Dwie trójki, które przechyliły szalę. Tak Gorzów złamał Ślęzę we Wrocławiu

W czwartej kwarcie, przy stanie 62:62, Ślęza miała pięć minut na przechylenie szali na swoją stronę. Tymczasem to Gorzów trafił cztery kolejne rzuty wolne, a potem dwa razy z dystansu za trzy punkty. Wiktoria Stasiak, bez kompleksów, trafiła dwie trójki z rzędu, kiedy wynik wisiał na włosku. To był moment, który odwrócił losy spotkania.

Ślęza miała swoje okazje, ale w końcówce pudłowała z otwartych pozycji. Gorzów natomiast nie tylko trafiał, ale wymuszał faule i wykorzystywał rzuty osobiste. Stephanie Reid (7/9 z osobistych), Weronika Telenga (10/12) – zrobiły swoje.

Dariusz Maciejewski nie przegrzał kluczowych zawodniczek. Telenga grała całe 40 minut, ale wyglądała świeżo. Gorzów utrzymał intensywność, mimo że Ślęza skróciła rotację. Rusin nie dał ani minuty Stefańczyk i Jasik, a Kulińska i  Zięmborska miały problemy z efektywnością.

W Gorzowie pięć zawodniczek zdobyło co najmniej 9 punktów. Ślęza praktycznie opierała się na duecie Davis-Mielnicka (21 i 18 pkt). To nie wystarczyło. Mimo że Gmrice Davis grała dobrze, a Mielnicka miała niezłą skuteczność, to Gorzów był zespołem, a Ślęza miała przebłyski indywidualne.

42 do 31 w zbiórkach dla Gorzowa. Kluczowe znaczenie miała przewaga na tablicach, szczególnie w obronie. Telenga zebrała 14 piłek, w tym wiele w newralgicznych momentach, gdy Ślęza mogła zdobyć punkty drugiej szansy.

W momencie, gdy Gorzów odskoczył na kilka punktów, Ślęza zareagowała chaosem. Oddawane były rzuty bez przygotowania, niewymuszone straty, błędy w obronie. Nie było osoby, która wzięłaby odpowiedzialność. Gorzów wręcz przeciwnie – grał na pewnych zawodniczki, które dowiozły wynik do końca.

Ten mecz nie został wygrany jednym zrywem. Gorzów zrobił wszystko, by nie przegrać: nie wpadł w panikę, trzymał system, rotował składem i nie pękał w końcówce. Tak się wygrywa na wyjazdach.