RPP spodziewa się spadku inflacji CPI w najbliższych miesiącach

Rada Polityki Pieniężnej zakończyła dwudniowe posiedzenie, na którym zdecydowano o obniżeniu stóp procentowych o 25 punktów bazowych. Główna stopa procentowa, czyli stopa referencyjna, została obniżona do 5,0 proc. w skali rocznej. Pozostałe stopy procentowe również uległy zmianie: stopa lombardowa wynosi teraz 5,50 proc., stopa depozytowa 4,50 proc., stopa redyskontowa weksli 5,05 proc., a stopa dyskontowa weksli 5,10 proc. w skali rocznej.

Decyzja ta jest odpowiedzią na przewidywany spadek inflacji, który ma zbliżyć się do górnej granicy celu inflacyjnego NBP. Cel inflacyjny w Polsce jest wyznaczony na poziomie 2,5 proc. z symetrycznym przedziałem odchyleń plus/minus 1 punkt procentowy i ma charakter średniookresowy.

– Decyzja była sprzeczna z rynkowym konsensusem, zakładającym brak zmian. Na niezerowe prawdopodobieństwo drugiego w tym roku cięcia wskazywała jednak poprawa perspektyw inflacyjnych. Na pozostałą część roku rynki pieniężne zakładają dalsze 50 pb obniżek. W pierwszej reakcji złoty tracił 0,3 proc., a EUR/PLN podskoczył z 4,25 w kierunku 4,27 – wskazuje w przesłanym Strefie Biznesu komentarzu Bartosz Sawicki, analityk Exante.

RPP zapoznała się z wynikami lipcowej projekcji inflacji i PKB z modelu NECMOD, który jest makroekonometrycznym, wielorównaniowym modelem gospodarki Polski, wykorzystywanym przez Narodowy Bank Polski do przygotowywania prognoz inflacji i PKB.

– Zgodnie z projekcją – przygotowaną przy założeniu niezmienionych stóp procentowych NBP oraz uwzględniającą dane dostępne do 9 czerwca 2025 r. – roczna dynamika cen znajdzie się z 50-procentowym prawdopodobieństwem w przedziale 3,5 – 4,4 proc. w 2025 r. (wobec 4,1 – 5,7 proc. w projekcji z marca br.), 1,7 – 4,5 proc. w 2026 r. (wobec 2,0 – 4,8 proc.) oraz 0,9 – 3,8 proc. w 2027 r. (wobec 1,1 – 3,9 proc.) – podano w komunikacie.

Projekcje dotyczące rocznego tempa wzrostu PKB również wskazują na pewne zmiany. Według prognoz, tempo wzrostu PKB znajdzie się z 50-procentowym prawdopodobieństwem w przedziale 2,9 – 4,3 proc. w 2025 roku, 2,1 – 4,1 proc. w 2026 roku oraz 1,3 – 3,7 proc. w 2027 roku.

RPP podkreśliła, że dalsze decyzje będą zależne od napływających informacji dotyczących perspektyw inflacji i aktywności gospodarczej. Istnieje kilka czynników, które mogą wpłynąć na przyszłe decyzje Rady.

– Czynnikiem niepewności pozostaje kształt polityki fiskalnej, zmiany presji popytowej i sytuacji na rynku pracy w kolejnych kwartałach oraz poziom administrowanych cen nośników energii. Źródłem niepewności jest również kształtowanie się inflacji na świecie, w tym ze względu na zmiany polityki handlowej głównych gospodarek – podkreślono.

Rada przypomniała również, że według szybkiego szacunku GUS, roczny wskaźnik inflacji CPI w czerwcu 2025 roku wyniósł 4,1 proc., co jest niewielkim wzrostem w porównaniu do 4,0 proc. w maju tego samego roku.

Obniżenie stóp procentowych ma na celu wspieranie gospodarki poprzez ułatwienie dostępu do kredytów oraz stymulowanie inwestycji. Jest to szczególnie istotne w kontekście przewidywanego spadku inflacji, który może wpłynąć na dynamikę cen i aktywność gospodarczą.

– Uwzględniając dane GUS można szacować, że w czerwcu br. również inflacja po wyłączeniu cen żywności i energii była zbliżona do notowanej w maju, przy wciąż podwyższonej dynamice cen usług. Wcześniejszy wzrost administrowanych cen nośników energii, a także nadal podwyższona roczna dynamika cen żywności i napojów bezalkoholowych przekładają się na wciąż podwyższony poziom inflacji CPI – dodano.

Decyzja RPP o obniżeniu stóp procentowych jest krokiem w kierunku stabilizacji gospodarki i przygotowaniem na przyszłe wyzwania związane z inflacją i wzrostem gospodarczym. Wpływ tej decyzji będzie obserwowany w nadchodzących miesiącach, a RPP będzie na bieżąco analizować sytuację, aby podejmować odpowiednie działania.

Zdaniem Sawickiego, w świetle danych Banku Rozrachunków Międzynarodowych w minionych trzech latach kurs realny efektywny polskiej waluty (miara uwzględniająca strukturę handlu zagranicznego i skorygowana o różnice w dynamice procesów cenowych) wzrósł o około jedną czwartą, co uczyniło PLN najbardziej przewartościowaną walutą w gronie dwudziestki głównych walut.

– W drugim kwartale EUR/PLN – nawet w momentach zaognienia awersji do ryzyka – nie przebił trwale 4,30 i szybko powracał do 4,25, poziomu spójnego ze średnią wartością notowań w minionym roku. Z kolei USD/PLN lipiec rozpoczął od pierwszego od 2018 r. naruszenia bariery 3,60. Wiszący w powietrzu letni spadek inflacji, oczekiwany zarówno przez Ministerstwo Finansów, jak i władze monetarne, ponownie podbije atrakcyjność odsetkową, co powinno sprzyjać utrzymaniu siły i stabilności polskiej waluty– prognozuje.