Okrutni Sforzowie. Przodkowie królowej Bony byli bezlitośni
Muzio Attendolo Sforza był założycielem słynnego rodu Sforzów, z którego pochodziła polska królowa Bona Sforza d'Aragona. Ten jej przodek znany był nie tylko z talentu wojskowego, ale również z burzliwego życia osobistego. Na swojej drodze spotkał Joannę II, która zmieniała mężczyzn jak rękawiczki…
Muzio Attendola Sforza
Muzio Attendolo Sforza, syn chłopa z Cotignoli, zyskał sławę jako kondotier – dowódca najemników. Jego pierwszym wielkim sukcesem było założenie książęcego rodu, którego przedstawiciele odegrali kluczową rolę w historii Włoch.
Związki Muzia z kobietami były równie dynamiczne, co jego kariera wojskowa. Miał syna, Franciszka I Sforzę, z Lucią Torsano, która nigdy nie została jego żoną.
Po śmierci Lucii Muzio, ożenił się z Antonią dei Salimbeni, z którą jednak nie stworzył trwałego związku. Wniesiony przez nią duży posag zapewnił mu jednak finansowe zabezpieczenie. Po jej śmierci Sforza skierował swoje kroki na południe Włoch, gdzie w Neapolu władała Joanna II.
Joanna II i Muzio Sforza
Joanna II była córką Karola III z Durazzo i Małgorzaty z Durazzo. Przeszła do historii jako kontrowersyjna królowa o burzliwym życiu uczuciowym.
Joanna była żoną Wilhelma Habsburga, byłego narzeczonego Jadwigi Andegaweńskiej, który zmarł kilka lat po ślubie z Joanną II. Gdy Muzio Attendolo Sforza przybył na neapolitański dwór, Joanna miała już kochanka – Pandolfella Alopo, który szybko uznał Sforzę za potencjalnego rywala.
Zazdrosny Alopo oskarżył Muzia o spisek i doprowadził do jego uwięzienia. Sforza, który groził śmiercią swojemu rywalowi, zdołał jednak wynegocjować swoje uwolnienie. Zaproponował Alopo niezwykły układ – małżeństwo z jego siostrą Cateriną Alopo, co uczyniło ich powinowatymi. Związek ten przyniósł Muzio nie tylko wolność, ale także pięć zamków w Kalabrii.
Powrót do Neapolu i kolejne małżeństwa
Caterina Alopo, choć bogata, nie żyła długo. Po jej śmierci Muzio poślubił starszą wdowę, której majątek wzbogacił go o żyzne ziemie w Terra di Lavoro.
Tymczasem syn Muzio, Franciszek I Sforza, rozpoczął karierę zgodnie z zasadą wpajaną mu przez ojca – "kobietę bierze się taką, na jaką ma się ochotę, a żeni z taką, która ma duży posag". Franciszek poślubił Polissenę Ruffo, dziedziczkę hrabstwa Altomonte.
Niestety, małżeństwo Franciszka zakończyło się tragedią – Polissena zmarła wkrótce po narodzinach ich córki. Franciszek odziedziczył cały majątek żony i został mianowany wicekrólem Kalabrii.
Śmierć Muzia Attendola Sforzy
Muzio Attendolo Sforza próbował odzyskać zaufanie Joanny II, wypowiadając wojnę kondotierowi Bracciowi da Montone, który plądrował papieskie posiadłości. Chciał również wkraść się w łaski papieża Marcina V.
Niestety, podczas działań wojennych doszło do tragicznego wypadku – Muzio utonął, próbując ratować swojego giermka.
Po śmierci ojca, Franciszek I Sforza przejął jego zobowiązania i wysłał wojska do Neapolu, aby wynegocjować pokój. Joanna II, pozbawiona wsparcia, musiała przystać na warunki Sforzów. Dzięki ich wsparciu udało jej się odzyskać tron w Neapolu.
