Romansowała, gdy on walczył. Kontrowersyjna żona Napoleona

Napoleon i Józefina pobrali się w 1796 roku, ale ich małżeństwo od początku nie było zwyczajne. Gdy on przemierzał Europę jako dowódca wojskowy, ona pozostawała w Paryżu, żyjąc w otoczeniu luksusu i intryg.

Napoleon był oddany swoim kampaniom wojennym, najpierw we Włoszech, później w Egipcie, podczas gdy Józefina prowadziła beztroskie życie towarzyskie. Niestety, wierność nie należała do jej mocnych stron. Liczne romanse, w które się angażowała, były tajemnicą poliszynela w stolicy Francji.

Sytuacja diametralnie zmieniła się w 1799 roku, kiedy Napoleon, niespodziewanie powracając z Egiptu, wkroczył na scenę polityczną Francji. Stał się bohaterem narodowym, a jego sława jako genialnego stratega rosła. Jednak zanim udało mu się zdobyć najwyższe stanowiska w państwie, musiał zmierzyć się z kryzysem w swoim życiu prywatnym.

Powrót Napoleona do Francji był momentem kluczowym w historii jego związku z Józefiną. Bracia Napoleona, Józef i Lucjan, otwarcie nie znosili jego żony. Uważali ją za osobę niegodną ich rodziny, zbyt starą i kompromitującą generała swoimi romansami. Kiedy dowiedzieli się o jego przyjeździe, postanowili wyjawić mu prawdę o zdradach Józefiny, licząc, że skłoni to Napoleona do rozwodu.

Z kolei Józefina, świadoma, że jej pozycja wisi na włosku, postanowiła uprzedzić działania braci męża. Wyruszyła, by spotkać się z Napoleonem jako pierwsza. Los jednak nie był dla niej łaskawy – Napoleon obrał inną trasę powrotu, co dało przewagę Józefowi i Lucjanowi. Gdy dotarli do generała, opowiedzieli mu o licznych zdradach Józefiny, budząc w nim gniew i poczucie upokorzenia.

Zagniewany Napoleon postanowił natychmiast zakończyć małżeństwo. Wydał rozkaz, by rzeczy Józefiny zostały spakowane i wyniesione z ich wspólnego domu. Generał oświadczył, że nie chce już więcej widzieć żony i zamierza formalnie się z nią rozstać.

Józefina szybko zorientowała się, że jej dotychczasowe życie może runąć jak domek z kart. Napoleon, którego początkowo uważała za niegodnego siebie, stał się teraz gwiazdą francuskiej polityki i wojskowości, osobą o ogromnym wpływie.

Niewierna małżonka zdawała sobie przy tym sprawę z tego, że jeśli ją odrzuci, to nie tylko straci pozycję społeczną, ale także stały przypływ gotówki, której Napoleon jej nie szczędził.

Gdy Józefina dotarła do rezydencji francuskiego boga wojny, spotkała się z chłodnym przyjęciem. Jej rzeczy były już u odźwiernego, który odmówił wpuszczenia jej do środka.

Nie zrażona tym, przedostała się bocznymi schodami na piętro, gdzie znajdował się pokój Napoleona. Drzwi były zamknięte na klucz. Józefina, zrozpaczona, zaczęła pukać, prosić i błagać o rozmowę. Krzyczała, przepraszała i obiecywała poprawę, lecz Napoleon pozostawał nieugięty!

Gdy wszystkie argumenty zawiodły, Józefina sięgnęła po swój ostatni atut – dzieci. Przyprowadziła Eugeniusza i Hortensję, którzy błagali Napoleona o wybaczenie dla matki.

Generał miał słabość do swoich pasierbów i darzył ich ogromną sympatią. Widok płaczących dzieci poruszył go do głębi. Po chwili zawahania Napoleon otworzył drzwi. Zalany łzami, przebaczył Józefinie i pozwolił jej wrócić.

Choć kryzys został zażegnany, ich małżeństwo już nigdy nie było takie samo. Napoleon nie zapomniał o zdradach Józefiny i nigdy więcej jej w pełni nie zaufał. To ona musiała odtąd starać się o jego względy, a ich związek zmienił się na zawsze.

Ostatecznie to, do czego nie doszło w 1799 roku, nastąpiło w 1809 roku. Po rozwodzie z Józefiną Napoleon związał się z arcyksiężniczką Marią Ludwiką Habsburg, z którą doczekał się syna Napoleona II. Co ciekawe, cesarz nie zerwał wszystkich kontaktów z Józefiną, co było solą w oku jego nowej małżonki. Ale starej już relacji nie dało się już odbudować…

Wybór literatury

·       Roberts A., Napoleon, Kraków 2023.

·       Zahorski A., Napoleon, Warszawa 1982.

·       Zamoyski A., Ronikier M., Napoleon. Człowiek i mit, Kraków 2019.