mikroflory, a w konsekwencji – dla samych roślin.

Kolejną pułapką jest niewłaściwa aplikacja. Zakopanie zbyt dużej ilości obierek na małej powierzchni lub zbyt płytko może prowadzić do gnicia, pojawienia się pleśni i nieprzyjemnych zapachów. Może to także przyciągać gryzonie i owady. Warto również wiedzieć, że nie każda roślina „lubi” obierki – szczególnie ostrożni powinni być właściciele kwasolubnych gatunków, takich jak borówki czy rododendrony.

Najprostszy sposób to zakopanie ich bezpośrednio w ziemi na głębokości 10–15 cm – dzięki temu resztki nie będą gniły przy powierzchni i nie przyciągną niepożądanych gości. Alternatywnie można dodać je do kompostownika – tam wzbogacą kompost o potas i inne składniki mineralne.

Dla bardziej zaawansowanych ogrodników ciekawą opcją będzie przygotowanie płynnej odżywki – wystarczy zalać obierki wrzątkiem i pozostawić na 1–2 dni. Tak powstałym „wywarem” podlewa się rośliny, które potrzebują szybkiego wsparcia – np. pomidory, ogórki czy rośliny ozdobne w okresie kwitnienia. Ważne jednak, by pamiętać o umiarze – nawet naturalny nawóz stosowany w nadmiarze może przynieść odwrotny skutek.