Nerina to przebój jesieni. Nic nie kwitnie tak jak ona. Możesz ją mieć w ogrodzie lub doniczce

Ojczyzną neriny jest Afryka Południowa. Tam rośnie ponad 30 gatunków tej rośliny. Nerina do złudzenia przypomina amarylisa (zwartnicę), ma jednak drobniejsze kwiaty i można ją też uprawiać w ogrodzie.

W uprawie najczęściej spotyka się nerinę Bowdena, znaną też jako nerina ogrodowa. Ma ona wydłużone, wąskie liście. Jednak roślinę uprawia się ze względu na kwiaty. Te pojawiają się na szczytach nagich łodyg, po kilka na jednym pędzie. Mają wydłużone, rozłożone gwiaździście płatki. Neriny Bowdena najczęściej tworzą różowe kwiaty, rzadziej spotyka się odmiany kwitnące na biało.

W ogrodzie neriny zakwitają na jesień. Wielu ogrodników sądzi, że są zwiastunem naszej "dżdżystej pory roku". Podobnie neriny w doniczkach - zakwitają, gdy rozpoczyna się chłód za oknem. Urok kwiatu polega więc na tym, że gdy w mieszkaniu nie kwitną już inne rośliny, nerina może cieszyć oko aż do grudnia.

Nerina nie jest rośliną wymagającą, co do uprawy. Powinniśmy jednak zapewnić jej stały dostęp do światła. Tylko dzięki niemu, prawidłowo się rozwinie. Jednakże światło nie decyduje o jej kwitnieniu. Ważna jest również temperatura podłoża, szczególnie podczas sadzenia rośliny. Lubi ona ogrzaną ziemię do 16-17 stopni Celsjusza, szybciej zakwita. Co do podlewania, nerina nie lubi nadmiaru wody. Lepiej przesuszyć podłoże, zanim roślinę podlejemy. Dostarczanie wody należy ograniczyć w okresie spoczynku rośliny.

Nerina wymaga starannie przygotowanego podłoża, z domieszką przede wszystkim gliny i piasku. Musi też być warstwa drenażu. W domu cebule wsadzamy do donic w marcu. Starajmy się, by połowa cebuli wystawała ponad powierzchnię. Natomiast w ogrodzie nerinę możemy posadzić dopiero w kwietniu-maju. W tym przypadku cebulę umieszczamy w całości w ziemi, ale płytko, tak żeby jej szyjka znajdowała się tuż pod powierzchnią. Niestety w ogrodzie czasem nerinom brakuje czasu, by zakwitnąć, dlatego można je wcześniej posadzić w domu w doniczkach, a gdy się ociepli - wkopać je do gruntu. W okresie wzrostu, po posadzeniu cebul, nawozimy nerinę nawozem płynnym dla roślin kwitnących.

Podczas sadzenia koniecznie należy pamiętać, że nerina nie cierpi dużych doniczek! Woli raczej ciasne. Gdy nie zakwitnie - przyczyną może być właśnie zbyt duża doniczka.

Uprawiając nerinę na zewnątrz, musimy pamiętać, że nie jest odporna na mróz. Jeśli mamy ją w doniczce na balkonie lub tarasie, późną jesienią przenieśmy ją do domu. Gdy skończy kwitnąć, przestajemy ją podlewać. Doniczkę na zimę najlepiej przenieść do chłodnego pomieszczenia (z temperaturą ok. 5 st. C), nie potrzebuje wtedy dostępu do światła.
Neriny uprawiane w gruncie należy wykopać, cebule obsuszyć i również przechować w chłodnym miejscu do wiosny.

Nerina świetnie nadaje się na kwiat cięty. Kwiaty neriny w wazonach mogą utrzymać się nawet do 2,5 tygodnia. Nerina często uprawiana jest w szklarniach. Tam panują doskonałe warunki, by pięknie zakwitała i zdobiła później nasze mieszkania, stojąc w wazonie.